Θ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ: Oμιλία στο Ν/Σ για ΑΕΙ ΤΕΙ

Δ Ε Λ Τ Ι Ο    Τ Υ Π Ο Υ

  Κατερίνη 25 Αυγούστου 2011

Νέο ξεκίνημα για την παιδεία

Στην ομιλία του στη Βουλή, στη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου

Μάθησης και Θρησκευμάτων «Δομή, λειτουργία, διασφάλιση της ποιότητας των σπουδών και διεθνοποίηση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων», ο Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Πιερίας κ. Παπαγεωργίου τόνισε πως «η ψήφιση του νομοσχεδίου από ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι ελπιδοφόρα για το ελληνικό πανεπιστήμιο, για την ελληνική παιδεία. Δημιουργεί προϋποθέσεις για ένα νέο ξεκίνημα στην παιδεία. Πρέπει και θα γίνει μια καινούρια αρχή, ένα νέο ξεκίνημα για την παιδεία, γιατί το απαιτούν οι καιροί, το απαιτούν οι νέοι άνθρωποι, το απαιτεί η οικονομία, η κοινωνία, το απαιτεί η χώρα μας, το απαιτούμε όλοι. Κατ’ αυτήν την έννοια, πιστεύω ότι είναι μια ευκαιρία και θα την αδράξουμε όλοι για να υλοποιήσουμε αυτό που αποτελεί όνειρο γενεών, για να φτιάξουμε το λεγόμενο νέο πανεπιστήμιο».

Όπως επεσήμανε ο κ. Παπαγεωργίου «το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού μας συστήματος συμφώνησε για να ψηφίσει επί της αρχής αυτό το νομοσχέδιο, πιστώνεται στην Υπουργό μας, κ. Διαμαντοπούλου, πιστώνεται όμως και σε όλο το πολιτικό σύστημα, πιστώνεται σε όλους τους Βουλευτές. Είναι, λοιπόν, κατά αυτή την έννοια μία ελπιδοφόρα μέρα για ένα νέο ξεκίνημα στην παιδεία μας.

Πρέπει να σας πω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι εγώ προσωπικά αλλά και άλλοι συνάδελφοι έχουμε διακονήσει στο φοιτητικό κίνημα. Πρέπει να σας πω, επίσης, ότι η πτώση της χούντας με βρήκε πρόεδρο στο σύλλογο φοιτητών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Πειραιά.

Τότε ενθυμούμαι παλεύαμε για όλα, για το νέο περιεχόμενο σπουδών. Και τότε παλεύαμε για να συνδέσουμε το πανεπιστήμιο με την παραγωγή και την κοινωνία. Και τότε παλεύαμε για διαφάνεια, για χτύπημα εκείνης της κληρονομικής ιεραρχίας στο πανεπιστήμιο.

Φυσικά, πρέπει να πω ότι ήρθε ο ν. 1268/1982 και άλλαξε πάρα πολύ τα πράγματα, δημιούργησε συνθήκες δημοκρατικής λειτουργίας, δημιούργησε προϋποθέσεις εκδημοκρατισμού στο πανεπιστήμιο, άνοιξε και έδωσε βάθος στο πανεπιστήμιο, έδωσε αέρα και άνοιξε τις κλειστές του πόρτες και έγιναν πάρα πολύ μεγάλες προσπάθειες.

Σήμερα, όμως, πρέπει να το ομολογήσουμε, δυστυχώς –και αυτό είναι που είπα ότι μας θλίβει και στεναχωρεί όλες τις γενιές που παλέψαμε για το λεγόμενο νέο πανεπιστήμιο- ότι αυτό που διαπιστώσαμε και διαπιστώνουμε είναι ότι πολλές από τις παθογένειες σε εκείνο το πανεπιστήμιο ενυπάρχουν και σήμερα στο σημερινό πανεπιστήμιο. Δυστυχώς, εξελίχθηκε σε ένα χώρο όπου, κατά τη γνώμη μου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τίποτα από αυτά, για τα οποία παλεύαμε και που ήταν ιδανικά εκείνων των γενεών, δεν δικαίωσε εκείνους τους αγώνες και εκείνες τις προσπάθειες. Το πανεπιστήμιο συνέχισε να είναι κλειστό σύστημα, ασύνδετο από την κοινωνία και την παραγωγή. Το πανεπιστήμιο λειτουργούσε και λειτουργεί χωρίς διαχειριστικές αρχές, τάξη και ευνομία. Επίσης, δεν συνδέθηκε με την παραγωγή και την πράξη, δυστυχώς, όλα αυτά τα χρόνια και δεν προσέφερε τις απαραίτητες γνώσεις.

Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα του σημερινού πανεπιστημίου. Επαναλαμβάνω ότι δεν θέλω να μηδενίσουμε την προσπάθεια που έγινε με το ν. 1268, που έφερε ένα νέο άνεμο. Ωστόσο, όμως, δημιουργήθηκαν και παγιώθηκαν νέα συμφέροντα και κράτησαν καθηλωμένο το πανεπιστήμιο. Αυτή είναι η πραγματικότητα».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Παπαγεωργίου μιλώντας για την εισαγωγή – με το νέο νομοσχέδιο - νέων αρχών στη διοίκηση και στο management του πανεπιστημίου τόνισε πως αυτό «δεν πρέπει να κολακεύει ιδιαίτερα τους πανεπιστημιακούς. Θλίβομαι ιδιαίτερα όταν βλέπω διάφορους πανεπιστημιακούς και δασκάλους στο πανεπιστήμιο, οι οποίοι την περίοδο της κρίσης μας κάνουν μαθήματα περί οικονομικότητας, περί αναποτελεσματικότητας του πολιτικού συστήματος και αυτοί οι ίδιοι, αν δεις από το βίο τους στο πανεπιστήμιο και στη διοίκησή του, δεν είχαν τελέσφορο management, δεν είχαν αποτελεσματική και διαφανή λειτουργία, δεν ήταν πρότυπα. Δεν καταγγέλλω όλους τους πνευματικούς ανθρώπους ή τους καθηγητές των πανεπιστημίων, αλλά –έλεος!- σ’ αυτήν τη χώρα το να παίρνει ένας καθηγητής πανεπιστημίου περισπούδαστο ύφος σε μια τηλεόραση και να κάνει μάθημα σε όλους  μας για την κρίση, για τις ευθύνες της πολιτικής και των πολιτικών και οι ίδιοι τα του οίκου τους να μην τα έχουν τακτοποιήσει ή να μην έχουν αποτελεσματικό management ή -το χειρότερο- να πρωταγωνιστούν ενάντια σε ένα εγχείρημα που γίνεται για να βάλει τάξη και να καθιερώσει νέο management, νέα διοίκηση, δημοκρατική, ανοιχτή στο πανεπιστήμιο, να το κάνει πιο ανταγωνιστικό, πιο εξωστρεφές, πιο παραγωγικό, να το συνδέσει με την κοινωνία και με την παραγωγή, αυτοί οι ίδιοι, λοιπόν, είναι πρωταγωνιστές -δεν είναι το ζήτημα ποιοι είναι –σ’ αυτήν τη στάση και την αντίδραση, η οποία δεν συνάδει με τις ανάγκες, με τις συνθήκες και τις απαιτήσεις των καιρών. Νομίζω ότι αυτό το νομοσχέδιο προσπαθεί να καθιερώσει ένα νέο μοντέλο διοίκησης με τη λογοδοσία, την αξιοκρατική επιλογή και την αξιολόγηση των καθηγητών, την αριστεία, την ακαδημαϊκή ελευθερία».

Επίσης για το επίμαχο ζήτημα είναι ποιος διοικεί το πανεπιστήμιο και αν χάνονται προνόμια από τον παλαιό τύπο της διοίκησης, ο οποίος έχει καταδικαστεί από όλους όπως είπε ο κ. Παπαγεωργίου και υπογράμμισε πως «το νέο μοντέλο της Αυτοδιοίκησης δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να απαντήσουμε στα ζητούμενα, εξωστρέφεια, σύνδεση με την κοινωνία, σύνδεση με την παραγωγή, παραγωγή γνώσεων για όλους και για την κοινωνία.

Νομίζω ότι όσοι παλέψαμε για αυτά τα ζητήματα –θυμάμαι, γιατί συμμετείχα σε όλα τα πανσπουδαστικά συνέδρια, όταν είχαμε διοίκηση τότε στο συνδικάτο, σε όλα τα πανσπουδαστικά συνέδρια της ΕΦΕΕ, όταν είχε η ΕΦΕΕ διοίκηση- γνωρίζουμε ότι τότε εκείνα τα οράματα δυστυχώς δεν υπηρετήθηκαν από όλους μας. Αυτό μας κάνει να είμαστε και σήμερα στενοχωρημένοι.

Σήμερα, όμως, εγώ προσωπικά νιώθω την ανάγκη να εκφράσω την ευαρέσκειά μου, να εκφράσω την ευχαρίστησή μου που όλοι ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα του Υπουργείου και της Υπουργού και ψηφίσαμε το νομοσχέδιο, γιατί πιστεύω ότι θα πρέπει να καμαρώνουμε για το νέο πανεπιστήμιο, όπως ευελπιστούμε ότι θα φτιαχτεί. Είναι ένα εργαλείο το καινούριο νομοσχέδιο, ο καινούριος νόμος αύριο στα χέρια της πολιτείας, αλλά και όλων των συντελεστών και της πανεπιστημιακής κοινότητας.

Άκουσα και στο τέλος κάποιες φωνές να λένε ότι δεν θα υλοποιηθεί. Τώρα φυσικά, μετά τη συντριπτική επιψήφιση από το μεγάλο φάσμα των πολιτικών δυνάμεων, αυτές οι φωνές έχουν χαμηλώσει τόνους και λένε «δεν θα εφαρμοστεί», όχι «θα το ακυρώσουμε στην πράξη», όπως έλεγαν τις πρώτες μέρες, τώρα λένε «γιατί είναι ανεφάρμοστο». Αυτός ο ετσιθελισμός, λοιπόν, αυτός ο εγωισμός όσων διαφωνούν ή θέλουν να διαφωνούν ή δεν έχουν κάτι άλλο νομίζω ότι δεν έχει θέση ιδιαίτερα στο πανεπιστήμιο, σε ένα κατ’ εξοχήν πνευματικό χώρο».