προσαρμοσμένοι.
Οι Έλληνες ως λαός από τα μέσα της δεκαετίας του '80 έδειξαν με τις πράξεις τους ότι είναι αδύναμοι να προσαρμοστούν σε έναν κόσμο που άλλαζε συνεχώς.
Σαν πεινασμένοι πίθηκοι έπεσαν να φάνε τις κερασμένες μπανάνες, τους έκανε μόνο ΚΛΙΚ να απολαμβάνουν τους "απαγορευμένους καρπούς" που απλόχερα μοίραζε η ελευθεριότητα της εποχής, βάζοντας με τον τρόπο αυτό NITROγλυκερίνη στο μέλλον τους.
Έτσι φτάσαμε, εν έτει 2013, ο μέγιστος στόχος να είναι ένα νούμερο. Ένα πλεόνασμα.
Εγώ θα το χαρακτηρίσω πλεόνασμα υποκρισίας. Αν ο στόχος, το εθνικό αφήγημα ενός λαού είναι ένα λογιστικό νούμερο, ας δούμε με θλίψη νούμερα που ακολουθούν.
Αντί λοιπόν να ψάχνουμε την πολιτική – οικονομική λύση, ας πάμε στον καθρέφτη και ας κοιταχτούμε καλά. Γιατί οι επιλογές μας δείχνουν ξεκάθαρα, λαό χωρίς φραγμούς, χωρίς ηθική, χωρίς εθνικό όραμα. Δείχνουν μια χώρα χωρίς μέλλον.
Όλοι εκείνοι που ακόμα πιστεύουν ότι η Πατρίδα είναι η ανώτατη συλλογικότητα, ας ρίξουν μια ματιά στα παρακάτω και ας βουρκώσουν. γιατί η πατρίδα μας πεθαίνει, και να μην κοιτούν τους αριθμούς στους κρατικούς προϋπολογισμούς (πλεονασματικούς ή μη) αλλά τους αριθμούς που ακολουθούν.
Οι πίνακες είναι αμείλικτοι.
Καμιά οικονομική θεωρία. Φιλελευθερισμός, Σοσιαλισμός, Κομμουνισμός δεν μπορεί να σταθεί σε μια κοινωνία που γέρασε. Σε μια κοινωνία που πεθαίνει.
Σε 20-30 χρόνια από τώρα δεν θα υπάρχουν Έλληνες να φυλάξουν τα σύνορα, δεν θα υπάρχουν νέοι εργαζόμενοι αρκετοί να ζήσουν, με τις εισφορές τους, τους συνταξιούχους.
Πεθαίνουμε, πεθαίνουμε ως λαός.
Vegetius
Υ.Γ. Το 2012 παραδόθηκε η μελέτη του Μιχάλη Παπαδάκη (Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Πειραιώς), Μανόλη Κογεβίνα (Καθηγητής Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας) και του Δημητρίου Τριχόπουλου της Ακαδημίας Αθηνών, (Καθηγητής Πανεπιστημίου Harvard):
Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. ΘΕΩΡΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ-ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ.
Όλοι οι πίνακες και τα διαγράμματα που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από εκεί.
Στην μελέτη επισημαίνεται χαρακτηριστικά ότι:
Ταυτόχρονα με τη δυσμενή εξέλιξη του συνολικού πληθυσμού μέχρι το 2050,
αναμένεται η επιτάχυνση της γήρανσης και η αναλογία υπερηλίκων από 19% το 2010 θα φτάσει
στο 30% το 2050 και η αναλογία μη παραγωγικών ατόμων σε 100 παραγωγικά από 50% το 2010 θα αναρριχηθεί στο 82% το 2050, γεγονός που θα επιβαρύνει ιδιαίτερα το εργατικό δυναμικό και το σύστημα υγείας, θα επηρεάσει αρνητικά την παραγωγική διαδικασία, ενώ θα διαταράξει περαιτέρω την ισορροπία του κοινωνικο-ασφαλιστικού μας συστήματος.
