ΑΝΟΗΣΙΕΣ ...
(26-5-2014)
Αν έχετε γερό στομάχι και δεν κάνετε εμετό απο τις ανοησίες , διαβάστε τις θέσεις της θολοκουλτούρας και τις δικές μας επισημάνσεις ( με κόκκινο ) .
Αντιγράφω απο την http://www.aformi.gr/2011/05/%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7/
Το ξέσπασμα της φασιστικής βίας και το ρατσιστικό παραλήρημα των τελευταίων ημερών, με αφορμή την στυγερή δολοφονία του 44χρονου εργαζόμενου, η μετατροπή των μεταναστών για άλλη μια φορά σε αποδιοπομπαίους τράγους, κάνει και πάλι επίκαιρη την συζήτηση σχετικά με το φαινόμενο της μετανάστευσης.
Δεν σκοπεύω να ασχοληθώ με το ζήτημα της συνεργασίας Αστυνομίας – Χρυσής Αυγής που για άλλη μια φορά ήλθε με θεαματικό τρόπο στην επιφάνεια το πρώτο 15θήμερο του Μαΐου. Ούτε με την κτηνώδη αστυνομική βία που εκδηλώθηκε ενάντια στην μεγάλη εργατική συγκέντρωση της 11ης Μαΐου. Χρειάζεται όμως να τονισθεί, ότι η αστυνομική βία και η κλιμάκωση της καταστολής σε βάρος της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, εντάσσονται στην στρατηγική σκλήρυνσης της επίθεσης, που η κυβέρνηση το ΔΝΤ και η Ε.Ε. έχουν εξαπολύσει ενάντια στην εργατική τάξη με αφορμή την καπιταλιστική κρίση. Και η συνεργασία με την Χρυσή Αυγή περιλαμβάνεται σε αυτήν την επίθεση, εξυπηρετεί δε και έναν ιδιαίτερο στόχο. Τον αποπροσανατολισμό του θυμού της εργατικής τάξης, την κατεύθυνση της λαϊκής αγανάκτησης, όχι ενάντια στην κυβέρνηση και το κεφάλαιο, αλλά ενάντια στους μετανάστες, που είναι δήθεν υπεύθυνοι για όλα τα δεινά των προλεταριακών τάξεων. Αυτός ο στόχος της συνεργασίας αστυνομίας και Χρυσής Αυγής, είναι δεμένος επιπλέον και με την προσπάθεια πειθάρχησης των ίδιων των μεταναστών εργατών, αφού η αυτοπεποίθηση τους, μετά την ηρωική απεργία πείνας των 300 της Υπατίας, έχει ενισχυθεί σημαντικά.
Μια "αυθόρμητη" εξέγερση 300 ( ούτε 299 ούτε 301 !) μεταναστών που διαπραγματεύτηκαν με δύο περιούσιους υπουργούς και έναν μάλλον περιούσιο και κέρδισαν μεγάλη νίκη υπέρ της ελληνικής εργατικής τάξης !!!
Όλα αυτά καταδεικνύουν πιστεύω, την κατεπείγουσα ανάγκη να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο ενότητας της εργατικής τάξης, ώστε να αντιμετωπιστεί αυτή η νέα φάση της ταξικής αντιπαράθεσης. Ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο δηλαδή, που πρώτα από όλα έχει σαν προϋπόθεση την ενότητα των ντόπιων και των μεταναστών εργατών και εργατριών.
Απέναντι σε αυτό το καθήκον η Αριστερά φαίνεται παντελώς ανέτοιμη να απαντήσει. Στα άρθρα και τις αναλύσεις που δημοσιεύτηκαν από την έναρξη της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών, μέχρι πρόσφατα με αφορμή την κλιμάκωση των επιθέσεων της Χρυσής Αυγής, η προσέγγιση της Αριστεράς φαίνεται να διακατέχεται μάλλον από ενόχληση, για το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχουν και εργάζονται μετανάστες. Η Αριστερά φαίνεται να αντιμετωπίζει την κατάσταση με την ψυχολογία του είδους «τι μας έτυχε πάλι».
Σε αυτά τα πλαίσια μέσα στην Αριστερά έχουν αναπτυχθεί μια σειρά από βαθύτατα λαθεμένα επιχειρήματα σχετικά με το μεταναστευτικό φαινόμενο.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
