Ανακοίνωση της Αυτόνομης Παρέμβασης για την συνέντευξη Τύπου της ΠΑΣΚΕ
Μετά και τη σημερινή συνέντευξη Τύπου της ΠΑΣΚΕ-ΓΣΕΕ ενόψει του συνεδρίου της Συνομοσπονδίας, ήρθε να επιβεβαιωθεί για μια φορά ακόμα ότι η ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ είναι αλλού γι’ αλλού.
Δείχνει ότι κινείται σε έναν ουδέτερο πολιτικά και κοινωνικά χρόνο και χώρο.
Δείχνει να μην έχει επίγνωση της βιβλικής καταστροφής, που έχει προκληθεί σε επίπεδο κοινωνίας και εργαζομένων.
Δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι στην μεγαλύτερη επίθεση του Κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων, τα συνδικάτα δεν βρίσκονται μόνο σε μια πορεία υποχώρησης, αλλά και μπροστά στον κίνδυνο μιας ιστορικής ήττας.
Δεν αισθάνεται την ανάγκη να ψελλίσει ούτε μια λέξη αυτοκριτικής, για τις συνέπειες και τις επιπτώσεις που μετρούν οι εργαζόμενοι.
Ασκεί κριτική στο Μνημόνιο, αλλά αυτή η κριτική δεν συνοψίζεται σε καθαρό αίτημα για την ακύρωση του.
Αποδομεί ότι κινείται ως αντίπαλη πρόταση στα μνημόνια, για να μας προϊδεάσει ότι αναγκαστικά θα συμπορευτούμε με αυτά ως αναγκαίο κακό.
Τρέχει να πάρει λεκτικές αποστάσεις από τον πολιτικό της φορέα (ΠΑΣΟΚ) και την ίδια στιγμή αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να αναφερθεί στην τρικομματική κυβέρνηση.
Δείχνοντας προκλητική αφασία και αδράνεια, προσπερνά ακόμα και την κατάργηση της ΕΓΣΣΕ που λήγει σε λίγες μέρες.
Μένει σταθερά στοχοπροσηλωμένη στην επίθεση της ενάντια στην Αυτόνομη Παρέμβαση, χωρίς ούτε μια αναφορά στις παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ.
Τέλος, αφού ξεμπερδεύει με όλα τα παραπάνω, ούτε γάτα ούτε ζημιά όπως θα έλεγε ο σοφός λαός μας, έρχεται στη συνέχει να πλασαριστεί ως εκείνη η συλλογικότητα των εργαζομένων, που θα πάρει πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση της μεγάλης κεντροαριστεράς, διεκδικώντας ταυτόχρονα για τον εαυτό της το ρόλο της «σοσιαλιστικής» συνιστώσας.
Τελικά η ΠΑΣΚΕ αποδεικνύει ότι ζει σε συνθήκες θερμοκηπίου, δεν ακούει τη φωνή και το βουητό διαμαρτυρίας και αποδοκιμασίας που έρχεται από όλους του χώρους που ζουν και κινούνται οι εργαζόμενοι.
Μεγαλώνει όλο και περισσότερο την απόστασή της από τους εργαζόμενους που είναι ακόμα μεγαλύτερες και από εκείνες που δυστυχώς κρατά η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων από την εξέδρα της ΓΣΕΕ στο Πεδίο του Άρεως.
Τελικά η ΠΑΣΚΕ-ΓΣΕΕ, δεν δραπέτευσε μόνο κατά τη διάρκεια των τελευταίων 3 χρόνων από τη λυσαλλέα επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στους εργαζόμενους, δραπετεύει και σήμερα από τις ευθύνες της και από την εφιαλτική πραγματικότητα που βιώνει η εργατική τάξη.
Να γιατί αυτή η ηγεσία έχει ταυτιστεί με την ήττα. Να γιατί δεν μπορεί να μας βγάλει από το δρόμο της καταστροφής.
Ωστόσο, η ανάγκη ανασυγκρότησης και επαναθεμελίωσης του σ.κ. έχει ήδη τεθεί από την ίδια τη ζωή.
Η ανάγκη απαλλαγής του σ.κ. από συμβιβασμένες ηγεσίες έχει ήδη μπει σε ανεπίστρεπτη πορεία.
Ο επαναπροσανατολισμός του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση, η ανάγκη ριζοσπαστικών αλλαγών στην οργανωτική του δομή και στον εκδημοκρατισμό του, είναι αιτήματα των εργαζομένων, που θα υπηρετηθούν ανεξάρτητα από τις αντιστάσεις και εμπόδια που θα προβληθούν.
