-->
Η κρίση είναι ένα πράγμα. Δεδομένο. Χειροπιαστό. Με πολλές εκφάνσεις. Με αρνητικότατη επιρροή –μικρή ή μεγάλη – στις ζωές (όλων;) μας. Την καταλαβαίνουμε και την κατανοούμε σαν έννοια, τη βιώνουμε στο πετσί μας σαν πραγματικότητα. Έχουν γίνει άπειρες αναλύσεις από ειδικούς και μη και δε νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω.
Τα Χριστούγεννα είναι ένα άλλο πράγμα. Βασικά, είναι πολλά πράγματα μαζί. Θα παραθέσω τις δύο βασικές εκδοχές του τι είναι Χριστούγεννα και διαλέγετε.
Α) Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή. Τα Χριστούγεννα είναι μία περίοδος όπου τρώμε και πίνουμε, μία περίοδος που σταματάνε οι δίαιτες, που παίρνουμε άδεια από τη δουλείά (κρατήστε όποιο τόνο θέλετε), που πάμε διακοπές, που παίρνουμε το δώρο Χριστουγέννων, ήτοι ένα μισθό επιπλέον, που αγοράζουμε δώρα σε όλους και κυρίως στον εαυτό μας, που καταναλώνουμε σαν τρελοί, που στολίζουμε το σπίτι για να εντυπωσιάσουμε, που θα πρέπει να έχουμε καμιά δεκαριά διαφορετικά φαγητά στο τραπέζι – κι ας πετάξουμε στο τέλος τα μισά -, που θα βάλουμε τα (πρόσφατα αγορασμένα) καλά και ακριβά μας ρούχα, που θα κάνουμε ρεβεγιόν στα μπουζούκια και γι’ αυτό είμαστε ευτυχισμένοι.
Κρίση και Χριστούγεννα τύπου Α: Δεν έχουμε χρήματα, οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα από τα παραπάνω και γι’ αυτό είμαστε δυστυχισμένοι.
Β) Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή. Τα Χριστούγεννα είναι μία περίοδος αναβίωσης παραδοσιακών εθίμων, όπως τα κάλαντα και το στόλισμα του δέντρου (κι ας είναι 1 μέτρο ή μικρότερο ή μια γλάστρα), μια ευκαιρία να μιλήσουμε και να βρεθούμε με αγαπημένα πρόσωπα, να ανταλλάξουμε ευχές από καρδιάς κι όχι απαραίτητα δώρα, μία περίοδος που σημασία θα έχουν τα άτομα γύρω από το τραπέζι και όχι τα φαγητά πάνω σε αυτό, ο Άγιος Βασίλης και όχι τα δώρα που θα φέρει, μία περίοδος που μαζί με τον Χριστό αναγεννιούνται και οι ελπίδες μας για τη νέα χρονιά, που την περιμένουν πως και πως όλα τα παιδιά γιατί αυτά ξέρουν πως το μόνο που μετράει είναι η «μαγεία» των Χριστουγέννων (και όχι όλα αυτά που λανθασμένα έχουμε συνδέσει με αυτά), που θα κάνουμε ρεβεγιόν σε ένα σπίτι και σημασία θα έχει το «μαζί» και γι’ αυτό είμαστε ευτυχισμένοι.
Κρίση και Χριστούγεννα τύπου Β: Δεν έχουμε χρήματα, αλλά τίποτα από τα παραπάνω δε χρειάζεται χρήματα και γι’ αυτό είμαστε ευτυχισμένοι.
