αποχέτευσης που αφορούσε το σπίτι του...
Όπως μας είπε, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις προς ανθρώπους του δήμου μας, υπήρξε αδράνεια και πολύ μεγάλη καθυστέρηση, αφού δεν υπήρχε διαθέσιμο σκαπτικό μηχάνημα, αλλά και το εργατικό προσωπικό του δήμου δεν ήταν πάντοτε εύκαιρο.
Εκ των πραγμάτων αναγκάστηκε να πληρώσει από τη τσέπη του σκαπτικό μηχάνημα και με δύο δημοτικούς υπαλλήλους, κατάφερε μετά από περίπου μια εβδομάδα να αποκαταστήσει τη βλάβη.
Αυτό όμως που μας ζητήθηκε να υπογραμμισθεί είναι η κουβέντα που άκουσε από χείλη ανθρώπου του δήμου μας και θίχτηκε πολύ: "Οτι δεν μπορούν οι εργάτες να είναι κάθε μέρα σε σένα", την ώρα που ήταν μόνο ένας εργάτης την πιο προηγούμενη Παρασκευή με ένα κομπρεσέρ, ο οποίος ενώ έσκαψε δεν μπόρεσε να βρει τη βλάβη(αυτό δεν είναι κατακριτέο) και ξαναπήγε την επόμενη Πέμπτη....
Πάνω κάτω αυτά μας μετέφερε συνδημότης μας, για να καταγγείλουμε την αδράνεια του δήμου Πύδνας Κολινδρού.
Δέκτες παρόμοιων διαμαρτυριών γινόμαστε αρκετά συχνά με παρόμοια θέματα.
Υπάρχουν περιπτώσεις που βγαίνουν χρήματα από τις τσέπες κατοίκων για να γίνει η δουλειά που είναι υποχρεωμένος να κάνει ο δήμος, όπως λ.χ. συντήρηση δρόμων.
Τα πράγματα δεν πάνε γενικώς καθόλου καλά. Χρήματα και παιδεία δεν υπάρχουν.
Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική ώστε να βρεθεί τρόπος να αντιμετωπισθεί, αλλά και αξιών κάτι το οποίο σημαίνει ότι χρειάζονται ριζικές αλλαγές και βαθιές τομές σε πολλούς τομείς της ζωής μας για να αλλάξουμε εσφαλμένες συνήθειες, στάση ζωής και νοοτροπία.
Δεν ξέρουμε αν ποτέ καταφέρουμε να τα αλλάξουμε όλα, μπορούμε όμως να παλέψουμε για να τα διεκδικήσουμε.
Ο φίλος μας ο Γιάννης λέει μία μεγάλη σοφία:
Τέτοιο μαντρί έχουμε, τέτοιο γάλα βγάζουμε...
Το θέμα είναι να αλλάξουμε το μαντρί για να αλλάξουμε αυτό το γάλα που δεν μας αρέσει...
