Γράφει ο αρχισυντάκτης του karatzova.com
Αναμφισβήτητα η κρίση που άρχισε λίγα χρόνια μετά την μεταπολίτευση στην Ελλάδα βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Βιώνουμε ήδη τα αποτελέσματα αυτής της κρίσης και όχι την ίδια την κρίση
όπως πολλοί διατείνονται.
Η Κρίση ήταν τότε, την εποχή που στραβά αρμενίζαμε επικροτώντας και χειροκροτώντας τις επιλογές των ξένων εταίρων μας υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών μας. Αυτοί μας οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στον δρόμο προς την «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση» που μελετημένα είχαν χαράξει, χωρίς εμείς ωστόσο να μπορούμε να αντιληφθούμε τις πραγματικές προθέσεις τους. Την ίδια εποχή εμείς εδώ στην Πέλλα «θάβαμε» στις χωματερές την παραγωγή την οποία Αυτός, στον οποίο πραγματικά ανήκει, την προόριζε για την βρώση μας. Την ίδια εποχή σύσσωμος κλήρος και λαός, ενώ ανέπεμπε δεήσεις και αιτήματα ψάλλοντας μέσα στους Ναούς για «…την καρποφορία των καρπών της γης και καιρό ειρηνικό…», αμέσως μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, πάλι σύσσωμος, στο απέναντι από την Εκκλησία καφενείο συζητούσε και ζητούσε, για να μην πω εκλιπαρούσε τον ίδιο Θεό να ρίξει χαλάζι, να κάνει παγετό προκειμένου να αποζημιωθεί για την καταστροφή της σοδιάς του. Η λέξη «Θεομηνία» έλαβε νέο περιεχόμενο. Από μήνη (θυμό) του Θεού ανανοηματοδοτήθηκε και ερμηνεύεται πλέον ως επιδότησης, επιχορήγηση, οικονομική ενίσχυση κ.λ.π., αλλά για να ακριβολογούμε δανειοδότηση. Εισπράττουμε τώρα αυτό για το οποίο παρακαλούσαμε τον Θεό να πράξει. Να στείλει ακόμη και φωτιά (ξηρασία) προκειμένου χωρίς κανένα κόπο να περάσουμε από το ταμείο κάποιας τράπεζας για να αποζημιωθούμε.
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια όταν και πάλι σύσσωμος κλήρος και λαός περιδιάβαινε τα κτήματα και τους αγρούς λιτανεύοντας τα Λείψανα και τις εικόνες των Αγίων μας για να σταματήσει η ανομβρία και να στείλει και πάλι ο Πανάγαθος την πολυπόθητη βροχούλα. Πως όμως έχουν αλλάξει οι καιροί! Άλλαξαν οι καιροί ή αλλοτριώθηκε η σκέψη μας και διεστράφησαν οι ενέργειές μας. Ο εύκολος και ανώδυνος πλουτισμός μας οδήγησε στην οδύνη των ημερών μας. Οι επιδοτήσεις, υπό μορφή δανείου, που μας έδιναν έχουν και ημερομηνία εξόφλησης. Και ήδη η ημερομηνία αυτή είναι παρούσα.
Την εποχή που για πρώτη φορά θεσμοθετήθηκε η χωματερή είχαμε επισκεφθεί ένα από τα Μοναστήρια του Αγίου Όρους. Ως επικεφαλή της αποστολής είχαμε κάποιον κληρικό όμορου Νομού. Ήδη είχαμε εισπράξει την πρώτη και χωρίς κανένα κόπο αποζημίωση για την απόσυρση της παραγωγής μας. Σε συζήτηση που είχαμε με έναν γέροντα του Μοναστηριού μας είπε: «…αυτό που κάνετε παιδιά μου είναι μεγάλη αμαρτία. Ο Θεός μας έδωσε τα δέντρα και την παραγωγή τους για να τα τρώμε και όχι για να τα θάβουμε. Να τα δίνατε στα Νοσοκομεία, στα Ορφανοτροφεία, στα Γηροκομεία, στην Κρήτη όπου δεν έχουν ροδάκινα, όχι όμως να τα θάβετε. Αυτό είναι μεγάλη αμαρτία…». Όπως ήταν αναμενόμενο όλοι γελάσαμε από τις σταράτες κουβέντες του απλοϊκού αλλά φωτισμένου γέροντα. Αυτός αμέσως κατάλαβε ότι είχαμε πλέον αρχίσει να αλλοτριωνόμαστε ψυχοπνευματικά. Εμείς όμως ήμασταν σίγουροι για την τεράστια επιτυχία μας. «Ζεστά» πεντοχίλιαρα στην τσέπη και χωρίς κόπο και αυτός μας έλεγε ότι αυτό είναι αμαρτία! «Αλλού» είναι ο άνθρωπος σκέφθηκα! Και όμως, «αλλού» ήμασταν εμείς και τώρα αυτό επιβεβαιώνεται περίτρανα.
Την ίδια εποχή η «πολιτισμένη» Γερμανία δεν έθαβε στις χωματερές την βιομηχανική της παραγωγή, τα αυτοκίνητά της (BMW, AUDI, MERCENDES κ.λ.π.) αλλά τα πουλούσε στην πλούσια «ψωροκώσταινα». Και ενώ η τελευταία έκλεινε τα λίγα βιομηχανικά εργοστάσια που διέθετε, εισήγαγε γερμανικά αυτοκίνητα για να αλλάζουν οι νεόπλουτου κάτοικοί της ανά πενταετία αυτοκίνητο. Θυμάστε τι αγώνα έκαναν οι τότε κυβερνήσεις με τις γνωστές αποσύρσεις για να ενισχυθεί η οικονομία της Γερμανίας. Πόσοι από μας δεν αγόρασαν δεύτερο και τρίτο αυτοκίνητο χωρίς πραγματικά να το έχουν ανάγκη, έτσι για να μπούμε στο μάτι του γείτονα. Να το σταθμεύουμε απέναντι από την καφετερία που καθόμαστε πίνοντας το καφεδάκι μας για να το θαυμάζουμε, όχι εμείς αλλά οι συγχωριανοί μας, να μας δοξάζουν επειδή κάναμε την επιδότηση αυτοκίνητο και όχι κάποιο γεωργικό εργαλείο για την δουλειά μας. Αλλά ποια δουλειά… οι επιδοτήσεις να είναι καλά. Στο χορό ήταν ενταγμένοι και όλοι οι βουλευτές των παραγωγικών Νομών, για να ενισχυθούν οι «παραγωγικές» τάξεις του Νομού τους, ενισχύσεις όμως οι οποίες χρησιμοποιούνταν όχι για να εξοπλισθούν με τα εργαλεία εκείνα που τους χρειάζονται για να οργανώσουν την παραγωγή τους, να προβούν σε αναδιαρθρώσεις και να συστηματοποιήσουν τις καλλιέργειές τους, αλλά τα χρήματα αυτά να μετατραπούν σε πολυτελή αυτοκίνητα δίκυκλες μηχανές και εξοχικές κατοικίες. Πάνω από όλα για όλους αυτούς τους βο(υ)λευτές το πολιτικό κόστος. Μην σας περνάει η σκέψη ότι το κάνουν για την καρέκλα και ό,τι αυτό συνεπάγεται (χρήμα, δόξα κ.λ.π). Ο διακαής πόθος τους να μας «««««σώσουν»»»»» είναι ζωγραφισμένος στα πρόσωπά τους. Τα τελευταία γεγονότα προ των εκλογών το επιβεβαιώνουν. Περνοδιαβαίνουν από όλους τους κομματικούς σχηματισμούς και πολιτικές παρατάξεις με μόνο αποκλειστικό κίνητρο και σκοπό να μας «««σώσουν»»»!!!
Φυσικά σε όλη αυτή την σαθρή και σάπια γεωργική οικογένεια υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντοτε οι εξαιρέσεις· άνθρωποι οι οποίοι αρνήθηκαν να πληρώσουν, χωρίς ιδιαίτερο λόγο αλλοεθνείς εργάτες, αλλά σύσσωμη όλη η οικογένεια συμμετείχε στην παραγωγική διαδικασία· άνθρωποι που απλά χωρίς θόρυβο και τυμπανοκρουσίες λιώνουν την πέτρα μετατρέποντας την γη σε «θεία γη»· άνθρωποι κόσμημα του γεωργικού χώρου που δεν κλονίζονται ούτε και σήμερα από την τραπεζική λαίλαπα· άνθρωποι ανεξάρτητοι από τους εκάστοτε βαρώνους της πολιτικής ή της κομματικής πειθαρχίας αποτελούν υπόδειγμα συνανθρώπου μας στις μικρές κοινωνίες που ζουν· άνθρωποι που δεν θα διστάσουν να αντισταθούν σε κάθε απόπειρα υφαρπαγής από τα χέρια τους της γης που με ιδρώτα και αίμα έχουν ποτίσει. Θεωρείται γι’ αυτούς ηθικό χρέος προς τους προγόνους τους από τους οποίους την κληρονόμησαν. Αποτελούν για όλους εμάς φωτεινό παράδειγμα μίμησης στην προσπάθεια αναδιοργάνωσης και αναδιάταξης της γεωργικής παραγωγής. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι το ποιο υγειές και κύριο ««παραγωγικό»» κομμάτι της κοινωνίας μας και οφείλουμε να το διατηρήσουμε.
