του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου
1. «Όλοι οι πολιτικοί μιλάτε συνεχώς για την ανάγκη ‘πάταξης της φοροδιαφυγής’ και τίποτε δεν γίνεται. Γιατί;», ρωτήθηκε προ καιρού σε τηλεοπτική εκπομπή ο πρώην υπουργός Γ. Φλωρίδης.
Και απάντησε:
«Γιατί δεν θέλουμε!».
Είπε την αλήθεια! Μόνο στις χώρες όπου οι «υπεύθυνοι» δεν θέλουν, δεν λύνεται το πρόβλημα της φοροδιαφυγής.
(α) Η «τεχνολογία» υπάρχει, είναι γνωστή σ’ όλον τον κόσμο κι όποιος έχει τη βούληση την χρησιμοποιεί και έχει αποτελέσματα.
Με την τεχνολογία αυτή, σ’ όλες τις προηγμένες χώρες, οι φορολογικές αρχές ελέγχουν αν οι δαπάνες ενός φορολογούμενου για κατανάλωση, επενδύσεις, εξυπηρέτηση δανείων κ.λ.π., οι καταθέσεις και τα άλλα περιουσιακά του στοιχεία είναι συμβατά με το εισόδημα που δηλώνει. Αν δεν είναι, προσδιορίζουν ένα τεκμαρτό εισόδημα και ο φορολογούμενος πληρώνει τον συμπληρωματικό φόρο, μαζί με ένα πρόστιμο για ανακριβή φορολογική δήλωση.
Έτσι απλά και γρήγορα, χωρίς φασαρίες, δημοσιότητα, λίστες διαπόμπευσης, ποινικά δικαστήρια...!
(β) Οι αμείλικτες ρυθμίσεις με τις οποίες τα προηγμένα κράτη έχουν εξαφανίσει το «φακελάκι» είναι κι αυτές γνωστές κι όποιος έχει τη βούληση τις εφαρμόζει (έτσι ώστε κανείς, εφοριακός ή φορολογούμενος, να μην τολμά καν να σκεφτεί ότι θα μπορούσε να χρησιμποιήσει αυτήν τη «μέθοδο» εξαπάτησης των συμπολιτών του και του κράτους).
2. Αντί γι’ αυτές τις γρήγορες και αποτελεσματικές διοικητικές πράξεις, και την αναζήτηση των αστικών απαιτήσεων του Δημοσίου απέναντι στους φοροφυγάδες, οι δικοί μας «υπεύθυνοι» –πολιτικοί, ΜΜΕ, μεγαλοδημοσιογράφοι, συνδικαλιστές, υπαλληλία των φορολογικών αρχών– δείχνουν να προτιμούν την ποινική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Και επιχειρούν με τα τηλεπαράθυρα και τις γραφίδες του λαϊκισμού, με έξαλλα ξεσπάσματα «οργής» και κραυγές «αγανάκτησης», να μας πείσουν ότι για τη μη «πάταξη της φοροδιαφυγής» στη χώρα μας φταίει το Σύνταγμα και «ο νόμος περί ευθύνης υπουργών», που εμποδίζουν... «να πάνε κάποιοι φυλακή».
Λες και δεν ξέρουν πως για να καταδικαστεί κάποιος στα ποινικά δοκαστήρια πρέπει η ενοχή του να αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφιβολία (αλλιώς, «το Δικαστήριο αμφιβάλλει και απαλλάσσει»), πως, σε τέτοιες περιπτώσεις, η ποινικά αποδεκτή απόδειξη είναι από εξαιρετικά δύσκολη ως αδύνατη (οι ενδιαφερόμενοι δεν είναι ηλίθιοι να αφήσουν αποδεικτικά στοιχεία, ποινικά αξιοποιήσιμα), πως οι διαδικασίες του ποινικού δικαίου σ’ όλον τον κόσμο είναι χρονοβόρες (προς εξασφάλιση μιας δίκαιης δίκης που πιθανό να καταλήξει στη στέρηση της ελευθερίας ενός ατόμου)…
Όσο για το φακελάκι, αυτό κανείς πολιτικός –δεξιός κεντρώος ή αριστερός– δεν το θίγει, στην πράξη όχι σταλόγια, αφού αποτελεί πλέον είδος “κεκτημένου δικαιώματος” και αφού πίσω του κρύβονται… τα γνωστά μας “ψηφαλάκια”!
Απ’ την άλλη, οι «υπεύθυνοι», ίδιαίτερα τα ΜΜΕ και οι μεγαλοδημοσιογράφοι τους, αποφεύγουν να μας πληροφορήσουν για το πώς λειτουργεί το σύστημα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής στις προηγμένες χώρες.
- Είδαμε ποτέ στα κανάλια ή στον τύπο καμιά έρευνα:
- για το πώς είναι οργανωμένες, ποιες εξουσίες έχουν, πώς τις ασκούν και τι αποτελέσματα φέρνουν οι αρμόδιες για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής αρχές των προηγμένων χωρών, για παράδειγμα, το Internal Revenue Serviceτων ΗΠΑ ή το HM Revenue and Customs της Βρεττανίας;
- για τον αν περνάει απ’ το μυαλό των κατοίκων μιας προηγμένης χώρας να δώσουν «φακελάκι» κι αν όχι γιατί;
- Είδαμε κανένα άρθρο που να αναλύει τον χαρακτήρα και τις συνέπειες –ηθικές, κοινωνικές, οικονομικές– της ανήθικηςκαι παράνομης πρακτικής κάποιων συμπατριωτών μας –μεγαλογιατρών, μεγαλοδικηγόρων, καθηγητών που διδάσκουν ταπαιδιά μας στα Πανεπιστήμια ή άλλων– να μοιράζονται με τους πελάτες τους το προϊόν της κλοπής των συμπολιτών τουςκαι του κράτους, με την έκδοση αποδείξεων με ψευδή ποσά αμοιβής;
3. Η εγκληματική ολιγωρία των «υπευθύνων» στο ζήτημα της φοροδιαφυγής έχει γίνει πλέον γνωστή σ’ όλους, έλληνες και ξένους, κι έχει δυσφημίσει τη Χώρα.
Δεν ξεχνάμε τη φοβερή δήλωση ενός της Τρόικας, τον πρώτο καιρό που ήρθε εδώ: «Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν έχω δει να κυκλοφορεί τόσος πλούτος, ο πλούτος αυτός να μην πληρώνει φόρους και κανένας να μην κάνει τίποτα!».
Ούτε εκείνες ευρωπαίων ηγετών που κάθε τόσο επαναλαμβάνουν ότι «στην Ελλάδα οι πλούσιοι δεν πληρώνουντους φόρους που θα πλήρωναν σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα».
Και όμως, τα ηχηρά αυτά ραπίσματα τα εισπράττουν αμίλητοι, χωρίς ντροπή, οι ένοχοι πολιτικοί και οι συμπαραστάτες τους μεγαλοδημοσιογράφοι.
4. Στην εκρηκτική κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, είναι απόλυτη ανάγκη, το ταχύτερο:
- να ολοκληρωθούν οι έλεγχοι γι’ αυτούς που περιλαμβάνονται στις γνωστές λίστες και να επιβληθούν οι αντίστοιχοι φόροι (οι λίστες, όμως, να κρατηθούν στα αρμόδια ελεγκτικά όργανα, για έλεγχο, όχι να δοθούν στους βουλευτές για κομματική ή δημοσιογραφική «αξιοποίηση») και
- να επεκταθούν, χωρίς δημοσιότητα, τυμπανοκρουσίες, σπίλωση ατόμων κ.τ.τ., ως δουλειά ρουτίνας, και στους γνωστούς πλούσιους συμπολίτες μας (πολιτικούς, μεγαλοδημοσιογράφους, μεγαλογιατρούς, μεγαλοδικηγόρους, μεγαλοκαλλιτέχνες...).
- να ολοκληρωθεί η νέα οργάνωση των φορολογικών υπηρεσιών με δραστική μείωση του αριθμού των εφοριών, θεσμοθέτηση σύγχρονων μεθόδων ελέγχου –«εσωτερικού» των εφοριών, καταπολέμησης της διαφθοράς κ.λ.π.– κατά τα πρότυπα των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών, με χρησιμοποίηση ως συμβούλων, στις κεντρικές υπηρεσίες και σε κάθε εφορία, ευρωπαίων ειδικών, καθώς...
...Το Σύστημα έχει «ισορροπήσει» και δεν μπορεί να αλλάξει «από μέσα»! Θα αλλάξει μόνο αν υποχρεωθεί, από δυνάμεις που βρίσκονται έξω απ’ αυτό!
Θα απαιτηθεί γι’ αυτό ισχυρή πολιτική βούληση που δεν θα υποκύψει στις αντιδράσεις, και δεν θα πέσει στις παγίδες, εκείνων που συντηρούν ή προστατεύουν το αμαρτωλό Σύστημα, οι οποίοι και ισχυροί είναι και δεν θα εγκαταλείψουν τον «αγώνα» τόσο εύκολα!
