Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Όλοι απειλούν όλους. Γιατί, σε κανέναν δεν συμφέρουν οι εκλογές, αλλά απλώς τις επισείουν ως απειλή προς φόβο των αντιπάλων...

Ήταν αναμενόμενο, πως μόλις φαινόταν αμυδρά κάποια αχτίδα αισιοδοξίας ότι
υπάρχουν ελπίδες να σταματήσει ο κατήφορος (για ανήφορο θα συζητήσουμε
μετά από χρόνια) θα αρχίσουν πάλι οι πολιτικοί μας να ομφαλοσκοπούν. Δεν έχασαν επομένως ευκαιρία και άρχισαν να αναφύονται σενάρια εκλογολογίας.

Το καινούργιο στην υπόθεση είναι πως όλοι απειλούν όλους. Και τούτο διότι, όπως είναι διαμορφωμένη η κατάσταση, σε κανέναν δεν συμφέρουν οι εκλογές, αλλ’ απλώς τις επισείουν ως απειλή προς φόβο των αντιπάλων.


Από το Μαξίμου διαχέονται φήμες, πως για πρώτη φορά από τον περασμένο Ιούνιο, τέθηκε σε σοβαρή βάση το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, μεταξύ του κ. Σαμαρά και των στενών επιτελών του. Το μήνυμα το οποίο εξέπεμψαν ήταν πως ο πρωθυπουργός δεν πρόκειται να υποχωρήσει στο θέμα της ΕΡΤ (νεότερες πληροφορίες λέγουν πως ήδη το έκανε, με συμβιβαστική λύση, για να ικανοποιηθούν όλοι οι κυβερνητικοί εταίροι). Στο ενδεχόμενο ότι η σύγκρουση μπορεί να οδηγήσει σε κάλπες, ο κ. Σαμαράς φέρεται να δήλωσε πως αν είναι να πέσει η κυβέρνηση για την ΕΡΤ, ας πέσει.

Το πολιτικό συμφέρον της Ν.Δ. είναι ασφαλώς να γίνουν οι εκλογές στο τέλος της τετραετίας, με την ελπίδα ότι θα υπάρξει κάποια ανάκαμψη, που θα δώσει ελπίδα και προοπτική ότι το σημαντικότερο μέρος της κρίσης πέρασε. Αλλιώς, μπορεί να ξαναείναι πρώτο κόμμα, αλλά δύσκολα θα σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας με άλλα κόμματα.

Το μέλλον του ΠΑΣΟΚ είναι άδηλο, με την αισιόδοξη προοπτική να βρίσκεται στην Βουλή, αλλά με μειωμένο αριθμό βουλευτών. Σύμφωνα δε, με τα σημερινά δεδομένα, με μειωμένο αριθμό βουλευτών θα βρίσκεται και η ΔΗΜΑΡ. Μάλλον, δεν θα «βγαίνουν τα κουκιά» για σχηματισμό κυβέρνησης.

Επί πλέον, θα υπάρχει μια Χρυσή Αυγή διαφορετική από την σημερινή, τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά. Οι βουλευτές της θα είναι περισσότεροι, ως προς δε το ποιοτικό μέρος, θα υπάρξουν ασφαλώς άλλα πρόσωπα. Αυτή την φορά, που οι πιθανότητες να μπει στην Βουλή ήσαν πολύ λίγες, τα ψηφοδέλτια καταρτίσθηκαν «εική και ως έτυχε», με πρόσωπα έμπιστα του αρχηγού. Τώρα θα βρεθούν απόστρατοι, συνδικαλιστές ή επιχειρηματίες που θα μπορούν να αρθρώσουν έναν λόγο διαφορετικό, ως προς τον τόνο, τουλάχιστον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει, πριν αποκτήσει μια ομοιογένεια, και εγκαταλείποντας τον ακροαριστερό λόγο, αφού η δεξαμενή των ψηφοφόρων βρίσκεται στην αστική κεντροαριστερά. Και βέβαια, πρέπει και τα στελέχη που θα επανδρώσουν ένα κυβερνητικό σχήμα, να συμπεριφερθούν ως να βρίσκονται σε κόμμα εξουσίας, και όχι εσαεί διαμαρτυρόμενο. Αυτό θέλει χρόνο. Αλλά χρειάζονται και υψηλά ποσοστά για αυτοδύναμη κυβέρνηση, επειδή κι εδώ οι πιθανότητες συμμαχιών είναι ελάχιστες. Σε αποστάτες από άλλα κόμματα μπορεί μόνον να βασίζεται.

Όμως και ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί εκλογές, μάλλον για να διαμορφώσει ένα πλειοψηφικό ρεύμα. Αυτό είναι θετικό προπαγανδιστικό χαρτί, αλλά μπορεί να αποβεί μπούμεραγκ. Όχι μόνον αν δεν σχηματίσει κυβέρνηση, αλλ’ ακόμη και αν σχηματίσει, χωρίς να είναι προετοιμασμένος γι’ αυτό. Επειδή παίζει το μέλλον όχι μόνον του κόμματος, αλλά όλης της Αριστεράς. Αν κυβερνήσει, χωρίς να μπορέσει σε σύντομο διάστημα να επιφέρει θετικές αλλαγές, θα ξαναγυρίσει η χώρα σε αστικό δικομματισμό με άλλα σχήματα, για πολλά χρόνια.

Τα δε σενάρια που εκπέμπονται από την αριστερά, ότι μπορεί να πέσει η κυβέρνηση και να σχηματισθεί άλλη -μεταβατική- με τον κ. Κωνσταντόπουλο, και την σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΑΝΕΛ, ούτε αυτά μπορούν να σταθούν, όχι μόνον επειδή πάλι «δεν βγαίνουν τα κουκιά», αλλά και διότι δεν είναι καθόλου βέβαιο πως όλοι βουλευτές των τριών «μικρών» κομμάτων θα συστρατευθούν, υπό τον ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά.

Το ΠΑΣΟΚ, δηλώνει κι αυτό πως ναι μεν «δεν θέλει εκλογές, αλλά και δεν τις φοβάται». Εδώ υπάρχει ίσως η μισή αλήθεια. Ως προς τον κ. Βενιζέλο, θεωρώ πως τρέμει το φυλλοκάρδι του σε περίπτωση προκήρυξης εκλογών. Υπάρχει όμως ένα σενάριο (για σεναριολογία μιλάμε, άλλωστε), που θέλει τους φίλους του κ. Γ. Παπανδρέου, να πιέζουν και να δημιουργούν κλίμα για αποχώρηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση και προκήρυξη εκλογών.

Στην περίπτωση διάλυσης της Βουλής, τα αδικήματα που βαρύνουν τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου παραγράφονται. Είναι ίσως ο μόνος τρόπος απαλλαγής του. Και ταυτόχρονα, μια περαιτέρω σμίκρυνση του ΠΑΣΟΚ, θα οδηγήσει σε απομάκρυνση του κ. Βενιζέλου και σε επαναφορά του κ. Γ. Παπανδρέου.

Τέλος, από στελέχη του ΠΑΣΟΚ προτείνεται επίσης να παραμείνει το υπάρχων κυβερνητικό σχήμα, αλλά όχι με τον κ. Α. Σαμαρά. Η πρόταση αυτή ουσιαστικά είναι συγκεκαλυμμένη πρόταση για διενέργεια εκλογών, διότι θεωρείται αδιανόητο να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία ο πρόεδρος του πρώτου κόμματος. Θα ήταν ομολογία αποτυχίας, όχι μόνον του ιδίου, αλλά και της Ν.Δ.

Αφού, λοιπόν, σύμφωνα με όλα τα σενάρια, σε κανέναν πολιτικό φορέα δεν συμφέρουν οι εκλογές, για να διεξαχθούν θα πρέπει να το αποφασίσουν ισχυροί εξωγενείς παράγοντες, που θέλουν την περαιτέρω εξασθένηση της χώρας για δικό τους όφελος. Τα κόμματα δυστυχώς, με την εκλογολογία, παίζουν το παιχνίδι αυτών των παραγόντων, είτε εκόντα είτε άκοντα....