τα 18 μου. Μια μεγαλειώδης, σχεδόν ενιαία συγκέντρωση, μεγαλύτερη από την χθεσινή κι ίσως αντάξια της γενικής επίθεσης που δέχεται ο λαός μας.
Κυκλοφόρησα σε όλο σχεδόν τον ασφυκτικά γεμάτο χώρο της πλατείας και των γύρω δρόμων. Μάλιστα χαιρόμουν μαζί με την φίλη μου που είναι ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Βρήκα φίλους και παλιούς γνωστούς στις γραμμές του ΝΑΡ, του ΣΥΡΙΖΑ. Χάρηκα και χάρηκαν κι αυτοί. Πάλι στους δρόμους μαζί ενάντια στην λαίλαπα της αστικής τάξης και των φερέφωνών της.
Στην πρώτη γραμμή της περιφρούρησης επί της Γεωργίου Α΄ και Αμαλίας κι ο γιος μου, πράγμα που με τιμά.
Ξαφνικά από την Γεωργίου Α΄ υπέστημεν επίθεση, απρόκλητη μεν αλλά απολύτως οργανωμένη και σχεδιασμένη, από καμιά διακοσαριά κουκουλοφόρους με βόμβες, πέτρες, ξύλα, σίδερα, μολότοφ, φωτοβολίδες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Σε καμία περίπτωση δεν επιτέθηκαν σε κανέναν άλλον ούτε και στους μπάτσους που παρακολουθούσαν αδιάφορα. Μόνο στις γραμμές του ΚΚΕ. Το είδε όλος ο κόσμος, οι δημοσιογράφοι από τα ξενοδοχεία. Άλλωστε δεν πιστεύω να υποστηρίξει κανείς πως αυτοτραυματιζόμαστε. Και υπήρξαν πολλοί τραυματίες και κάποιοι σοβαρά. Με κεφάλια ανοιγμένα, καμένοι, χτυπημένοι.
Οι επιθέσεις τους παρ’ όλο που αναχαιτίζονταν συνεχίστηκαν κανένα δίωρο. Υπήρξαν πολλοί τραυματίες. Τα τεκταινόμενα εξελίσσονταν μπροστά σε εκατοντάδες πάνοπλους πλην όμως, αδιάφορους μπάτσους. Το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ και χιλιάδες κόσμος μαζί τους παραμείναμε μέχρι τις 17:00 όπου και αποχωρήσαμε συντεταγμένα.
Ερχόμενος σπίτι διάβασα από διάφορους, αλλά ευτυχώς ελάχιστους, αφελείς, ψυχασθενείς, ολιγόνοες, καθυστερημένους, ελεεινούς κακομοίρηδες, φουκαράδες της χλαπάτσας, ανεγκέφαλα παπαγαλάκια και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους ανθρώπου, διάφορα περί Κνατ, μέχρι πως το ΚΚΕ φυλούσε την Βουλή, καθώς και άλλα αυτής της ποιότητας και της πλήρους ανυπαρξίας προβληματισμού, σχόλια. Μία αναρωτιόταν αν το ΚΚΕ κάρφωσε κόσμο στους μπάτσους. Και το παίζει ΚΚΕ. Η αλήθεια είναι πως το fb προσφέρεται για χαφιεδισμό κι ανοησία. Χθες μάλιστα πήρε το μάτι μου κι ένα «μνημόσυνο» για την Μπέτυ Αμπατιέλου. Πως δήθεν «πάει» κι αυτή που αντιπροσώπευε το «παλιό και αγωνιστικό ΚΚΕ». Κανείς δεν σχολίασε όμως πως η Μπέτυ πέθανε συντρόφισσα, Κομμουνίστρια και κηδεύτηκε με πολιτική κηδεία.
Μέχρι εδώ όμως.
Το μόνο που έχω να πω είναι: Αίσχος!
Έτσι, ελεεινά κι ευτυχώς ολιγάριθμα, κωλόπαιδα. Με τους κουκουλοφόρους. Και να σας γαμάει η αστική τάξη. Αυτό σας έμαθαν όμως. Τσαμπουκάδες στα μπαρ και στην ξάπλα και χαλβάδες στ’ αφεντικά. Λες κι καπιταλισμός θα πέσει μουντζώνοντας την Βουλή ή καίγοντας τον άγνωστο στρατιώτη.
Όπως και να γίνει όμως, το κίνημα σήμερα μεγαλούργησε. Κι ήταν μια καλή πρόβα για το αύριο που ξημερώνει μαχητικότερο. Οργανωμένα, συντεταγμένα, με ξεκάθαρα αντικαπιταλιστική γραμμή και με τους Κομμουνιστές μπροστά.
http://konserbokoyti.blogspot.com/2011/10/blog-post_9768.html
