Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Μπορεί να πέρασε εντελώς απαρατήρητο – ούτε στα… ψιλά, που λέμε – αλλά η είδηση είναι σημαντική, διότι καταδεικνύει τι μυαλά κουβαλάνε αυτοί που υποδύονται τους κυβερνήτες της χώρας.
Και πού βρίσκονται προσανατολισμένα τα μυαλά τους – για να συνειδητοποιήσουν επιτέλους και οι πιο άπιστοι-εύπιστοι ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα συνηθισμένο αστικό κόμμα.
Την περασμένη εβδομάδα, ο εξάδελφος του πρωθυπουργού, Γιώργος Τσίπρας, γενικός γραμματέας Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΔΟΣ) του υπουργείου Εξωτερικών, την πέρασε στη Βενεζουέλα!
Εκεί, την 1η Αυγούστου, υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα «στο πλαίσιο περαιτέρω ενίσχυσης και σύσφιξης της συνεργασίας Ελλάδας και Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας» και είχε σειρά συναντήσεων με υψηλόβαθμους αξιωματούχους τηςχώρας, συμπεριλαμβανομένων των υπουργών Εξωτερικών και Πετρελαίων και Ορυχείων της χώρας, Ντέλσι Ροντρίγκες και Αζντρούμπαλ Τσάβες, εξαδέλφου (και αυτού, βεβαίως βεβαίως του αποθανόντος προέδρου Τσάβες, ινδάλματος του πρωθυπουργού).
Πού τους χάνεις, πού τους βρίσκεις, στη Βενεζουέλα!
Στις 27 Ιουλίου, παραμονή αναχώρησης του γενικού γραμματέα για το Καράκας, ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Πάνος Σκουρλέτης και ο Γενικός Γραμματέας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, Απόστολος Αλεξόπουλος, είχαν συνάντηση με τον πρεσβευτή της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Φαρίντ Φερναντέζ.
Όπως έγινε γνωστό, στη συνάντηση συζητήθηκε η διεύρυνση της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών που έχουν ήδη συνομολογήσει την πρόθεσή τους να συνεργαστούν στον ενεργειακό τομέα και, ειδικότερα, στο πεδίο των υδρογονανθράκων. Αλλά και σε τομείς όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και η αγροτική παραγωγή, οι εμπορικές σχέσεις, η ανταλλαγή τεχνογνωσίας και οι καινοτόμες πρακτικές.
Έγινε μάλιστα, μας είπαν, συζήτηση και για απορρόφηση ελληνικών αγροτικών προϊόντων!
Ανάλογες συναντήσεις είχαν γίνει και προηγουμένως, επί Π. Λαφαζάνη, ο οποίος σκόπευε – πριν τον πατήσει το τρένο του μνημονίου – να πάει ο ίδιος στο Καράκας για να υπογράψει το Μνημόνιο Ενεργειακής Συνεργασίας.
Μάλιστα, στις 26 Ιουνίου, ο κ. Λαφαζάνης είχε επίσης συναντηθεί με τον Βενεζουελανό πρέσβη, παρουσία και του Διευθύνοντος Συμβούλου των ΕΛ.ΠΕ, Γρηγόρη Στεργιούλη, όπου, λέει, εξετάστηκαν οι δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, κυρίως στους τομείς προμήθειας πετρελαϊκών προϊόντων σε ανταγωνιστικές τιμές, καθώς και πιθανές συνέργειες στον τομέα της έρευνας και της εξόρυξης Υδρογονανθράκων. Είχε μάλιστα συζητηθεί και το ενδεχόμενο συνεργασίας ανάμεσα στα ΕΛ.ΠΕ και την κρατική πετρελαϊκή εταιρία PDVSA (Petróleos de Venezuela S.A.).
Ο κ. Λαφαζάνης είχε ξανασυναντηθεί με τον πρέσβη, στις 15 Μαΐου, όπου συμφωνήθηκε να υπάρξει ενεργειακή συνεργασία, καθώς και «συνέργειες σε όλους τους παραγωγικούς τομείς και, ιδιαίτερα, στον αγροτο-διατροφικό τομέα και τη μεταποίηση».
Τότε ήταν που ο κ. Λαφαζάνης δεσμεύτηκε να αποστείλει πρόσκληση στον ομόλογό του υπουργό Ενέργειας της Βενεζουέλας να επισκεφθεί άμεσα την Ελλάδα. Ανάλογη πρόσκληση θα αποσταλεί και στους επικεφαλής της κρατικής εταιρείας πετρελαίου της Βενεζουέλας PDVSA.
Πού το κακό; (Θα ρωτήσει κάποιος).
Η απάντηση σχετίζεται με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Βενεζουέλα σήμερα. Μια κατάσταση που δεν της επιτρέπει να παράσχει την παραμικρή βοήθεια στην Ελλάδα.
Κατ’ αρχήν, η χώρα αδυνατεί να κάνει εισαγωγές – άρα πώς θα εισαγάγει ελληνικά αγροτικά προϊόντα;
Κατά δεύτερον, η χώρα βρίσκεται σε τέτοια άθλια οικονομική κατάσταση, που τυπώνει συνεχώς χρήμα και ο πληθωρισμός βρίσκεται σε θηριώδη ύψη, οι τιμές αλλάζουν συνεχώς – άρα σε ποια τιμή θα τους πουλάμε τα προϊόντα μας;
Τρίτον, στη χώρα υπάρχουν συναλλαγματικοί έλεγχοι – άρα πώς θα κάνουμε εξαγωγές προς αυτήν;
Τέταρτον, πώς μπορεί να περιμένει κανείς βοήθεια από μια χώρα που αναζητά απεγνωσμένα χρηματοδότηση; Μόλις στις 27 Ιουνίου ο Μαδούρο (που δεν χάνει ευκαιρία να στέλνει τους χαιρετισμούς και τα συγχαρητήριά του στον κ. Τσίπρα), έφθασε στο σημείο να προχωρήσει σε συμφωνία με το Ιράν για γραμμή πιστώσεων 500 εκ. δολαρίων, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια βελτίωσης του εφοδιασμού σε αγαθά πρώτης ανάγκης.
Όταν, λοιπόν, έχουν ανάγκη από αγαθά πρώτης ανάγκης και δεν έχουν χρήματα για να τα αγοράσουν, είναι δυνατόν να σκεφθεί κανείς πως θα κουβαλάει ευαίσθητα προϊόντα όπως είναι τα αγροτικά ως την Βενεζουέλα;
Από πού θα πληρωθούν; Από τα 500 εκ. του Ιράν, που τα θέλουν για να αγοράζουν σιτάρι και να φτιάχνουν ψωμί;
Δεν καταλαβαίνουν ότι τα δικά μας προϊόντα είναι πλέον είδος πολυτελείας για τη χώρα αυτή;
Δεν έχουν ακούσει ότι στη Βενεζουέλα (όπου εμποδίζονται οι δημοσιογράφοι από το να μαγνητοσκοπούν άδεια ράφια και ουρές έξω από τα παντοπωλεία), οι άνθρωποι ψωνίζουν ανάλογα με τον… λήγοντα της ταυτότητάς τους;
Για παράδειγμα, αν ο τελευταίος αριθμός της ταυτότητάς τους είναι το 0, τότε μπορούν να στέκονται στις ουρές τη Δευτέρα – χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα βρουν τα προϊόντα που χρειάζονται, οπότε… την άλλη Δευτέρα!
Και ανταλλάσσουν μηνύματα στα κινητά, για τον χρόνο αναμονής στην ουρά και για τα είδη που υπάρχουν στα ράφια!
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο στρατός επεμβαίνει για να βάλει τάξη στις ουρές ή για να… καταλάβει ένα κατάστημα επειδή δεν έχει προϊόντα, με τον μπακάλη να κατηγορείται ότι συνωμοτεί και λαμβάνει μέρος στον «οικονομικό πόλεμο» κατά του Μαδούρο!
Ως προς τα πετρέλαια – διότι τα περί τεχνογνωσίας και καινοτομίας τα προσπερνώ ως φαιδρά – η κατάσταση είναι επίσης τραγική.
Η Βενεζουέλα είναι πράγματι πρώτη παγκοσμίως σε αποθέματα πετρελαίου – οπότε καταλαβαίνει κανείς αν σε μια τέτοια χώρα συμβαίνουν όλα αυτά, τι θα συνέβαινε στην Ελλάδα αν εφαρμοζόταν το περίφημο Plan B της δραχμής.
Οι διαδηλωτές – οι ταραχές είναι συχνά, οι φοιτητές ξεσηκώνονται – ως τον Φεβρουάριο του 2014 υπήρξαν δέκα νεκροί – θεωρούν ότι ο «τσαβίσμο» ταυτίζεται με την κακοδιαχείριση του πετρελαϊκού πλούτου, γεγονός που οδήγησε στα οικονομικά σημερινά προβλήματα.
Η κρατική πετρελαϊκή εταιρία (PDVSA), μακρύ χέρι της κυβέρνησης τόσο επί Τσάβες όσο και επί Μαδούρο, δεν κάνει μπίζνες, αλλά πολιτική.
Ανικανότητα και φαυλότητα, σε συνδυασμό με την πτώση των τιμών του πετρελαίου, έχουν εξουδετερώσει τον μοναδικό πλούτο της χώρας.
Η εταιρία δεν κάνει επενδύσεις, έχει μειώσει την παραγωγή πετρελαίου στα 3 εκ. βαρέλια ημερησίως, τα έσοδα από 310.000 βαρέλια την ημέρα χρησιμοποιούνται για την αποπληρωμή δανείων προς την Κίνα, άλλα 400.000 βαρέλια την ημέρα πωλούνται σε συμμάχους όπως η Κούβα σε τιμές χαμηλότερες της αγοράς και γύρω στα 600.000 βαρέλια την ημέρα χρησιμοποιούνται για την ικανοποίηση της επιδοτούμενης εγχώριας κατανάλωσης.
Η εκμετάλλευση των 1,7 εκατομμυρίων βαρελιών την ημέρα που απομένουν αποφέρει γύρω στα 58 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο, αλλά οι εισαγωγές προϊόντων που χρειάζεται η χώρα αγγίζουν τα 80 δισεκατομμύρια δολάρια.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η κρατική πετρελαϊκή εταιρία διαχειρίζεται το πετρέλαιο με τρόπο που δεν εξασφαλίζει τα αναγκαία έσοδα ώστε η χώρα να προχωρά στις εισαγωγές των αναγκαίων αγαθών.
Και όλα αυτά οδήγησαν σε κατάρρευση την οικονομία της χώρας και τον πληθωρισμό να ξεπερνά το 70%.
Αυτά από τη χώρα-πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ.
Α, να μην ξεχάσω: Την 1η Αυγούστου, ημέρα που ο εξάδελφος Τσίπρας υπέγραφε μνημόνιο συνεργασίας με τον εξάδελφο Τσάβες, είχαμε λεηλασίες σε σούπερ μάρκετ στη Νότια Βενεζουέλα, με έναν νεκρό και εξήντα συλλήψεις. Το θύμα ήταν μόλις 21 χρόνων και έπεσε νεκρός με μια σφαίρα στο στήθος.
Όπως έγινε γνωστό, καταναλωτές που έψαχναν βασικά διατροφικά είδη, όπως γάλα, ρύζι και αλεύρι μπήκαν διά της βίας στην αποθήκη ενός σούπερ μάρκετ, με αποτέλεσμα πολλοί επιχειρηματίες στην περιοχή να κλειδώσουν τα καταστήματά τους, τα οποία τελικά τέθηκαν υπό φρούρηση από άνδρες της εθνοφρουράς και της αστυνομίας.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να προστεθεί κάτι άλλο…
