Θερμοκρασία πλέον στα ύψη και όσο και να βαραίνει η κρίση η ψυχή απαιτεί διάταση. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αναζητούν στιγμές δραπέτευσης στα club’s αλλά και οι υπόλοιποι που δεν
μπορούν να πάνε «ταξιδεύουν» το μυαλό τους από τα ηχεία του ραδιοφώνου ή πλέον του υπολογιστή τους.
«Δυτικές συνοικίες»όντως ασυνήθιστο όνομα, από πού προέρχεται, συμβολίζει κάτι;
μπορούν να πάνε «ταξιδεύουν» το μυαλό τους από τα ηχεία του ραδιοφώνου ή πλέον του υπολογιστή τους.
Όσα τραγούδια και αν ακούσεις ένα είναι αυτό που έχει σημαδέψει τα καλοκαίρια μας και δεν είναι άλλο αυτό από τα «Καλοκαιρινά Ραντεβού» που είχαν ερμηνεύσει το 2005 οι Δυτικές Συνοικίες.
Μπορεί το group να μην υφίσταται πλέον στο μουσικό στερέωμα αλλά με το κομμάτι τους έγραψαν ιστορία και δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως είναι το τραγούδι του καλοκαιριού.
Ανέσυρα από τα αρχείο μου μια συνέντευξη που είχαν δώσει τα μέλη του συγκροτήματος και σαν την παραθέτω, έτσι για να φτιάξουμε λίγο τη διάθεση μας.
Ακολουθεί η συνέντευξη:
«Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα απλό όνομα, ή μια τυχαία ονομασία. Όλοι μας είμαστε γέννημα θρέμμα των Δυτικών Συνοικιών της Θεσσαλονίκης. Οι δυτικές συνοικίες όχι μόνο εδώ αλλά σε όλα τα αστικά κέντρα, θεωρούνται υποβαθμισμένες περιοχές. Κάποτε στο σχολείο όταν μας ρώταγαν από ποιο μέρος της πόλης είμαστε, ντρεπόμασταν. Τώρα είμαστε περήφανοι όλοι μας που μεγαλώσαμε στις Δυτικές Συνοικίες. Πάντα απ’ αυτές τις συνοικίες βγαίνουν ντόμπρα και σωστά παιδιά. Πιστεύουμε και εμείς ότι είμαστε σωστοί και καυχιόμαστε που είμαστε από τις Δυτικές Συνοικίες της Θεσσαλονίκης και είμαστε περήφανοι»
Πως γνωριστήκατε;
«Όλοι γνωριζόμασταν από μικροί. Μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά. Έχουμε τα ίδια βιώματα, μα αυτό που μας ένωσε ήταν η μεγάλη αγάπη για τη μουσική. Στην αρχή παίζαμε για εμάς και μετά σκεφτήκαμε να το επεκτείνουμε και να φτιάξουμε το συγκρότημα μας και την μουσική μας, μέσα από την οποία αποτυπώνεται η ψυχή μας, θέλαμε να τη μοιραστούμε με όλους τους ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική και την τέχνη».
«Είναι ένας τρόπος για αναδειχθεί κάποιος καλλιτέχνης. Καλώς ή κακώς είναι ίσως μία λύση της εποχής. Απ’ αυτά τα παιδιά κάποια αξίζουν και κάποια τα υπερεκτιμούν»
Σας ενοχλεί που εσείς είστε στο χώρο χρόνια και κάποια παιδιά έχουν αυτά που εσείς κατακτήσατε με αγώνες με το που βγαίνουν στη δισκογραφία και κατά προέκταση τη νύχτα;
«Δεν μπορούμε να πούμε ότι μας ενοχλεί. Άλλωστε και εμείς αλλά και τα παιδιά αυτά κρινόμαστε από τους ίδιους παράγοντες, που δεν είναι άλλοι από το χρόνο και τον κόσμο. Κανείς δεν μπορεί να σε επιβάλλει στον κόσμο και να καθιερωθείς σε αυτόν αν δεν αξίζεις και κανείς δεν μπορεί να επαναλαμβάνει στο χρόνο τραγούδια σκονισμένα και ξεχασμένα. Εμείς από την πλευρά μας έχουμε επιλέξει τον δύσκολο δρόμο».
Υπάρχει διαφορά μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης;
«Εμείς προσωπικά όταν κατεβήκαμε στην Αθήνα, νιώσαμε μια συναισθηματική αγκαλιά να μας περιβάλει. Οι κάτοικοι της Αθήνας μας δέχτηκαν με ενθουσιασμό και καλοσύνη. Ωστόσο σε αυτό το σημείο θέλουμε να τονίσουμε πως και εμείς οι ίδιοι οι Θεσσαλονικείς συντηρούμε έναν μύθο, το ότι στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν διαφορές. Υπάρχουν, αλλά δεν πρέπει να τις κοιτάμε αντιθέτως πρέπει να προχωράμε μπροστά. Βέβαια τώρα στη Θεσσαλονίκη κάτι δείχνει να κινείται, αλλά είναι πράγματα που έπρεπε να είχαν γίνει δεκαετίες πριν».
«Σίγουρα. Δεν ενοχλεί κάποιον όταν τον κλέβουνε; Εμείς κάνουμε τον αγώνα μας και μάλιστα έπειτα από έκκληση δικιά μας και σε συνεργασία με την εταιρία μας, η τιμή του cd είναι χαμηλή με σκοπό να προσελκύσει τον κόσμο να το πάρει γνήσιο και όχι αντιγραφή. Η διακίνηση των πειρατικών cd αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο για τους νέους καλλιτέχνες οι οποίοι κάνουν το δικό τους αγώνα».
Δυναμώστε την ένταση και ακούστε...
ΥΓ: Το άρθρο αφιερωμένο στο φιλαράκι Βασίλη Μαντζουράνη ο οποίος μας έχει χαρίσει σε μουσική και στίχους το Καλοκαιρινά Ραντεβού, Βασίλη πιάσε ξανά τα μολύβια και γράφε...
