Εντροπία είναι ένας όρος της θερμοδυναμικής που περιγράφει το βαθμό αταξίας ενός συστήματος. Στην καθημερινότητα θα λέγαμε ότι ένα δωμάτιο με τα πράγματα πεταμένα εδώ και εκεί έχει μεγάλη εντροπία (μεγάλη αταξία) ενώ αντίθετα ένα τακτοποιημένο δωμάτιο
έχει μικρή εντροπία (τάξη). Όπως λέει η θερμοδυναμική για να ελαττώσουμε την εντροπία ενός συστήματος χρειάζεται να καταβάλουμε έργο, έτσι και για να βάλουμε μία τάξη στο δωμάτιο χρειάζεται να κοπιάσουμε. Χωρίς προσπάθεια τα πράγματα τείνουν σε αταξία και για το λόγο αυτό η νοοτροπία της ελάχιστης προσπάθειας που το πολιτικό σύστημα έχει περάσει στην κοινωνία αποσκοπεί στη μείωση της ικανότητας της να αντιδρά και τελικά την οδηγεί στη διάλυση και την υποταγή της.
Σε μία
κοινωνία ο κόπος που χρειάζεται για τη διατήρηση της τάξης καταβάλλεται από τον
καθένα ξεχωριστά και ισοδυναμεί με τη συμμόρφωση του στους κανόνες που, αν και
διαφέρουν ανάλογα με τον πολιτισμό, συγκροτούν ένα λειτουργικό σύστημα. Η
εκπαίδευση των μελών για τη σωστή συμπεριφορά τους, σύμφωνα και με τον
Αριστοτέλη, αποτελεί ευθύνη των πολιτικών αρχόντων.
Τα τελευταία
χρόνια οι ‘άρχοντες’ διδάσκουν μόνο τη διεκδίκηση δικαιωμάτων χωρίς τις
αντίστοιχες υποχρεώσεις, που κατοχυρώνουν τα δικαιώματα αυτά, με αποτέλεσμα ο
ένας πολίτης να περιορίζει την ελευθερία και τη ζωή του άλλου. Το αποκορύφωμα
του παραλόγου αποτελεί το άκρως ανήθικο φαινόμενο όπου οι πολιτικοί άρχοντες,
έχοντας δώσει παραδείγματα κατάχρησης εξουσίας και αρπαγής δημόσιου πλούτου,
επιρρίπτουν ευθύνες για συνενοχή του λαού επειδή σε αυτή τη συμπεριφορά τους ο
λαός είδε τον προτεινόμενο τρόπο για την επιβίωση του.
Παρά τον
εκμαυλισμό του ο λαός διακρίνει ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά διότι του ζήτησαν
άμεσα να πληρώσει τις συνέπειες. Το 70 % περίπου αντιτίθεται στο διεφθαρμένο
σύστημα ενώ το υπόλοιπο 30% αποτελεί τους βολεμένους υπηρέτες του. Είναι φυσικό
το 70% του λαού να έχει μεγάλη δυσκολία να συσπειρωθεί γύρω από μία νέα πολιτική
πρόταση διότι λόγω της σύγχυσης αλλά και της προβοκάτσιας υπάρχουν αφενός μεν
πολλές προτάσεις αφετέρου λόγω και της ατομιστικής παιδείας που του έχουν
επιβάλει αδυνατεί να δει την προοπτική της κάθε πρότασης και να την
αξιολογήσει.
Το σύστημα
μέσω της πολυετούς προπαγάνδας των ΜΜΕ και της αντεθνικής εκπαίδευσης έχει
διαστρεβλώσει όλα τα στοιχεία που χρειάζεται ένας λαός για να συσπειρώνεται σε
δύσκολες περιστάσεις. Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, εθνική συνείδηση, γλώσσα,
ιστορία, ατομική ευθύνη, αναγνώριση του καλύτερου άλλου, αυτοθυσία υπέρ του
συνόλου και εργατικότητα έχουν καταπολεμηθεί, διαστρεβλωθεί και
εκμαυλιστεί.
Όλα αυτά
αποτελούν τεράστια προβλήματα σε όσους προσπαθούν να συσπειρώσουν ένα τέτοιο
κοινωνικό σύνολο συν τις δυσκολίες που το ίδιο το σύστημα επιβάλλει με, την
αποσιώπηση της κάθε προσπάθειας, τη υποβάθμιση των ανθρώπων που προσπαθούν, το
θόρυβο που δημιουργούν τα παπαγαλάκια του, την απασχόληση της κοινής γνώμης με
τα θέματα που εκείνο επιλέγει, την απόκρυψη των εναλλακτικών προτάσεων, και
κυρίως με την αυτοχρηματοδότηση του από δημόσιους πόρους από τους οποίους
αποκλείονται όσοι στην ουσία έχουν νέες πολιτικές προτάσεις.
Παρά ταύτα
έχει δημιουργηθεί ένα ελάχιστο πλαίσιο στόχων όπως :
1. Απονομιμοποίηση της κυβέρνησης
αλλά και του πολιτικού συστήματος.
2. Παύση πληρωμών προς στους
δανειστές και αναδιαπραγμάτευση του χρέους.
3. Επιστροφή σε εθνικό νόμισμα
μέχρι που η Ευρώπη να αποκτήσει πολιτική συνοχή με κοινό προϋπολογισμό και με
κοινή δημοσιονομική πολιτική.
4. Συνεργασία με τους υπόλοιπους
Ευρωπαϊκούς λαούς για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση
5. Σύσταση συντακτικής επιτροπής
για την αναθεώρηση του συντάγματος έτσι ώστε να εξασφαλίζει την ανεξαρτησία των
εξουσιών, εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής, την κατάργηση οικογενειοκρατίας
και προνομίων υπουργών και διοικητών δημόσιων οργανισμών, την άμεση εκλογή του
Προέδρου από το λαό και την κατάργηση της χρηματοδότησης των κομμάτων με αυστηρό
έλεγχο των οικονομικών τους.
6. Έλεγχος και προστασία της
Ελληνικής ιθαγένειας.
7. Υπεράσπιση εθνικών θεμάτων σε
Θράκη, Μακεδονία, Αιγαίο, Κύπρο.
8. Αναδρομική τιμωρία ενόχων,
προδοτών και καταχραστών από το 1981 με βάση το νέο σύνταγμα.
Στα 6 και 7
μπορεί να μη συμφωνεί η αριστερά συντασσόμενη με την παγκοσμιοποίηση αλλά αυτή
είναι ήδη μέρος του συστήματος. Αυτό που ακόμη παραμένει αναπάντητο είναι ο
τρόπος απονομιμοποίησης του συστήματος και η νομιμοποίηση της διάδοχης
κατάστασης χωρίς αυτή να προέρχεται ή να καπελωθεί από το σύστημα. Καλείστε όλοι
να κάνετε τις προτάσεις σας, η Ελλάδα ανήκει σε όλους και η ευθύνη για την
επιβίωση της είναι καθήκον όλων μας. Όπως έχει πει και ο αείμνηστος πρόεδρος
της Αμερικής John Kennedy ‘μη ρωτάς τι έκανε η πατρίδα
σου για σένα αλλά ρώτησε τι έκανες εσύ για την πατρίδα σου’. Και με αυτό εμμέσως
προκαλούμε τον Κώστα Καραμανλή να μιλήσει, εάν πράγματι έχει να πει κάτι.
Δύο δρόμοι
υπάρχουν που και οι δύο ελέγχονται από το σύστημα. Ο δρόμος της εκλογικής
αναμέτρησης του ανοργάνωτου λαού με τα κόμματα του συστήματος που θα τον
κερδίσουν νομιμοποιώντας την ετυμηγορία του 30% και ο δρόμος της λαϊκής
εξέγερσης που θα τον ανατρέψουν δίδοντας όπλα σε προβοκάτορες και ξένους
μισθοφόρους, όπως έγινε και στις βορειοαφρικανικές χώρες. Βεβαίως υπάρχει και η
περίπτωση να το βάλλουν στα πόδια ή να φύγουν με ελικόπτερο. Ποιος να ξέρει
άραγε; Όπου και να πάνε θα τους ξετρυπώσουμε.
Προφανώς το
σύστημα που λέγεται Ελλάδα έχει μεγάλη εντροπία και πρέπει να βρούμε το έργο που
χρειάζεται για να τη μειώσουμε και να σώσουμε την πατρίδα μας. Η ενέργεια αυτή
βρίσκεται στην ψυχή του Έλληνα, στην ψυχή του καθενός μας και δεν χρειάζεται
παρά μόνο να την αφυπνίσουμε. Είναι εκεί και περιμένει το κάλεσμα της ιστορίας
που το γνωρίζει εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Ηλίας
Σταμπολιάδης
Καθηγητής
Πολυτεχνείο
Κρήτης
