Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Στη χειμαζόμενη από την κρίση και στεγνή από ρευστό χώρα βρίσκεται σε εξέλιξη μια από τις πιο επικίνδυνες προπαγανδιστικές πρακτικές των ολοκληρωτικών καθεστώτων: Η δημιουργία του εξωτερικού εχθρού.
Παράλληλα, όπως επίσης συμβαίνει στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, κατασκευάζεται και ο «εσωτερικός εχθρός».
Οι δύο αυτοί «εχθροί» συνιστούν την μεγαλύτερη και περιεκτικότερη και «χρησιμότερη» για τις ανάγκες της προπαγάνδας έννοια του «εχθρού του λαού».
Ο «εχθρός του λαού», που βρίσκεται εντός και εκτός συνόρων, εμποδίζει, υπονομεύει, τορπιλίζει κάθε προσπάθεια του «προστάτη του λαού», του «υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων» να φέρει σε πέρας το έργο του.
Παράλληλα, όπως επίσης συμβαίνει στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, κατασκευάζεται και ο «εσωτερικός εχθρός».
Οι δύο αυτοί «εχθροί» συνιστούν την μεγαλύτερη και περιεκτικότερη και «χρησιμότερη» για τις ανάγκες της προπαγάνδας έννοια του «εχθρού του λαού».
Ο «εχθρός του λαού», που βρίσκεται εντός και εκτός συνόρων, εμποδίζει, υπονομεύει, τορπιλίζει κάθε προσπάθεια του «προστάτη του λαού», του «υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων» να φέρει σε πέρας το έργο του.
Το «πρωτόκολλο» είναι συγκεκριμένο: Επινόηση του «εχθρού του λαού», δαιμονοποίησή του, εξιδανίκευση του «προστάτη του λαού», ωραιοποίηση κάθε πρωτοβουλίας του, θυματοποίησή του, ταύτισή του με τον λαό, που αυτόματα θυματοποιείται και αυτός.
Σε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και σε κάθε «δίκαιο πόλεμο», ο αντίπαλος ταυτίζεται με το απόλυτο Κακό - στα μεταπολεμικά χρόνια με τον Χίτλερ.
Και σε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, η προπαγάνδα μιλά για «κοινούς αγώνες του έθνους» με τη «συμμετοχή του λαού» - τυχαία οι Ιταλοί συσσώρευαν τις βέρες τους μπροστά στα πόδια του Μουσολίνι στην πλατεία μπροστά στο Παλάτσο Βενέτσια;
Για να επιτευχθεί αυτό – και στην ουσία για να θεωρεί ο λαός ότι «θα νικήσει», θα καλυτερέψει η ζωή του, θα έχει λόγο στην εξουσία – χρησιμοποιούνται τα προπαγανδιστικά εργαλεία της συνωμοσιολογίας και των «μυστικών σεναρίων».
Αυτή η «ενεργή θυματοποίηση» οδηγεί σε αδιαφορία και τύφλωση μπροστά στα δεινά που προκαλεί η νέα εξουσία, που πάντα μεταθέτει τις ευθύνες σε κάποιους άλλους, καθιστώντας τους υπεύθυνους «για ό,τι συμβεί».
Και ο μιθριδατισμός αυτός καθιστά τον λαό αδιάφορο για τις συνέπειες που ο ίδιος θα υποστεί – αφού «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται» κι’ ας κινδυνεύει να πεθάνει από πνευμονία όσο δεν αλλάζει τα ρούχα του.
Τώρα, λοιπόν, φταίνε οι εταίροι μας που… δεν θέλουν να εφαρμοστεί η Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου.
Αυτοί δηλαδή που ίδρωσαν για να φέρουν τα πράγματα σε έναν λογαριασμό και να υπογραφεί η συμφωνία, αυτοί που την πέρασαν από τα κοινοβούλιά τους – ενώ η Ελλάδα όχι – θέλουν τώρα, για κάποιον λόγο, να μην εφαρμοστεί!
Η αλήθεια, βέβαια, βρίσκεται αλλού
Βρίσκεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση, αφού ζήτησε επέκταση της υπάρχουσας σύμβασης, αφού υπέγραψε μια χαρά τη συμφωνία με την οποία δεσμεύτηκε ότι θα εφαρμόσει την υπάρχουσα (την παλιά δηλαδή) σύμβαση χρηματοδοτικής διευκόλυνσης, συνοδευόμενη από όλα τα παραρτήματα – που περιλαμβάνει όλες τις παλιές δεσμεύσεις και είναι ξεκάθαρη, κάθε άλλο παρά διεπόμενη από «δημιουργική ασάφεια» - αφού παραιτήθηκε από την απομείωση του χρέους, αφού συμφώνησε να γίνει η αξιολόγηση (έξι φορές αναφέρεται η λέξη στο κείμενο της συμφωνίας) αφού παρέδωσε την περίφημη «Λίστα των Μεταρρυθμίσεων» (που περιλαμβάνει όλες τις προηγούμενες μεταρρυθμίσεις), τώρα δεν ξέρει πώς να τις εφαρμόσει.
Επειδή δεν ξέρει πώς να σερβίρει στον λαό ότι έχει (στα χαρτιά τουλάχιστον) αποκηρύξει όλες της τις προεκλογικές υποσχέσεις.
Και επομένως, υπέγραψε, αλλά δεν εφαρμόζει τίποτε – και αυτό το ξέρουν, το βλέπουν όλοι.
Οι «ηρωικές» δηλώσεις συνεχίζονται, ο βερμπαλισμός (ίδιον και αυτό των ολοκληρωτικών καθεστώτων) βρίσκεται στο ζενίθ και η κυβέρνηση παίζει κρυφτούλι με την τρόικα στα ξενοδοχεία των Αθηνών.
Αυτή είναι η κατάσταση (που δεν θέλουν να παραδεχθούν από τον πρώτο ως τον τελευταίο στην κυβέρνηση).
Και καταφεύγουν σε δηλώσεις κατασκευής ενόχων (που είναι πάντα οι άλλοι) και σε σχιζοφρενικές αντιφάσεις.
Μια καθαρή συμφωνία με… σκοτεινά σημεία!
Πρώτος άνοιξε τον χορό, ο κ. Τσίπρας με την συνέντευξή του στο «Έθνος», τη Δευτέρα, 16 Μαρτίου:
«Η συμφωνία του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου ήταν ξεκάθαρη. (σ.σ. και πού πήγε η… δημιουργική ασάφεια;) και οι συμφωνίες είναι για να τηρούνται. Εμείς την τηρούμε και περιμένουμε να τηρηθεί και από την άλλη πλευρά».
Αμέσως μετά ωστόσο, λέει το ακριβώς αντίθετο: «Στην Ελλάδα έγιναν εκλογές και η κυβέρνηση Σαμαρά έπεσε από την ψήφο του ελληνικού λαού. Αν νομίζουν, λοιπόν, ότι θα επιμένουν να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση αυτά που άφησε η κυβέρνηση Σαμαρά, λυπάμαι, θα τους απογοητεύσουμε».
Συγγνώμη, αλλά όταν ζητούσε την επέκταση της δανειακής σύμβασης και του την έδιναν, αυτό ακριβώς δεν δεσμεύτηκε να κάνει – να εφαρμόσει την ήδη υπάρχουσα σύμβαση, που συνδέεται άμεσα με το μνημόνιο, όπως προβλέπει η σχετική Συνθήκη της ΕΕ περί δημιουργίας του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης; Ας το πει, λοιπόν, στον λαό να ησυχάσει.
Και λίγο μετά, αφού ο ίδιος έχει πει ότι δεν θέλει να εφαρμόσει την συμφωνία που υπέγραψε και επομένως ο ίδιος την υπονομεύει, ρίχνει την πρώτη δόση συνωμοσιολογίας:
«Αν συνεχιστεί η υπονόμευση της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου, είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να υπάρξει πολιτική λύση στο ανώτατο δυνατό επίπεδο»!
Τι ήταν να τα πει αυτά ο κ. Τσίπρας; Άρχισε αμέσως η μάχη της… υπεράσπισης της συμφωνίας, που οι «κακοί» υπονομεύουν, επειδή θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Παράλληλα, όλοι μαζί δήλωναν πως δεν πρόκειται να τηρήσουν καμιά συμφωνία.
Την ίδια μέρα, ο κ. Τσακαλώτος, μιλώντας στην ημερίδα του Εκόνομιστ, έκανε αναφορά σε «μεθοδεύσεις» των πιστωτών, τόσο σε επίπεδο τεχνικών ομάδων όσο και σε επίπεδο θεσμών, να επιστρέψει το καθεστώς στις σχέσεις Ελλάδας-δανειστών σε όσα ίσχυαν πριν από τη Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου – ενώ αυτό ακριβώς προβλέπει η συμφωνία, δηλαδή την τήρηση των ήδη συμφωνηθέντων. Παράλληλα, ενοχοποίησε και την ΕΚΤ, που «ασκεί πίεση στο θέμα της ρευστότητας» - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ (ου μην αλλά και ο λαός) είχε εγκαίρως προειδοποιηθεί και γι’ αυτό.
Ο κ. Στρατούλης, μιλώντας στον Βήμα FM, είπε πως «σε στενό κλοιό βρισκόμαστε λόγω μιας πιστωτικής ασφυξίας που ουσιαστικά προσπαθεί να επιβάλει η γερμανική κυβέρνηση στη χώρα μας».
Ο κ. Σκουρλέτης, μιλώντας στον Real FM, ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως η τρόικα βρίσκεται εδώ για… ανταλλαγή τεχνογνωσίας (εμάς περίμεναν) και ότι «αξιολόγηση με την έννοια της 5ης αξιολόγησης δεν υπάρχει πάνω στο τραπέζι, αν επιμείνουν νομίζω ότι θα είναι μια επιμονή που θα μείνει μόνο στο επίπεδο της επιμονής». Ουσιαστικά κάνει ότι δεν ξέρει πως η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου περιλαμβάνει μετ’ επιτάσεως την αξιολόγηση, που την αναφέρει έξι φορές!
Την ίδια μέρα (16 Μαρτίου), ο ίδιος κ. Σκουρλέτης, μιλώντας στον Σκάι, δηλώνει ότι «η κυβέρνηση κινείται σε μια σχέση αντιπαλότητας με τους εταίρους, κατ’ επιλογήν της και κατ’ επιλογήν του ελληνικού λαού» (νάτος πάλι ο εξωτερικός εχθρός, που κατά τα λοιπά υπονομεύει).
Και προσθέτει: «Εμείς χρησιμοποιήσαμε τον όρο της δημιουργικής ασάφειας (σ.σ. αλλά ο κ. Τσίπρας είπε ότι η συμφωνία είναι ξεκάθαρη). Αυτό σημαίνει ότι η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου ήταν ένα πλαίσιο με πολύ σκοτεινά σημεία (σ.σ. α, ώστε δεν λέει την αλήθεια ο κ. Τσίπρας όταν την αποκαλεί «ξεκάθαρη»;). Και είχαμε πει ότι η διαπραγμάτευση θα είναι συνεχής, όλο αυτό το τετράμηνο, και θα φωτίζονται αυτά τα σκοτεινά σημεία ανάλογα με τις συζητήσεις»!
Και το κορυφαίο: «Υπάρχουν κύκλοι στην ΕΕ που θέλουν να ρίξουν την ελληνική κυβέρνηση, ακολουθώντας μια τακτική καθυστέρησης της χρηματοδότησης».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κ. Παπαδημούλης:
Στο Μέγκα, είπε ότι «επιχειρείται να τορπιλιστεί η συμφωνία-πλαίσιο της 20ής Φεβρουαρίου, με στόχο να μην πάρει αυτή τη δημοσιονομική ανάσα η κυβέρνηση και να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα, πριν απλωθεί αυτό το παράδειγμα και σε άλλες χώρες».
Και στο Σταρ: «Ορισμένοι κύκλοι των δανειστών θέλουν να μας πνίξουν δημοσιονομικά, θέλουν να υπονομεύσουν την υλοποίηση της συμφωνίας-πλαίσιο, γιατί θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα».
Τέτοια πράγματα! Δηλαδή, ο «εχθρός του λαού» θέλει να ρίξει την «κυβέρνηση του λαού»!
Ο κ. Βούτσης, την ίδια πάντα μέρα, μιλώντας στο «Κόκκινο», δηλώνει πως «κύκλοι στην ΕΕ επιθυμούν να διαμορφώσουν μια Ευρώπη οικονομικής ένωσης, πολλών ταχυτήτων και εσωτερικής εκμετάλλευσης. Η κυβέρνηση δίνει μια σκληρή μάχη με τις δυνάμεις της λιτότητας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό» (σ.σ. νάτοι, λοιπόν, οι εχθροί - ο εξωτερικός και ο εσωτερικός που συναποτελούν τον «εχθρό του λαού»).
Και μιλά για «προσπάθεια οικονομικού στραγγαλισμού της Ελλάδας ως μορφή πολιτικής πίεσης και ασφυξίας, από τους Ευρωπαίους εταίρους και την ΕΚΤ».
Όπως λέει «ορισμένοι ευρωπαϊκοί κύκλοι, γερμανικής έμπνευσης (βεβαίως, βεβαίως για να μην ξεχνάμε και τον δαιμονοποιημένο), θέλουν να επιβάλουν μια νέα ταυτότητα στην Ευρώπη, να διαμορφώσουν δηλαδή μια ΕΕ καρικατούρα και εσωτερικής εκμετάλλευσης προς όφελος των ισχυροτέρων κρατών»!
Την ίδια μέρα, ο κ. Πετράκος στο Μέγκα: «Συμφωνήσαμε σε επέκταση της δανειακής σύμβασης και όχι του μνημονίου και η άλλη πλευρά δεν τηρεί τις υποχρεώσεις της (σ.σ. δηλαδή να πληρώνει χωρίς να εφαρμόζουμε τη συμφωνία). Εμείς δεν πρόκειται να ανεχθούμε να συνεχίζεται κάτι τέτοιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται»!
Σωστά! Διότι έχουμε και την «συμμετοχή του λαού»!
Την προηγουμένη, 15 Μαρτίου, ο κ. Φίλης, μιλώντας στον Σκάι, μας διαβεβαίωσε ότι «οι δανειστές εκβιάζουν στη διαπραγμάτευση» και επομένως «δεν θα αποπληρώσουμε μέρος του δανείου αν δεν υπάρξει από τους δανειστές καταβολή των χρημάτων που έχουν δεσμευτεί».
Εκείνη την ημέρα, ο κ. Παπαδημούλης μας είχε δώσει μια γεύση, λέγοντας (Σκάι) ότι «από την επομένη της 20ής Φεβρουαρίου φαίνεται ότι θέλουν να τορπιλίσουν την εξειδίκευση αυτής της συμφωνίας».
Μιας συμφωνίας που ο κ. Λαφαζάνης, από τον «Ελεύθερο Τύπο» μας έλεγε, την ίδια μέρα, ότι δεν θα υλοποιηθεί από την πλευρά των «καλών», αφού, όπως δήλωσε, «η δέσμευσή μας για πλήρη κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων ισχύει στο ακέραιο»!
Και τελικά, ήλθε και το κερασάκι στην τούρτα
Την Κυριακή, 15 Μαρτίου, από το Μέγκα, ο κ. Μητρόπουλος μας είπε ότι «το κείμενο της συμφωνίας (σ.σ. αυτό που ο κ. Τσίπρας ζητά να εφαρμοστεί εδώ και τώρα και όλοι μαζί καταγγέλλουν ότι το υπονομεύουν οι «κακοί»), δεν είναι δεσμευτικό, διότι δεν απέκτησε κύρος κοινοβουλίου. Είναι ένα κείμενο προθέσεων και πολιτικών δεσμεύσεων»!
Και όχι ένα ξεκάθαρο κείμενο, όπως διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ο κ. Τσίπρας!
Είχε κι’ άλλο κερασάκι η τούρτα:
Τη Δευτέρα, 16 Μαρτίου, στον «Ενικό» (Σταρ), ο κ. Στρατούλης είπε ότι «η συμφωνία δεν ήλθε στη Βουλή γιατί δεν θέλουμε να αναλάβουμε δεσμεύσεις της δανειακής σύμβασης που επεκτάθηκε ως γέφυρα για τέσσερις μήνες, τις οποίες (δεσμεύσεις) είχαν υπογράψει οι προηγούμενες κυβερνήσεις».
Συγγνώμη, αλλά μήπως να πείτε στον λαό τι ακριβώς υπογράψατε, για να ησυχάσετε κι’ εσείς και να σταματήσετε να ζείτε αυτό το μαρτύριο;
Σε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και σε κάθε «δίκαιο πόλεμο», ο αντίπαλος ταυτίζεται με το απόλυτο Κακό - στα μεταπολεμικά χρόνια με τον Χίτλερ.
Και σε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, η προπαγάνδα μιλά για «κοινούς αγώνες του έθνους» με τη «συμμετοχή του λαού» - τυχαία οι Ιταλοί συσσώρευαν τις βέρες τους μπροστά στα πόδια του Μουσολίνι στην πλατεία μπροστά στο Παλάτσο Βενέτσια;
Για να επιτευχθεί αυτό – και στην ουσία για να θεωρεί ο λαός ότι «θα νικήσει», θα καλυτερέψει η ζωή του, θα έχει λόγο στην εξουσία – χρησιμοποιούνται τα προπαγανδιστικά εργαλεία της συνωμοσιολογίας και των «μυστικών σεναρίων».
Αυτή η «ενεργή θυματοποίηση» οδηγεί σε αδιαφορία και τύφλωση μπροστά στα δεινά που προκαλεί η νέα εξουσία, που πάντα μεταθέτει τις ευθύνες σε κάποιους άλλους, καθιστώντας τους υπεύθυνους «για ό,τι συμβεί».
Και ο μιθριδατισμός αυτός καθιστά τον λαό αδιάφορο για τις συνέπειες που ο ίδιος θα υποστεί – αφού «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται» κι’ ας κινδυνεύει να πεθάνει από πνευμονία όσο δεν αλλάζει τα ρούχα του.
Τώρα, λοιπόν, φταίνε οι εταίροι μας που… δεν θέλουν να εφαρμοστεί η Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου.
Αυτοί δηλαδή που ίδρωσαν για να φέρουν τα πράγματα σε έναν λογαριασμό και να υπογραφεί η συμφωνία, αυτοί που την πέρασαν από τα κοινοβούλιά τους – ενώ η Ελλάδα όχι – θέλουν τώρα, για κάποιον λόγο, να μην εφαρμοστεί!
Η αλήθεια, βέβαια, βρίσκεται αλλού
Βρίσκεται στο γεγονός ότι η κυβέρνηση, αφού ζήτησε επέκταση της υπάρχουσας σύμβασης, αφού υπέγραψε μια χαρά τη συμφωνία με την οποία δεσμεύτηκε ότι θα εφαρμόσει την υπάρχουσα (την παλιά δηλαδή) σύμβαση χρηματοδοτικής διευκόλυνσης, συνοδευόμενη από όλα τα παραρτήματα – που περιλαμβάνει όλες τις παλιές δεσμεύσεις και είναι ξεκάθαρη, κάθε άλλο παρά διεπόμενη από «δημιουργική ασάφεια» - αφού παραιτήθηκε από την απομείωση του χρέους, αφού συμφώνησε να γίνει η αξιολόγηση (έξι φορές αναφέρεται η λέξη στο κείμενο της συμφωνίας) αφού παρέδωσε την περίφημη «Λίστα των Μεταρρυθμίσεων» (που περιλαμβάνει όλες τις προηγούμενες μεταρρυθμίσεις), τώρα δεν ξέρει πώς να τις εφαρμόσει.
Επειδή δεν ξέρει πώς να σερβίρει στον λαό ότι έχει (στα χαρτιά τουλάχιστον) αποκηρύξει όλες της τις προεκλογικές υποσχέσεις.
Και επομένως, υπέγραψε, αλλά δεν εφαρμόζει τίποτε – και αυτό το ξέρουν, το βλέπουν όλοι.
Οι «ηρωικές» δηλώσεις συνεχίζονται, ο βερμπαλισμός (ίδιον και αυτό των ολοκληρωτικών καθεστώτων) βρίσκεται στο ζενίθ και η κυβέρνηση παίζει κρυφτούλι με την τρόικα στα ξενοδοχεία των Αθηνών.
Αυτή είναι η κατάσταση (που δεν θέλουν να παραδεχθούν από τον πρώτο ως τον τελευταίο στην κυβέρνηση).
Και καταφεύγουν σε δηλώσεις κατασκευής ενόχων (που είναι πάντα οι άλλοι) και σε σχιζοφρενικές αντιφάσεις.
Μια καθαρή συμφωνία με… σκοτεινά σημεία!
Πρώτος άνοιξε τον χορό, ο κ. Τσίπρας με την συνέντευξή του στο «Έθνος», τη Δευτέρα, 16 Μαρτίου:
«Η συμφωνία του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου ήταν ξεκάθαρη. (σ.σ. και πού πήγε η… δημιουργική ασάφεια;) και οι συμφωνίες είναι για να τηρούνται. Εμείς την τηρούμε και περιμένουμε να τηρηθεί και από την άλλη πλευρά».
Αμέσως μετά ωστόσο, λέει το ακριβώς αντίθετο: «Στην Ελλάδα έγιναν εκλογές και η κυβέρνηση Σαμαρά έπεσε από την ψήφο του ελληνικού λαού. Αν νομίζουν, λοιπόν, ότι θα επιμένουν να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση αυτά που άφησε η κυβέρνηση Σαμαρά, λυπάμαι, θα τους απογοητεύσουμε».
Συγγνώμη, αλλά όταν ζητούσε την επέκταση της δανειακής σύμβασης και του την έδιναν, αυτό ακριβώς δεν δεσμεύτηκε να κάνει – να εφαρμόσει την ήδη υπάρχουσα σύμβαση, που συνδέεται άμεσα με το μνημόνιο, όπως προβλέπει η σχετική Συνθήκη της ΕΕ περί δημιουργίας του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης; Ας το πει, λοιπόν, στον λαό να ησυχάσει.
Και λίγο μετά, αφού ο ίδιος έχει πει ότι δεν θέλει να εφαρμόσει την συμφωνία που υπέγραψε και επομένως ο ίδιος την υπονομεύει, ρίχνει την πρώτη δόση συνωμοσιολογίας:
«Αν συνεχιστεί η υπονόμευση της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου, είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να υπάρξει πολιτική λύση στο ανώτατο δυνατό επίπεδο»!
Τι ήταν να τα πει αυτά ο κ. Τσίπρας; Άρχισε αμέσως η μάχη της… υπεράσπισης της συμφωνίας, που οι «κακοί» υπονομεύουν, επειδή θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Παράλληλα, όλοι μαζί δήλωναν πως δεν πρόκειται να τηρήσουν καμιά συμφωνία.
Την ίδια μέρα, ο κ. Τσακαλώτος, μιλώντας στην ημερίδα του Εκόνομιστ, έκανε αναφορά σε «μεθοδεύσεις» των πιστωτών, τόσο σε επίπεδο τεχνικών ομάδων όσο και σε επίπεδο θεσμών, να επιστρέψει το καθεστώς στις σχέσεις Ελλάδας-δανειστών σε όσα ίσχυαν πριν από τη Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου – ενώ αυτό ακριβώς προβλέπει η συμφωνία, δηλαδή την τήρηση των ήδη συμφωνηθέντων. Παράλληλα, ενοχοποίησε και την ΕΚΤ, που «ασκεί πίεση στο θέμα της ρευστότητας» - ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ (ου μην αλλά και ο λαός) είχε εγκαίρως προειδοποιηθεί και γι’ αυτό.
Ο κ. Στρατούλης, μιλώντας στον Βήμα FM, είπε πως «σε στενό κλοιό βρισκόμαστε λόγω μιας πιστωτικής ασφυξίας που ουσιαστικά προσπαθεί να επιβάλει η γερμανική κυβέρνηση στη χώρα μας».
Ο κ. Σκουρλέτης, μιλώντας στον Real FM, ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως η τρόικα βρίσκεται εδώ για… ανταλλαγή τεχνογνωσίας (εμάς περίμεναν) και ότι «αξιολόγηση με την έννοια της 5ης αξιολόγησης δεν υπάρχει πάνω στο τραπέζι, αν επιμείνουν νομίζω ότι θα είναι μια επιμονή που θα μείνει μόνο στο επίπεδο της επιμονής». Ουσιαστικά κάνει ότι δεν ξέρει πως η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου περιλαμβάνει μετ’ επιτάσεως την αξιολόγηση, που την αναφέρει έξι φορές!
Την ίδια μέρα (16 Μαρτίου), ο ίδιος κ. Σκουρλέτης, μιλώντας στον Σκάι, δηλώνει ότι «η κυβέρνηση κινείται σε μια σχέση αντιπαλότητας με τους εταίρους, κατ’ επιλογήν της και κατ’ επιλογήν του ελληνικού λαού» (νάτος πάλι ο εξωτερικός εχθρός, που κατά τα λοιπά υπονομεύει).
Και προσθέτει: «Εμείς χρησιμοποιήσαμε τον όρο της δημιουργικής ασάφειας (σ.σ. αλλά ο κ. Τσίπρας είπε ότι η συμφωνία είναι ξεκάθαρη). Αυτό σημαίνει ότι η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου ήταν ένα πλαίσιο με πολύ σκοτεινά σημεία (σ.σ. α, ώστε δεν λέει την αλήθεια ο κ. Τσίπρας όταν την αποκαλεί «ξεκάθαρη»;). Και είχαμε πει ότι η διαπραγμάτευση θα είναι συνεχής, όλο αυτό το τετράμηνο, και θα φωτίζονται αυτά τα σκοτεινά σημεία ανάλογα με τις συζητήσεις»!
Και το κορυφαίο: «Υπάρχουν κύκλοι στην ΕΕ που θέλουν να ρίξουν την ελληνική κυβέρνηση, ακολουθώντας μια τακτική καθυστέρησης της χρηματοδότησης».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κ. Παπαδημούλης:
Στο Μέγκα, είπε ότι «επιχειρείται να τορπιλιστεί η συμφωνία-πλαίσιο της 20ής Φεβρουαρίου, με στόχο να μην πάρει αυτή τη δημοσιονομική ανάσα η κυβέρνηση και να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα, πριν απλωθεί αυτό το παράδειγμα και σε άλλες χώρες».
Και στο Σταρ: «Ορισμένοι κύκλοι των δανειστών θέλουν να μας πνίξουν δημοσιονομικά, θέλουν να υπονομεύσουν την υλοποίηση της συμφωνίας-πλαίσιο, γιατί θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα».
Τέτοια πράγματα! Δηλαδή, ο «εχθρός του λαού» θέλει να ρίξει την «κυβέρνηση του λαού»!
Ο κ. Βούτσης, την ίδια πάντα μέρα, μιλώντας στο «Κόκκινο», δηλώνει πως «κύκλοι στην ΕΕ επιθυμούν να διαμορφώσουν μια Ευρώπη οικονομικής ένωσης, πολλών ταχυτήτων και εσωτερικής εκμετάλλευσης. Η κυβέρνηση δίνει μια σκληρή μάχη με τις δυνάμεις της λιτότητας στο εσωτερικό και στο εξωτερικό» (σ.σ. νάτοι, λοιπόν, οι εχθροί - ο εξωτερικός και ο εσωτερικός που συναποτελούν τον «εχθρό του λαού»).
Και μιλά για «προσπάθεια οικονομικού στραγγαλισμού της Ελλάδας ως μορφή πολιτικής πίεσης και ασφυξίας, από τους Ευρωπαίους εταίρους και την ΕΚΤ».
Όπως λέει «ορισμένοι ευρωπαϊκοί κύκλοι, γερμανικής έμπνευσης (βεβαίως, βεβαίως για να μην ξεχνάμε και τον δαιμονοποιημένο), θέλουν να επιβάλουν μια νέα ταυτότητα στην Ευρώπη, να διαμορφώσουν δηλαδή μια ΕΕ καρικατούρα και εσωτερικής εκμετάλλευσης προς όφελος των ισχυροτέρων κρατών»!
Την ίδια μέρα, ο κ. Πετράκος στο Μέγκα: «Συμφωνήσαμε σε επέκταση της δανειακής σύμβασης και όχι του μνημονίου και η άλλη πλευρά δεν τηρεί τις υποχρεώσεις της (σ.σ. δηλαδή να πληρώνει χωρίς να εφαρμόζουμε τη συμφωνία). Εμείς δεν πρόκειται να ανεχθούμε να συνεχίζεται κάτι τέτοιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται»!
Σωστά! Διότι έχουμε και την «συμμετοχή του λαού»!
Την προηγουμένη, 15 Μαρτίου, ο κ. Φίλης, μιλώντας στον Σκάι, μας διαβεβαίωσε ότι «οι δανειστές εκβιάζουν στη διαπραγμάτευση» και επομένως «δεν θα αποπληρώσουμε μέρος του δανείου αν δεν υπάρξει από τους δανειστές καταβολή των χρημάτων που έχουν δεσμευτεί».
Εκείνη την ημέρα, ο κ. Παπαδημούλης μας είχε δώσει μια γεύση, λέγοντας (Σκάι) ότι «από την επομένη της 20ής Φεβρουαρίου φαίνεται ότι θέλουν να τορπιλίσουν την εξειδίκευση αυτής της συμφωνίας».
Μιας συμφωνίας που ο κ. Λαφαζάνης, από τον «Ελεύθερο Τύπο» μας έλεγε, την ίδια μέρα, ότι δεν θα υλοποιηθεί από την πλευρά των «καλών», αφού, όπως δήλωσε, «η δέσμευσή μας για πλήρη κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων ισχύει στο ακέραιο»!
Και τελικά, ήλθε και το κερασάκι στην τούρτα
Την Κυριακή, 15 Μαρτίου, από το Μέγκα, ο κ. Μητρόπουλος μας είπε ότι «το κείμενο της συμφωνίας (σ.σ. αυτό που ο κ. Τσίπρας ζητά να εφαρμοστεί εδώ και τώρα και όλοι μαζί καταγγέλλουν ότι το υπονομεύουν οι «κακοί»), δεν είναι δεσμευτικό, διότι δεν απέκτησε κύρος κοινοβουλίου. Είναι ένα κείμενο προθέσεων και πολιτικών δεσμεύσεων»!
Και όχι ένα ξεκάθαρο κείμενο, όπως διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ο κ. Τσίπρας!
Είχε κι’ άλλο κερασάκι η τούρτα:
Τη Δευτέρα, 16 Μαρτίου, στον «Ενικό» (Σταρ), ο κ. Στρατούλης είπε ότι «η συμφωνία δεν ήλθε στη Βουλή γιατί δεν θέλουμε να αναλάβουμε δεσμεύσεις της δανειακής σύμβασης που επεκτάθηκε ως γέφυρα για τέσσερις μήνες, τις οποίες (δεσμεύσεις) είχαν υπογράψει οι προηγούμενες κυβερνήσεις».
Συγγνώμη, αλλά μήπως να πείτε στον λαό τι ακριβώς υπογράψατε, για να ησυχάσετε κι’ εσείς και να σταματήσετε να ζείτε αυτό το μαρτύριο;
