Τώρα βρισκόμαστε στο δεύτερο μέρος της φαντασμαγορικής αυτής παράστασης. Είναι η ώρα που ξανασυζητείται ο νόμος, από μηδενική βάση λένε οι βουλευτές. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Γιατί κοροϊδεύουν τους πολίτες παίζοντας κυριολεκτικά με μέτρα και φόρους, που οδηγούν στη
δήμευση της μικρής λαϊκής ιδιοκτησίας; Ο,τι έχει απομείνει δηλαδή απ’ αυτήν;
Πρώτον, ο υποτιθέμενος νέος Ενιαίος Φόρος Ακινήτων είναι πολύ παλιός. Δεν αντικαθιστά άλλους φόρους. Απλώς συγχωνεύει το χαράτσι, που κρίθηκε οριακά συνταγματικό από το ΣτΕ μόνο επειδή ήταν έκτακτο και όχι μόνιμο μέτρο, με το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ).
Δεύτερον, με έμμεσο τρόπο επιχειρεί να μονιμοποιήσει και να «νομιμοποιήσει» έναν αντισυνταγματικό φόρο! Τέτοιος θα είναι το χαράτσι αν ξαναϊσχύσει.
Τρίτον, βασικός στόχος των εμπνευστών του είναι να εισπραχθούν έσοδα 2,9 δισ. ευρώ ετησίως. Όσο δηλαδή θα απέφερε και το χαράτσι.
Τέταρτον, η μόνιμη, άγρια φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, ειδικά στην Ελλάδα με τα υψηλά ποσοστά ιδιοκτησίας και ιδιοκατοίκησης, χτυπά καίρια τον κορμό της πλειονότητας του ελληνικού λαού, που διαθέτει ένα σπίτι στην πόλη κι ένα πατρικό μ’ ένα χωράφι στο χωριό. Και αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν οι φωστήρες των όποιων «μεταρρυθμίσεων» στα κόμματα διαχείρισης της εξουσίας.
Πέμπτον, το πρόβλημα επιδεινώνεται με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας. Αυτό που δεν έχει καθορισθεί ακόμη είναι τα κριτήρια για το ποιος είναι «φτωχός», ώστε να έχει προστασία.
Έκτον, προς μεγάλη ικανοποίηση των ντόπιων και ξένων τοκογλύφων και «επενδυτών», οποίος δεν μπορεί να ανταποκριθεί, κινδυνεύει να τα χάσει όλα.
Με υλικό από enet.gr
