Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Σ’ αυτή τη χώρα, ό,τι και αν συνέβαινε, όποιες πολιτικές αντιπαλότητες, όποιες πολιτικές αλλαγές, υπήρχαν πάντα κάποιες σταθερές: Άμυνα και Εξωτερική Πολιτική.
Στους δύο αυτούς κρίσιμους και νευραλγικούς τομείς, τα δόγματά μας υπήρξαν πάντοτε συγκεκριμένα, οι αντιδράσεις μας βάσει πρωτοκόλλου και οι τόνοι χαμηλοί, ώστε να μην διαταράσσονται οι συμμαχίες μας.
Όταν υπήρχαν προκλήσεις όσον αφορά στα εθνικά μας θέματα, η Αθήνα απευθυνόταν πάντα επισήμως και υπέβαλλε τις διαμαρτυρίες της στους διεθνείς και ευρωπαϊκούς θεσμούς, ενημερώνοντας για παραβιάσεις και προκλητικές συμπεριφορές τους συμμάχους και εταίρους.
Απευθυνόμασταν δηλαδή με τον πιο επίσημο τρόπο στον ΟΗΕ, στο ΝΑΤΟ, στην ΕΕ. Και απαιτούσαμε αντίδραση και αποκατάσταση της νομιμότητας.
Παράλληλα, ασκούσαμε όλα τα δικαιώματά μας ενώπιον όλων των θεσμών, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του βέτο.
Οι αρμόδιοι υπουργοί απέφευγαν τα πολλά λόγια και τις μεγαλοστομίες, επαναλάμβαναν σταθερά τις θέσεις της Ελλάδας, καλούσαν πρεσβευτές, έκαναν τέλος πάντων ό,τι ορίζει το διεθνές δίκαιο.
Ως γνωστόν, η Τουρκία πήρε πίσω τη ΝΟΤΑΜ με την οποία δέσμευε μεγάλο μέρος του Αιγαίου για ασκήσεις με πραγματικά πυρά, επειδή ακριβώς ασκήσαμε με επίσημο τρόπο τα δικαιώματά μας – και όχι επειδή εξέβαλε κάποιες κραυγές για εσωτερική κατανάλωση.
Και επομένως, όλα αυτά τα θεαματικά παρέλκουν.
Τον τελευταίο καιρό, με την αλλοπρόσαλλη κυβερνητική συμμαχία, ο επίσημος αυτός τρόπος αντίδρασης – ο μόνος που αποδίδει – συνδυάζεται και με αυτονομιστικού τρόπου συμπεριφορές.
Τα αποτελέσματα τα είδαμε όταν τις προάλλες (7 Μαρτίου)εκδόθηκε ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου των Εξωτερικών, με την οποία η Άγκυρα τολμά να δηλώνει το πρωτοφανές:
«Η χώρα μας είναι αποφασισμένη να προστατεύσει, τα δικαιώματα και τα συμφέροντά της στο Αιγαίο, στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου»!
Από την εποχή του Ελσίνκι και της Μαδρίτης είχαμε να ακούσουμε περί συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο!
Και σα να μην έφθανε αυτό, είχαμε και την απίστευτη δήλωση του υπουργού των Εξωτερικών, στο περιθώριο της άτυπης συνόδου των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στη Ρίγα της Λετονίας.
Όπως είπε, «θα υπάρξουν εκατομμύρια μετανάστες, μεταξύ των οποίων και χιλιάδες τζιχαντιστές, που θα έρθουν στην Ευρώπη, αν καταρρεύσει οικονομικά η Ελλάδα»!
Πέραν του ότι είναι πολύ επικίνδυνο να απειλούμε όλον τον κόσμο, από όσο γνωρίζουμε οι σημερινοί κυβερνώντες (λέμε τώρα) διεκδίκησαν τον εξουσία, ακριβώς για να μην καταρρεύσει η Ελλάδα.
Και επομένως, αν αυτό συμβεί, αν επέλθει η κατάρρευση, η ευθύνη θα είναι απολύτως δική της – οπότε οι αναφορές σε τζιχαντισμούς και τζιχαντιστές απλώς επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάς έχει επιλέξει την οδό του διεθνούς ακτιβισμού και εκβιασμού.
Εντύπωση δε προκαλεί η δήλωση του υπουργού των Εξωτερικών που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του δεύτερου καναλιού στην δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ZDF, σύμφωνα με την οποία «η νεολαία μας ακούει συνεχώς για καταστροφή, κυρώσεις, μνημόνιο και εναντίον της Ελλάδας. Έχετε αναρωτηθεί, αν αυτή η γενιά μπορεί να είναι τελικά φιλοευρωπαϊκή; Τι θα γίνει με αυτή τη γενιά σε 10-15 χρόνια; Από αυτή τη γενιά μπορεί να προκύψει χάος, δεξιός εξτρεμισμός και τζιχαντισμός»!
Πέραν του ότι είναι πολύ επικίνδυνο να απειλούμε όλον τον κόσμο, από όσο γνωρίζουμε οι σημερινοί κυβερνώντες (λέμε τώρα) διεκδίκησαν τον εξουσία, ακριβώς για να μην καταρρεύσει η Ελλάδα.
Και επομένως, αν αυτό συμβεί, αν επέλθει η κατάρρευση, η ευθύνη θα είναι απολύτως δική της – οπότε οι αναφορές σε τζιχαντισμούς και τζιχαντιστές απλώς επιβεβαιώνουν ότι η Ελλάς έχει επιλέξει την οδό του διεθνούς ακτιβισμού και εκβιασμού.
Εντύπωση δε προκαλεί η δήλωση του υπουργού των Εξωτερικών που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του δεύτερου καναλιού στην δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ZDF, σύμφωνα με την οποία «η νεολαία μας ακούει συνεχώς για καταστροφή, κυρώσεις, μνημόνιο και εναντίον της Ελλάδας. Έχετε αναρωτηθεί, αν αυτή η γενιά μπορεί να είναι τελικά φιλοευρωπαϊκή; Τι θα γίνει με αυτή τη γενιά σε 10-15 χρόνια; Από αυτή τη γενιά μπορεί να προκύψει χάος, δεξιός εξτρεμισμός και τζιχαντισμός»!
Συγγνώμη, αλλά τι πράγματα είναι αυτά;
Είναι δυνατόν να υποστηρίζουμε ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα με τόσο ρηχό υπόβαθρο, τόσο ελλειμματική παιδεία, τόσο ελλιπή δημοκρατική συγκρότηση, που μια οικονομική κρίση μπορεί να οδηγήσει τον λαό της – και μάλιστα τη νεολαία της – σε τζιχαντισμό;
Και να το λέμε αυτό χωρίς να σκεπτόμαστε τις συνέπειες, τη γνώμη που σχηματίζουν οι άλλοι για μας;
Δεν μας έφθαναν όλα όσα τραβάμε, πρέπει και να τους πούμε ότι μπορούμε να εξελιχθούμε και σε τζιχαντιστές;
Δεν έχει αρκετά στοχοποιηθεί η Ελλάδα;
Πρέπει να της δώσουμε και άλλη μία να τη στείλουμε στην άβυσσο, ταυτίζοντάς τη με χώρες όπου ο τζιχαντισμός βρίσκει το κατάλληλο υπόβαθρο για να αναπτυχθεί;
Απ’ ό,τι φαίνεται, εκτός από χρήματα ζητείται και σοβαρότητα!
