Μπορεί σήμερα ένα κόμμα να υπερασπίζεται ξεκάθαρα την δικτατορία, να
ομιλεί περί αδιεξόδων της δημοκρατίας και άρα να προτείνει την επαναφορά του
φασισμού (δηλαδή την κατάλυση της δημοκρατίας;).
Μπορεί σήμερα βουλευτής κόμματος να γροθοκοπεί δημόσια και τηλεοπτικά
γυναίκα
βουλευτής (άραγε αν ήταν κανένας…. δίμετρος θα έκανε το ίδιο;) και το κόμμα όχι μόνο να μην το καταδικάζει,
αλλά να υπερασπίζεται την πράξη του και άρα να προτείνει επισήμως βία και
ξυλοκόπημα;
Μπορεί σήμερα ένα κόμμα να μιλάει με νοσταλγία για την «μεγάλη ιστορική
προσωπικότητα» που λέγεται Χίτλερ, να αρνείται να καταδικάσει τον μεγάλο
εγκληματία της ανθρωπότητας και άρα να προτείνει κάτι αντίστοιχο να ξαναγίνει
σήμερα;
Είναι δυνατόν μόνιμη πρακτική κόμματος εντός βουλής να είναι η
ξεδιάντροπη αγοραία υβρεολογία και οι απειλές;
Είναι δυνατόν κόμμα του 2013 να προτείνει και να υλοποιεί ξεκάθαρα και
καθημερινά πρακτικές βίας και ξυλοδαρμών, εναντίον ομάδων συνανθρώπων μας και
φυσικά εναντίον όσων διαφωνούν με τις πρακτικές αυτές;
Δεν είναι για την ύπαρξη κομμάτων σήμερα προϋπόθεση νομική και
συνταγματική η επίσημη αποδοχή των αρχών της δημοκρατίας, του ανθρωπισμού, της
ισότητας των ανθρώπων και της αποκήρυξης της βίας;
Φυσικά λοιπόν και είναι κοινωνικό φαινόμενο η έξαρση του Ναζισμού και ως
τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Όμως
αυτό τι σημαίνει; Μέχρι να τους….
πείσουμε, θα παραβαίνουν χωρίς αντίκτυπο τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας,
του συντάγματος και του πολιτισμού μας, υβρίζοντας, ξυλοκοπώντας και
βιαιοπραγώντας ανενόχλητοι; Και μήπως όποιος εκφράζει την γνώμη και τον
αποτροπιασμό του για αυτές τις πρακτικές (όπως π.χ. ο γράφων τώρα) κινδυνεύει
να βρεθεί θύμα τέτοιων επιθέσεων;
Για να συνοψίσω λοιπόν: Το κόμμα
που έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτές τις αρχές και αυτήν την πρακτική
βρίσκεται ξεκάθαρα εκτός συνταγματικών πλαισίων, εκτός βασικών αρχών
λειτουργίας της κοινωνίας και του πολιτισμού μας. Οι ψηφοφόροι του στην συντριπτική τους
πλειοψηφία δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτά και είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να
συμβάλλουμε σε μια ειλικρινή και δημιουργική σχετική συζήτηση. Όμως άμεσα πρέπει να τεθεί το ζήτημα της
αποδοχής των θεμελιωδών αρχών που είπαμε.
Στην αντίθετη περίπτωση είναι αυτονόητη η επιλογή της μη νόμιμης και άρα
της μη θεσμικά κατοχυρωμένης ύπαρξής του.
Στην αντίθετη περίπτωση η διεύρυνση της εγκληματικότητας υπό τον μανδύα
μιας οποιασδήποτε ιδεολογίας είναι ένα σοβαρό ενδεχόμενο που πρέπει να μας
απασχολήσει και να το περιμένουμε, με ότι αυτό συνεπάγεται.
