Μια καλή ευκαιρία για συμπεράσματα που αφορούν το ρόλο, τη στάση και τη δράση της Εθελοντικής
Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας (ΕΟΔΝΠ) συνιστούν τα γεγονότα του τελευταίου χρόνου.
Τοπικές εκλογές, εθνικές εκλογές, διαπραγμάτευση, δημοψήφισμα, νέο μνημόνιο. ..
Η ΕΟΔΝΠ, ενώ ευαγγελίζεται τόσα χρόνια πως είναι μια οργάνωση
απολίτικη, ακομμάτιστη και με αντισυστημικό χαρακτήρα, δε χάνει ευκαιρία να
αποδείξει τον αληθινό της ρόλο και σκοπό. Είναι τυχαίο ότι τα μέτρα της κυβέρνησης για
την ανθρωπιστική κρίση είναι πιστο αντίγραφο των μέτρων που εφαρμόζονται μέσω
Δήμων, ΜΚΟ, Εκκλησίας και φυσικά της ΕΟΔΝΠ,
για παροχή ελάχιστων και ανεπαρκέστατων παροχών, με ημερομηνία λήξης, που
ανακυκλώνουν τη φτώχεια και τη μιζέρια, συνηγορώντας παραπέρα στην έκπτωση των
σύγχρονων λαϊκών αναγκών; Με αυτό τον τρόπο καλλιεργείται η ριζοσπαστικοποίηση
και διεκδίκηση ή τελικά η συναίνεση και πολύ χειρότερα η ενεργητική στήριξη
του λαού για τη συνέχιση αυτής της πολιτικής;
Για παράδειγμα, η παραχώρηση του χώρου του καπνικού σταθμού
με ποιους όρους έγινε και για ποιο σκοπό; Η αγκαλιά της τοπικής αυτοδιοίκησης
δεν είναι εξίσου φιλόξενη για
εκατοντάδες παιδιά, που τα αποκλείει από τη βρεφονηπιακή φροντίδα, επικαλούμενη
έλλειψη χώρων… Ή, η παρουσία του υφυπουργού Υγείας στα εγκαίνια του κοινωνικού
ιατρείου τι άλλο μπορεί να σηματοδοτεί παρά συγχαρητήρια για τη δράση που παραπέμπει
τη δημόσια δωρεάν περίθαλψη στις καλένδες και εθίζει τους συνανθρώπους μας στη
λογική του να εναποθέτουν την υγεία τους σε ιατρεία, όπου κάτσει, όπως κάτσει. Χωρίς βέβαια να υποτιμά κανείς την
προσφορά όσων βοηθούν, μόνο που αυτό θα
έπρεπε να γίνεται, και να διεκδικήσουμε να γίνεται, από ένα οργανωμένο σύστημα
πρωτοβάθμιας υγείας, με όλη την υλικοτεχνική υποδομή που χρειάζεται και
εργαζόμενους με πλήρη δικαιώματα!
Η χειραγώγηση όμως του κόσμου, των ανθρώπων που πλήττονται
από τα βάρβαρα μέτρα των τελευταίων ετών δε σταματά στη μείωση των απαιτήσεων…
Προχωρά και στην υπαγόρευση του κόμματος
που αυτή τη στιγμή κυβερνά, ως τη λύση των προβλημάτων. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή…
Νωπές είναι οι μνήμες από τις τοπικές εκλογές όπου πρωτοκλασάτα
μέλη της ΕΟΔΝΠ, όχι μόνο ήταν υποψήφια με την παράταξη που στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλα
και μη υποψήφιοι στήριζαν ανοιχτά την εν λόγω παράταξη. Στις εθνικές εκλογές βοήθησαν
στην διόγκωση της αυταπάτης ότι μια καλή διαπραγμάτευση θα λύσει τα προβλήματα
του πολύπαθου λαού μας. Σας θυμίζει κάποιο κόμμα; Η φίλα προσκείμενη στάση τους
στο ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώθηκε και από τα εκ των υστέρων καλέσματά τους σε
συγκεντρώσεις υποστήριξης της κυβέρνησης για να «ενισχύσουν» τη διαπραγμάτευση.
Η ίδια αυτή ομάδα άλλωστε ανέδειξε εκλεγμένους βουλευτές στην πόλη μας.
Τα αγκαλιάσματα βέβαια δε σταμάτησαν εδώ, η διόγκωση της
αυταπάτης ότι το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα θα σήμαινε το τέλος των μνημονίων (φευ) και ότι ο κύριος
Σόιμπλε, η κυρία Μέρκελ και οι υπόλοιποι της ΕΕ θα σεβαστούν τη δημοκρατία και
την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς και θα παραγκωνίσουν τα κέρδη των κολοσσών
των πατρίδων τους επιτεύχθηκε χάρη και στη δική τους συμβολή… Πλέον, διερευνούν
τους αρνητικούς συσχετισμούς εντός της ΕΕ, κρατάνε αποστάσεις και στην πορεία θα
δούμε κι άλλα!
Και ενώ στην υπογραφή των προηγούμενων μνημονίων από άλλες
«μνημονιακές» κυβερνήσεις βρισκόντουσαν στα κάγκελα καλώντας σε συγκεντρώσεις,
στην συζήτηση του 3ου μνημονίου αρκέστηκαν σε μια ανακοίνωση ευχολόγιο, ήξεις
αφήξεις με μια τρομερή παραίνεση να υπομείνουμε ακόμη και την ουρά για λίγο
κρέας και ψωμί.
Και κορωνίδα όλων αυτών, η δήλωση – που δημιουργεί απορίες-της ΕΟΔΝΠ
στην ανακοίνωση « οι κόκκινες γραμμές ξεπεράστηκαν» : “ γι΄αυτό και δε θα φοβόμαστε να
διατυπώσουμε δημόσια πλέον το ερώτημα : Αξίζει να ανήκουμε σε μια Ευρώπη
που περιφρονεί βαθύτατα τη χώρα μας; (…) [i]”
Αλήθεια, γιατί πλέον; Πριν φοβόταν η απολίτικη και ακομάτιστη
ΕΟΔΝΠ; Και αν ναι, από ποιον και γιατί;
Και για να καταλήξουμε: είναι όντως μερικές φορές δύσκολο να
διακρίνει κάποιος την πραγματική αλληλεγγύη, αυτή από όμοιο προς όμοιο, την
ταξική, από τη φιλανθρωπία. Πλέον, όμως, στην περίπτωση της ΕΟΔΝΠ, είναι κάτι παραπάνω
από εξόφθαλμο, ότι άνθρωποι που πραγματικά έχουν έγνοια για τους ομοίους τους
και έντιμα αναζητούν τρόπους για να τους στηρίξουν, ρίχνονται στη χοάνη όπου η
αλληλεγγύη, αντί να οδηγεί στην ενδυνάμωση, στο ανέβασμα της δράσης, στη
λεβέντικη διεκδίκηση, βοηθά το σύστημα για άλλη μια φορά να «νίπτει τας χείρας
του» και το λαό να μηρυκάζει τη φτώχια του…
Γραφείο τύπου Π.Α.ΜΕ.
Πιερίας
