Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Όταν πριν από έναν χρόνο η προηγούμενη κυβέρνηση νομοθέτησε για τα επιχειρηματικά δάνεια, με βασικό κριτήριο την βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κυριολεκτικά σηκώσει τον κόσμο στο ποδάρι.
Είχε προηγηθεί το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και οι υποσχέσεις για δημιουργία «ενδιάμεσου φορέα», στον οποίο θα μεταφέρονταν όλα τα «κόκκινα δάνεια» και είχαν μοιραστεί αφειδώς υποσχέσεις ακόμη και για διαγραφή των χρεών.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας μιλώντας στην ετήσια Διάσκεψη της Ελληνικής Ένωσης Επιχειρηματιών τον Οκτώβριο του 2014, είχε υποσχεθεί λαγούς με πετραχήλια.
Αυτά που με την διαδικασία του κατεπείγοντος ψηφίστηκαν στη Βουλή, δεν έχουν, βέβαια, καμιά σχέση με τις ψεύτικες εξαγγελίες προς τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες.
Σε σχέση με αυτά που μόλις χήφισαν, η ρύθμιση του Νοεμβρίου 2014 μοιάζει με «περίπατο στο δάσος».
ΤΙ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2014
ΤΙ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2014
Η ρύθμιση που ψηφίστηκε τον Νοέμβριο του 2014, αποσκοπούσε στην παροχή κινήτρων για συμμετοχή των οφειλετών και τραπεζών σε πρόγραμμα ρύθμισης – διαγραφής χρεών.
Προέβλεπε ελάφρυνση και διακανονισμό χρεών μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών προς το Δημόσιο και τους ΦΚΑ (φορείς κοινωνικής ασφάλισης) που προβαίνουν σε ρύθμιση οφειλών τους προς τράπεζες.
Δικαίωμα υπαγωγής είχαν μικρές επιχειρήσεις ή επαγγελματίες που κατά τη χρήση που έληξε στις 31.12.2013 είχαν κύκλο εργασιών έως 2,5 εκατ. ευρώ, δεν είχαν υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στις διατάξεις του ν.3869/2010 ή έχουν εγκύρως παραιτηθεί από αυτή, δεν είχαν παύσει τις εργασίες τους, δεν είχαν υποβάλει αίτηση υπαγωγής στον Πτωχευτικό Κώδικα και δεν είχαν καταδικαστεί – οι φορείς των επιχειρήσεων ή επαγγελματίες - για φοροδιαφυγή ή απάτη σε βάρος του Δημοσίου ή Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΦΚΑ).
Η ρύθμιση προέβλεπε τις εξής επιλέξιμες διαγραφές:
Διαγραφές απαιτήσεων ως προς κεφάλαιο και τόκους, οφειλετών που την 30.06.2014 είχαν οφειλές από επιχειρηματικά δάνεια προς τις τράπεζες σε καθυστέρηση τουλάχιστον 90 ημερών (επίδικη ή ρυθμισμένη) ή δεν είχαν φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα λόγω ληξιπρόθεσμων ή είχαν λόγω ρύθμισης.
Οι διαγραφές αφορούσαν μία ή περισσότερες πιστώσεις της τράπεζας προς τον οφειλέτη που συνολικά ανά επιλέξιμο οφειλέτη δεν υπερβαίνουν το ποσό των 500.000 ευρώ. Ισούνται δε τουλάχιστον με το 50% των συνολικών απαιτήσεων του χρηματοδοτικού ιδρύματος κατά του οφειλέτη ή, εφόσον είναι μικρότερο, το ποσό που απαιτείται έτσι ώστε μετά τη διαγραφή το υπόλοιπο της απαίτησης της τράπεζας κατά του οφειλέτη να μην υπερβαίνει το 75% της καθαρής περιουσιακής θέσης του ιδίου και των συνοφειλετών.
Ακολουθούσαν μια σειρά ρυθμίσεις που αφορούσαν οφειλέτες και τράπεζες, ενώ σε εκτέλεση του νόμου είχε εκδοθεί και ΚΥΑ και κατά τον χρόνο των εκλογών του Ιανουαρίου 2015 εκκρεμούσε η έκδοση της προβλεπόμενης από το αρ.79§1 του νόμου Επιτροπής για την παρακολούθηση της εφαρμογής των μέτρων του νόμου, το συντονισμό και υποστήριξη των συμμετεχόντων φορέων και αρχών κλπ.
Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, η Κυβέρνηση Σύριζα – ΑΝ.ΕΛ δεν ενδιαφέρθηκε για την εφαρμογή του νόμου. Μόλις στις 02.06.2015 ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Οικονομίας η συγκρότηση μιας ειδικής ομάδας εργασίας με αντικείμενο ‘την εκπόνηση ολιστικού στρατηγικού σχεδιασμού διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων’ και υπο- ομάδων προς εξειδίκευση επιμέρους θεματικών ενοτήτων, με σκοπό ‘τη σύνταξη οικονομικών αναλύσεων και μελετών, όπου κρίνεται απαραίτητο, και την υποβολή προτάσεων’ προς τον οικείο Υπουργό.
Η ομάδα εργασίας δεν συνεδρίασε ποτέ και εν συνεχεία φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε λόγω της κατάρρευσης της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές στα τέλη Ιουνίου 2015, την υπογραφή του 3ου Μνημονίου Συνεννόησης (ν.4336/2015) και τη λήψη, πλέον, νομοθετικών πρωτοβουλιών για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του Μνημονίου και σε συνεννόηση με τους εταίρους – δανειστές (‘κουαρτέτο’).
ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΠΡΑΞΕΙΣ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΜΟΙΡΑΖΕ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
