O Πορτογάλος τεχνικός μιλάει για το... μπέρδεμα με την αποχώρησή του από τη Βραζιλία για την Πορτογαλία και αποκαλύπτει όλα όσα έγιναν μετά τον αποκλεισμό
Βγήκε και εξήγησε τα πάντα, διότι πάντα στην Ελλάδα... ψάχνεται η ίντριγκα. Ο Φερνάντο Σάντος με δηλώσεις του στο gazzetta.gr εξήγησε γιατί έφυγε από τη Βραζιλία μία ημέρα μετά τον αποκλεισμό και όχι μαζί με την υπόλοιπη αποστολή, ενώ αποκαλύπτει και όλα όσα έγιναν μετά το τέλος του αγώνα με την Κόστα Ρίκα. Αναλυτικά:
Το πρώτο που θέλω να σας ρωτήσω είναι αν έχετε παράπονο από την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών σας.
"Μιλάμε για τη συνολική τους παρουσία στο Παγκόσμιο Κύπελλο; Ηταν φανταστική. Είμαι πολύ περήφανος για την ομάδα μου, για τους ποδοσφαιριστές μου, για τους συνεργάτες μου, για τη δουλειά που κάναμε όλοι μαζί για να πετύχουμε όσα πετύχαμε. Στην πραγματικότητα με ρωτάτε το αυτονόητο. Πώς είναι δυνατόν να μην είμαι ευχαριστημένος; Μπερδεύετε τα όσα σχολίασα αναφερόμενος στο παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα με την γενικότερη κρίση μου για την πορεία μας. Σχετικά με το ματς απέναντι στην Κόστα Ρίκα, αναφέρθηκα στην έλλειψη συγκέντρωσης που είχαμε στη διάρκεια της παράστασης, η οποία μας κόστισε τον αποκλεισμό. Είχαμε φανταστικές ευκαιρίες, αλλά ήταν η κούραση, στο σώμα και το μυαλό, που μας κόστισε. Οι λάθος επιλογές μας στην τελική προσπάθεια. Μη μπερδεύετε όμως την κριτική μου για το παιχνίδι με την κρίση μου για την παρουσία της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Είμαι πολύ περήφανος για την ομάδα, πολύ περήφανος για τους παίκτες μου. Περάσαμε πολλές, πολλές δυσκολίες στη διάρκεια αυτών των 30 ημερών. Δυσκολίες που τις κρατήσαμε στο εσωτερικό, που τις αντέξαμε και που τελικώς καταφέραμε όλοι μαζί να μην κάνουν κακό στην ομάδα, καταφέραμε να διατηρήσουμε τη συνοχή της. Αυτό ήταν επίτευγμα. Και το καταφέραμε όλοι μαζί, γι' αυτό και αναφέρθηκα στην 17η Ιουνίου και την σημασία της. Καταφέραμε να μείνουμε ομάδα και να πετύχουμε. Κι αυτή η επιτυχία ανήκει σε όλους μας".
Στην Ελλάδα όμως γράφεται ότι δεν τους αποχαιρετήσατε, ότι φύγατε βιαστικά.
"Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό. Και δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει. Ολο αυτό είναι ένα μπέρδεμα που με κάνει να στεναχωριέμαι πολύ, και ελπίζω να μη χρειαστεί να δευτερολογήσω πάνω σ' αυτό. Το μεσημέρι του αγώνα, στις 2 το μεσημέρι, ενημερώθηκα από έναν συνεργάτη μου ότι η Ομοσπονδία μας έκλεισε, σε όλους τους Πορτογάλους, εισιτήρια για να φύγουμε - σε περίπτωση αποκλεισμού - αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα. Με δυσαρέστησε και που έκλεισαν εισιτήρια για να φύγω αμέσως μετά τη λήξη του ματς και να μην είμαι μαζί με την ομάδα μου το βράδυ, αλλά και που ενημερώθηκα μέσω συνεργάτη και όχι απευθείας. Μίλησα σχετικά με τον Τάκη Φύσσα και του είπα ότι με στεναχώρησε πολύ αυτή η επιλογή.
Στη λήξη του παιχνιδιού βρέθηκα στα αποδυτήρια, σε μια από τις πιο σκληρές στιγμές της καριέρας μου. Αγκάλιασα έναν έναν όλους τους ποδοσφαιριστές μου, για να τους πω "ευχαριστώ" και να τους ευχηθώ καλή επιτυχία. Εναν έναν. Κι ήταν αρκετοί αυτοί που με αποχαιρέτησαν με κλάματα και δάκρυα. Είναι μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην καριέρα μου, στη ζωή μου. Εκανα το ίδιο με κάθε ένα από τα μέλη της αποστολής. Ολοι αυτοί είναι άνθρωποι με τους οποίους δέθηκα πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Τους αγαπώ αυτούς τους ανθρώπους, όπως και τους ποδοσφαιριστές μου, όπως και τους Ελληνες.
Μετά από όλο αυτό ο Φύσσας ήρθε να μου πει "μίστερ θα αλλάξουμε τα εισιτήρια, μη φύγεις". Ημουν όμως με τις αποσκευές στο χέρι, ήμουν πολύ φορτισμένος, ήμουν απογοητευμένος που δεν προκριθήκαμε, γιατί το είχα πιστέψει πολύ, όπως όλοι μας, και είχα πονέσει πολύ. Ημουν συγχυσμένος. Και του είπα ότι με είχαν στεναχωρήσει που μου έβγαλαν εισιτήριο για να φύγω αμέσως και να μη μείνω με τους παίκτες και ότι τότε ήταν πλέον αργά. Ηταν πολύ σκληρό για μένα που έπρεπε να φύγω αμέσως. Κι όλο αυτό συνέβαινε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Λέτε να με ένοιαζε αν θα επέστρεφα μια μέρα αργότερα στην Πορτογαλία; Ηταν μια πολύ δύσκολη στιγμή για όλους. Ας την αφήσουμε όμως πίσω. Δεν είναι αυτό το σημαντικό. Τα σημαντικά είναι αυτά που πετύχαμε όλοι μαζί. Αυτά είναι που θα κρατήσω, και όχι το πότε μου έβγαλαν εισιτήριο".
Ρωτάω τα αυτονόητα, αλλά αυτή είναι η τελευταία εντύπωση, αυτή που μένει, δεν είστε πλέον ο προπονητής της Εθνικής Ελλάδας.
"Ο σεβασμός μου για την ομάδα μου, για τους παίκτες μου, για τους συνεργάτες μου, για όλους τους ανθρώπους που δουλέψαμε μαζί, είναι τεράστιος. Ο σεβασμός μου για τους Ελληνες είναι τεράστιος. Η αγάπη μου για τη χώρα είναι δεδομένη, δεν μπορώ να πιστέψω ότι κρίνεται από μια στιγμή, ή μια λάθος εντύπωση. Ελπίζω όλοι να καταλαβαίνουν πόσο δύσκολη στιγμή ήταν ο αποκλεισμός. Ημουν σίγουρος ότι θα τη δώσουμε και αυτή τη χαρά στους Ελληνες. Ημουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρναμε, επειδή ήμασταν καλύτεροι και δουλέψαμε σκληρά στο γήπεδο. Είμαι και θα είμαι πάντα περήφανος για όσα καταφέραμε, περήφανος για την ομάδα μου, πολύ περήφανος που ήμουν ο προπονητής της Ελλάδας για 4 χρόνια. Και νιώθω ότι οι Ελληνες είναι περήφανοι για την ομάδα, εισπράττω την αγάπη τους με τα μηνύματα και αυτή η αγάπη είναι το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο που μου έδωσε η Ελλάδα. Δεν θέλω να πω περισσότερα τώρα. Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη. Σας ευχαριστώ".
Το πρώτο που θέλω να σας ρωτήσω είναι αν έχετε παράπονο από την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών σας.
"Μιλάμε για τη συνολική τους παρουσία στο Παγκόσμιο Κύπελλο; Ηταν φανταστική. Είμαι πολύ περήφανος για την ομάδα μου, για τους ποδοσφαιριστές μου, για τους συνεργάτες μου, για τη δουλειά που κάναμε όλοι μαζί για να πετύχουμε όσα πετύχαμε. Στην πραγματικότητα με ρωτάτε το αυτονόητο. Πώς είναι δυνατόν να μην είμαι ευχαριστημένος; Μπερδεύετε τα όσα σχολίασα αναφερόμενος στο παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα με την γενικότερη κρίση μου για την πορεία μας. Σχετικά με το ματς απέναντι στην Κόστα Ρίκα, αναφέρθηκα στην έλλειψη συγκέντρωσης που είχαμε στη διάρκεια της παράστασης, η οποία μας κόστισε τον αποκλεισμό. Είχαμε φανταστικές ευκαιρίες, αλλά ήταν η κούραση, στο σώμα και το μυαλό, που μας κόστισε. Οι λάθος επιλογές μας στην τελική προσπάθεια. Μη μπερδεύετε όμως την κριτική μου για το παιχνίδι με την κρίση μου για την παρουσία της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Είμαι πολύ περήφανος για την ομάδα, πολύ περήφανος για τους παίκτες μου. Περάσαμε πολλές, πολλές δυσκολίες στη διάρκεια αυτών των 30 ημερών. Δυσκολίες που τις κρατήσαμε στο εσωτερικό, που τις αντέξαμε και που τελικώς καταφέραμε όλοι μαζί να μην κάνουν κακό στην ομάδα, καταφέραμε να διατηρήσουμε τη συνοχή της. Αυτό ήταν επίτευγμα. Και το καταφέραμε όλοι μαζί, γι' αυτό και αναφέρθηκα στην 17η Ιουνίου και την σημασία της. Καταφέραμε να μείνουμε ομάδα και να πετύχουμε. Κι αυτή η επιτυχία ανήκει σε όλους μας".
Στην Ελλάδα όμως γράφεται ότι δεν τους αποχαιρετήσατε, ότι φύγατε βιαστικά.
"Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό. Και δεν καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει. Ολο αυτό είναι ένα μπέρδεμα που με κάνει να στεναχωριέμαι πολύ, και ελπίζω να μη χρειαστεί να δευτερολογήσω πάνω σ' αυτό. Το μεσημέρι του αγώνα, στις 2 το μεσημέρι, ενημερώθηκα από έναν συνεργάτη μου ότι η Ομοσπονδία μας έκλεισε, σε όλους τους Πορτογάλους, εισιτήρια για να φύγουμε - σε περίπτωση αποκλεισμού - αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα. Με δυσαρέστησε και που έκλεισαν εισιτήρια για να φύγω αμέσως μετά τη λήξη του ματς και να μην είμαι μαζί με την ομάδα μου το βράδυ, αλλά και που ενημερώθηκα μέσω συνεργάτη και όχι απευθείας. Μίλησα σχετικά με τον Τάκη Φύσσα και του είπα ότι με στεναχώρησε πολύ αυτή η επιλογή.
Στη λήξη του παιχνιδιού βρέθηκα στα αποδυτήρια, σε μια από τις πιο σκληρές στιγμές της καριέρας μου. Αγκάλιασα έναν έναν όλους τους ποδοσφαιριστές μου, για να τους πω "ευχαριστώ" και να τους ευχηθώ καλή επιτυχία. Εναν έναν. Κι ήταν αρκετοί αυτοί που με αποχαιρέτησαν με κλάματα και δάκρυα. Είναι μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές στην καριέρα μου, στη ζωή μου. Εκανα το ίδιο με κάθε ένα από τα μέλη της αποστολής. Ολοι αυτοί είναι άνθρωποι με τους οποίους δέθηκα πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Τους αγαπώ αυτούς τους ανθρώπους, όπως και τους ποδοσφαιριστές μου, όπως και τους Ελληνες.
Μετά από όλο αυτό ο Φύσσας ήρθε να μου πει "μίστερ θα αλλάξουμε τα εισιτήρια, μη φύγεις". Ημουν όμως με τις αποσκευές στο χέρι, ήμουν πολύ φορτισμένος, ήμουν απογοητευμένος που δεν προκριθήκαμε, γιατί το είχα πιστέψει πολύ, όπως όλοι μας, και είχα πονέσει πολύ. Ημουν συγχυσμένος. Και του είπα ότι με είχαν στεναχωρήσει που μου έβγαλαν εισιτήριο για να φύγω αμέσως και να μη μείνω με τους παίκτες και ότι τότε ήταν πλέον αργά. Ηταν πολύ σκληρό για μένα που έπρεπε να φύγω αμέσως. Κι όλο αυτό συνέβαινε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Λέτε να με ένοιαζε αν θα επέστρεφα μια μέρα αργότερα στην Πορτογαλία; Ηταν μια πολύ δύσκολη στιγμή για όλους. Ας την αφήσουμε όμως πίσω. Δεν είναι αυτό το σημαντικό. Τα σημαντικά είναι αυτά που πετύχαμε όλοι μαζί. Αυτά είναι που θα κρατήσω, και όχι το πότε μου έβγαλαν εισιτήριο".
Ρωτάω τα αυτονόητα, αλλά αυτή είναι η τελευταία εντύπωση, αυτή που μένει, δεν είστε πλέον ο προπονητής της Εθνικής Ελλάδας.
"Ο σεβασμός μου για την ομάδα μου, για τους παίκτες μου, για τους συνεργάτες μου, για όλους τους ανθρώπους που δουλέψαμε μαζί, είναι τεράστιος. Ο σεβασμός μου για τους Ελληνες είναι τεράστιος. Η αγάπη μου για τη χώρα είναι δεδομένη, δεν μπορώ να πιστέψω ότι κρίνεται από μια στιγμή, ή μια λάθος εντύπωση. Ελπίζω όλοι να καταλαβαίνουν πόσο δύσκολη στιγμή ήταν ο αποκλεισμός. Ημουν σίγουρος ότι θα τη δώσουμε και αυτή τη χαρά στους Ελληνες. Ημουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρναμε, επειδή ήμασταν καλύτεροι και δουλέψαμε σκληρά στο γήπεδο. Είμαι και θα είμαι πάντα περήφανος για όσα καταφέραμε, περήφανος για την ομάδα μου, πολύ περήφανος που ήμουν ο προπονητής της Ελλάδας για 4 χρόνια. Και νιώθω ότι οι Ελληνες είναι περήφανοι για την ομάδα, εισπράττω την αγάπη τους με τα μηνύματα και αυτή η αγάπη είναι το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο που μου έδωσε η Ελλάδα. Δεν θέλω να πω περισσότερα τώρα. Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη. Σας ευχαριστώ".
