ΕΠΕΙΣΟ∆ΙΟ Α΄ : Η ΑΝΑΤΟΛΗ
4ΤΡΟΧΟΙ - στήλη FORUM
τεύχος 229
Οκτώβριος 1989
ΣΤΡΑΤΗΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Επιτέλους πίστα!
ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ! Το όνειρο πραγµατοποιήθηκε. Η πίστα δεν είναι πλέον θέµα συζήτησης ειδικών
επιτροπών, µελέτης των σπουδαστών, ούτε θα µείνει στα σχέδια ανθρώπων µε καλή πρόθεση και µόνον.
Σήµερα, το 1989 στο Αιγίνιο 30 χλµ. από Κατερίνη και από Θεσσαλονίκη, ανάλογα µε ποια
κατεύθυνση, ζει το Ελληνικό αυτοκινητοδρόµιο.
Το Ράλι Χαλκιδικής έχει τελειώσει. Το ίδιο και η τελετή της απονοµής.
Χρειαζόµαστε κάτι πολύ δυνατό για να χαµογελάσουµε. Ένας φίλος από παλιά ο Χάρης Θεοφράστου
και οι αδελφοί Κυρλαγκίτση ανέλαβαν να µας δώσουν την κορυφαία στιγµή στην ιστορία των
Ελληνικών αγώνων αυτοκινήτου.
Οι άνθρωποί µας, µας ξενάγησαν στην Πίστα, στο Ελληνικό αυτοκινητοδρόµιο.
Ένας χωµατόδροµος µας οδήγησε σε ένα εργοτάξιο 1000 στρεµµάτων.
Τρεις-τέσσερις οδοστρωτήρες πατούν µε ζήλο τη χαραγµένη πίστα.
Καµιά δεκαριά τεχνικοί ασχολούνται µε την τσιµεντένια κατασκευή του πύργου ελέγχου.
"Καλά τόσες φωτογραφίες είδες, τόσα άκουσες από τον ∆.∆. δεν τον πίστεψες;" Ο Χάρης Θεόφραστου λάµπει από χαρά και προβληµατίζεται µε τη δυσπιστία µας.
Tώρα όµως ναι το πιστεύουµε!
Ακουµπήσαµε το χώµα, περπατήσαµε στο χώρο των πιτς, οδηγήσαµε στην διαδροµή των 3.200 µέτρων κάναµε όνειρα σκεπτόµενοι αν το Νισσάν Σκάιλαϊν θα χωράει στα στενά σηµεία των 7 και 8 µέτρων.
"Μην ανησυχείς θα την φαρδύνουµε... όλα θα γίνουν", σηµειώνει ο οικοδεσπότης µας.
Οι άνθρωποι είναι σοβαροί.
∆ηµιούργησαν και µετά παρουσίασαν το έργο. Η κίνησή τους, τους κάνει να ξεχωρίζουν.
Συγχαρητήρια στο Γιάννη Παµπούκη, στο Γιάννη Ψηφίδη και στους άλλους που ήξεραν, αλλά δεν
µίλησαν.
Συγχαρητήρια και στις τοπικές αρχές που στηρίζουν την προσπάθεια.
Ας ελπίσουµε ότι δεν θα χρειαστεί να µοιράσουµε συλλυπητήρια σε όσους διανοηθούν να βάλουν
εµπόδια στην κορυφαία προσπάθεια που έχει γίνει ποτέ στον τόπο µας σε επίπεδο αγώνων αυτοκινήτου.
Ναι, Κώστα Καββαθά, δεν πήγαν χαµένοι οι κόποι και ο χρόνος που έχασες. Οι ιδιώτες πήραν το
µήνυµα και είναι έτοιµοι για όλα.
Ναι, Γιάννη Λέκκα πρόεδρε του ΣΟΑΑ και εσύ Φίλιππε Αντωνιάδη το βρήκαµε το "χωράφι" µε την
περίφραξη που ονειρευόµαστε. Και όχι µόνον, έχουν γίνει και τα υπόλοιπα βήµατα αυτά για τα οποία
ούτε όνειρα δεν τολµούσαµε να κάνουµε.
Tι µένει; Να αντιµετωπιστεί το γεγονός µε σοβαρότητα από όλους.
Και από µέσα και απ' έξω.
Η πίστα είναι γεγονός και αγώνες ταχύτητας θα γίνουν. Σηµασία έχει να γίνουν σωστοί αγώνες
προσαρµοσµένοι στην Ελληνική πραγµατικότητα ώστε να δηµιουργηθούν οι προϋποθέσεις για διεθνείς αγώνες αργότερα όταν θα είµαστε πανέτοιµοι. Ποιος µας κυνηγάει;
Για τη σηµασία της Πίστας πέρα από τους αγώνες δεν έχω κουράγιο να σας γράψω. Θα µας δοθεί η
ευκαιρία να γράψουµε περισσότερα αύριο, µεθαύριο κάθε µέρα.
Μέχρι τότε δύο λόγια προς αµετανόητους. Ξεχάστε τις τρικλοποδιές και αγκαλιάστε το γεγονός αν δεν θέλετε να µείνετε µόνοι στον κόσµο σας.
Το µήνυµα είναι σαφέστατο. Το επίκεντρο των Ελληνικών Αγώνων αλλάζει. Όσοι το αντιληφθούν έχει καλώς όσοι όχι, κακό δικό τους.
Για όσους το αντιληφθούν υπάρχει τρόπος εκτόνωσης της ενεργητικότητάς (;) τους. Η χώρα µας αντέχει να δεχθεί και µια δεύτερη πίστα νοτιότερα.
Όχι όµως σχέδια. Έργο όπως αυτό των κυρίων Στεργίου και Θεόφραστου που είναι έτοιµοι να
φιλοξενήσουν στο "σπίτι τους" όλους όσους πιστεύουν στην χρησιµότητα της πίστας για την
αυτοκίνηση και το κοινωνικό σύνολο. - Σ.Χ.
ΕΠΕΙΣΟ∆ΙΟ Β΄ : ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
4ΤΡΟΧΟΙ
τεύχος 230
Νοέµβριος 1989
ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ∆ΡΟΜΙΟ
ΣΤΡΑΤΗΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ
Το πρώτο ελληνικό αυτοκινητοδρόµιο είναι γεγονός. Στις 15 Οκτωβρίου η πανηγυρική διαδικασία
των εγκαινίων συνοδεύτηκε από δύο σειρές αγώνων που διοργάνωσε άψογα ο ΑΟΘ και από τις
έντονες αντιδράσεις των οικολογικών οργανώσεων που λένε ότι ο χώρος που έγινε η πίστα είναι
προστατευόµενος υδροβιότοπος.
ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ µας επίσκεψη πριν δύο περίπου µήνες στο φιλόξενο Αιγίνιο έλειπε αυτό το κάτι
που θα έδινε στον χώρο την τελική του επιθυµητή µορφή.
Η άσφαλτος χρωµάτισε το χώρο τις πρώτες ηµέρες του Οκτωβρίου.
Η πρώτη Ελληνική πίστα είναι πλέον γεγονός χάρη στην ιδιωτική ΕΠΑΜΑ.
Οι Έλληνες οδηγοί (όχι µόνο αγώνων) και γενικότερα ο Έλληνας πολίτης έχει σήµερα στη διάθεσή του ένα πολύ δυνατό όπλο.
Οι νέοι έχουν στα χέρια τους χρυσάφι. Έχουν ένα χώρο όπου θα τους κρατήσει µακριά από
"αργόσχολες" περιοχές και θα του δηµιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να φτιάξουν, να
µελετήσουν, να εξελίξουν.
Οι πιο ώριµοι έχουν ένα χώρο όπου µπορούν να µάθουν να οδηγούν σωστά ώστε επιτέλους να µειωθούν τα ατυχήµατα.
Σαφώς και οι αγωνιζόµενοι έχουν το δικό τους χώρο. Όχι για να βγάλουν τα απωθηµένα τους ούτε για να επιδείξουν την οικονοµική τους άνεση αλλά για να βελτιωθούν, να συναγωνιστούν και στη συνέχεια να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο.
Να δώσουν τη δυνατότητα συναγωνισµού και στους µηχανικούς τους ώστε και αυτοί µε τη σειρά τους να προσφέρουν τις γνώσεις τους στον καθηµερινό οδηγό.
Πιο απλά η πίστα δεν αρχίζει και τελειώνει στο γκρουπ Ν, στο γκρουπ Α και στις άλλες κατηγορίες
αγωνιστικών αυτοκινήτων.
Το αυτοκινητοδρόµιο είναι ένα έργο χωρίς όρια που στο µέλλον θα φανούν οι πραγµατικές του
δυνατότητες.
Ακόµη καλύτερα που το Ελληνικό αυτοκινητοδρόµιο ανήκει σε ιδιώτες. Οι δυνατότητες πρωτοβουλιών που θα βοηθήσουν σηµαντικά την πίστα στα πρώτα της βήµατα στην δύσκολη Ελλάδα. Ήδη οι ιδιοκτήτες της πίστας πήραν το µήνυµα.
Τα προγραµµατισµένα εγκαίνια στις 15 Οκτωβρίου έγιναν µετ' εµποδίων.
Οι οικολόγοι της περιοχής έδειξαν κόσµια µεν, έντονα δε τη δυσαρέσκειά τους για την διαµόρφωση του χώρου.
Θα υπάρξει συνέχεια από όλες τις πλευρές διότι πρέπει να διαπιστωθεί αν η διαµαρτυρία τους αποτελεί "οικολογική υπερβολή" ή αν όντως, όπως λένε, η περιοχή είναι υδροβιότοπος.
Αντίστοιχα και οι άλλοι φορείς δεν έδειξαν τα καλύτερα αισθήµατά τους δηµιουργώντας προβλήµατα.
Όµως η δύναµη του ιδιώτη (βλέπε υποστήριξη του έργου µε σθένος και πειστικότητα), το κύρος του
ΑΟΘ, οι πολλοί θεατές και οι αγωνιζόµενοι κέρδισαν την πρώτη µάχη που θα οδηγήσει στην
καθιέρωση.
Οι στιγµές την Κυριακή 15 Οκτωβρίου στο Αιγίνιο ήταν αξέχαστες και µοναδικές.
Ακόµη κι όταν ο ενθουσιασµός νίκησε τους τύπους κανείς δεν ενοχλήθηκε αφού οτιδήποτε έχει σχέση µε τη δηµιουργία του αυτοκινητοδροµίου δεν µπορεί να θεωρηθεί υπερβολή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι µέσα αυτή τη φορτισµένη ατµόσφαιρα (από συγκίνηση βέβαια) όλα
εξελίχθηκαν φυσιολογικά.
Οι 60 αγωνιζόµενοι που φώναξαν παρών στο κάλεσµα του ΑΟΘ έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στην πρώτη συνάντηση γνωριµίας µε τον χώρο.
Ψύχραιµοι, σεβόµενοι οικοδεσπότες, θεατές, οργανωτές και υποστηρικτές απέφυγαν τις υπερβολές
δείχνοντας το πραγµατικό ύφος και ήθος των Ελληνικών αγώνων.
Και η οργάνωση ήταν υποδειγµατική. Οι άνθρωποι των Σ.Ε.Χ. του ∆ΕΘ αντιµετώπισαν µε τον
καλύτερο τρόπο τις ιδιοµορφίες του αγώνα.
Βέβαια είχαν για αρχηγό τους έναν έµπειρο µαέστρο τον Αντώνη Παρταλιό που έδωσε τον καλύτερο
εαυτό του. Και τα κατάφερε ο "Ρώσος" να σταθεί όρθιος και να πάρει στην πλάτη του τους
κουρασµένους ιδιοκτήτες κι όλους τους σαστισµένους παρόντες που στόµα είχαν και µιλιά δεν είχαν.
Η πρεµιέρα θα µείνει αξέχαστη σε όλους. Ακόµη και όταν θα έρθουν οι χρυσές ηµέρες µε τις διεθνείς
διοργανώσεις (εντάξει θα φαρδύνει, θα φτιαχτούν και µία-δύο γρήγορες καµπές εκεί είναι το
πρόβληµα;) όλοι θα θυµούνται την "Πρώτη", την καλύτερη ηµέρα που το όνειρο έγινε πραγµατικότητα.
Όλοι επίσης θα θυµούνται τον υπερβολικό αλλά απαραίτητο Γιάννη Ψηφίδη (αυτήν τη φορά οι
δηµόσιες σχέσεις συνδυάστηκαν µε έργο),τους αγωνιζόµενους Αγγλούπα, Σαλιάρη, Κύρκο, Καϊτατζή που κέρδισαν τις κατηγορίες, τους Νίνο, Κέµα, Μανωλόπουλο, Τσοµπανόπουλο, Καλεµτζάκη, Αναγνωστόπουλο, Χατζηχρήστου, Ευσταθίου, που έχασαν αλλά προσπάθησαν και όλους όσους πήραν εκκίνηση και προσπάθησαν µε τον τρόπο τους.
Ακόµη θα θυµούνται τις 6000-8000 των θεατών που τίµησαν την πρεµιέρα όπως και τους
δηµοσιογράφους που επιτέλους ήταν πολλοί στο χώρο. Μαζί µε τους υπόλοιπους γιόρτασαν και αυτοί µε τον τρόπο τους, µε την πένα τους. Και η TV εκεί ήταν όπως και τα ιδιωτικά Ραδιόφωνα που κανείς δεν ξέρει ποιός δουλεύει που.
Ακόµη και οι οικολόγοι αποχώρησαν προβληµατισµένοι αντικρίζοντας κάτι διαφορετικό από αυτό για
το οποίο είχαν προετοιµαστεί.
Ήταν πραγµατικά κορυφαία ηµέρα της ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗΣ σε µία χώρα που τα τετράτροχα είναι
δηµοφιλέστατα.
∆εν νοµίζουµε ότι σε αυτό το σηµείωµα έχουν θέση αναφορές επιπέδου ποιός προσπέρασε πότε ποιόν κλπ.
Όπως επίσης ποιος υποστήριξε ποιόν ή ποιές εταιρίες στήριξαν τους οργανωτές.
Κανείς δεν θα φύγει, οι παρόντες της πρεµιέρας δεσµεύτηκαν άτυπα για ισόβια παρουσία στο δικό τους χώρο οπότε θα υπάρξει και η δυνατότητα αναφοράς ανά πάσα στιγµή.
Καλορίζικη η πίστα µας. - Σ.Χ.
ΕΠΕΙΣΟ∆ΙΟ Γ΄ : Η ∆ΥΣΗ
4ΤΡΟΧΟΙ - στήλη FORUM
τεύχος 231
∆εκέµβριος 1989
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ
ΣΤΡΑΤΗΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Η πίστα στο Αιγίνιο και το κράτος οπερέτα
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ έγινε πραγµατικότητα.
Τουλάχιστον έτσι πιστέψαµε όλοι, δηµοσιογράφοι, αγωνιζόµενοι, υποστηρικτές, θεατές, απλοί
άνθρωποι από αυτούς που δεν φορούν παρωπίδες κ.λ.π. Ακόµη και οι άνθρωποι της ΕΛΠΑ ξεπέρασαν το αρχικό σοκ και χαµογέλασαν αισιόδοξα στην πίστα.
Και ξαφνικά το όνειρο δείχνει ψεύτικο, απατηλό. Τα σύννεφα που εκδηλώθηκαν λίγο πριν τα εγκαίνια µε τις αντιδράσεις της Πολεοδοµίας Πιερίας (στις 12.10.89 η τοπική υπηρεσία θέτει προ των ευθυνών µία σειρά υπηρεσιακών παραγόντων µε την εισήγηση ότι ο χώρος βρίσκεται µέσα σε περιοχή που προβλέπεται σαν ζώνη προστασίας οικοσυστηµάτων).
Ακολούθησαν ψιχάλες µε την κόσµια αντίδραση των οικολόγων την ηµέρα των εγκαινίων. Οι
τελευταίοι θύµισαν, ότι η περιοχή προστατεύεται µε τη συνθήκη Ράµσαρ.
Η καταιγίδα έρχεται µόλις αναλαµβάνει η υπηρεσιακή κυβέρνηση. Ο υπουργός ΠΕΧΩ∆Ε κ.Λιάσκας
πρόεδρος του Τ.Ε.Ε., άνθρωπος ιδιαίτερα ευαίσθητος σε θέµατα που αφορούν το περιβάλλον (όλοι
είµαστε ευαίσθητοι κύριε υπηρεσιακέ υπουργέ...) αποφασίζει ουσιαστικά το κλείσιµο της πίστας...
Ο τυπικός λόγος; ∆ύο τρία βοηθητικά κτίρια που κτίζονται χωρίς άδεια. Ο ουσιαστικός; Το περιβάλλον.
Αυτή η τόσο ευαίσθητη αλλά και αφηρηµένη, όταν δεν οριοθετείται, έννοια.
Υπό βροχή, λοιπόν, αρχίζει ο αγώνας. Οι ελληνικοί δρόµοι όπως πάντα γλιστρούν δηµιουργώντας
δυσκολίες σε οδηγούς (ΕΠΑΜΑ) και σε αυτούς που έχουν την ευθύνη της αστυνόµευσης
(Υπ.ΠΕΧΩ∆Ε και ∆.Τάξης). Μαζί τους ταλαιπωρούνται όπως πάντα και οι πολίτες αυτής της χώρας. Η ιστορία επαναλαµβάνεται. Η ιδιωτική πρωτοβουλία µε τη σύµφωνη γνώµη της τοπικής αυτοδιοίκησης εξασφάλισε ΝΟΜΟΤΥΠΑ το χώρο δηµιουργίας αυτοκινητοδροµίου. Και επειδή οι ιδιώτες είναι ευέλικτοι προχώρησαν στην πραγµατοποίηση του ονείρου. Το κράτος όµως είναι βαρύ δυσκίνητο αλλά και ευαίσθητο σε πολιτικές πιέσεις-υπερβολές αντέδρασε και κατέστρεψε το όνειρο.
Μία σειρά τυπικών διαδικασιών, παραστάσεων και αντιπαραθέσεων δεν οδήγησε πουθενά.
Οι ενδιάµεσοι νίπτουν τας χείρας, οι άµεσα ενδιαφερόµενοι εµµένουν στις θέσεις τους.
∆ώστε µας λύση επιµένουν οι ιδιοκτήτες της πίστας.
Οριοθετήστε την περιοχή απαντά το ΠΕΧΩ∆Ε. Όµως... οι κάτοικοι της περιοχής ξεσηκώνονται. Η
οριοθέτηση θα περιλάβει βοσκότοπους και καλλιεργήσιµες εκτάσεις .Υποχωρεί το υπουργείο και
αναβάλλει την οριοθέτηση ζητώντας από την ΕΠΑΜΑ και τους Πανελλήνιους φορείς που της
συµπαραστέκονται... περιβαλλοντολογική µελέτη! Από ιδιώτες!
Και τα ερωτήµατα πέφτουν βροχή. Είναι ή δεν είναι υγροβιότοπος η περιοχή και ποιός θα πάρει την
ευθύνη; Είναι ή δεν είναι στη ζώνη Α της συνθήκης Ράµσαρ;
Τα πουλιά και γενικότερα το περιβάλλον δεν αντιµετωπίζει πρόβληµα από την Εθνική οδό που περνάει στα 800 µέτρα, ούτε από τα φυτοφάρµακα και τα απόβλητα του εργοστασίου ζάχαρης στις εκβολές του Αλιάκµονα;
Η πίστα θα καταστρέψει και δεν θα χρησιµεύσει; H πίστα κι ο κόσµος της θα κάνουν κακό στο
περιβάλλον και δεν θα βοηθήσουν την προσπάθεια για λιγότερα ατυχήµατα για λιγότερο αίµα;
Και εν τοιαύτη περιπτώσει... Ποιος µπορεί να µιλάει; Tο Ελληνικό ∆ηµόσιο που δεν είχε το θάρρος και την ευθιξία να πει "πάρτε αυτό το χώρο και φτιάξτε το σπίτι σας".
Φτιάξετε ένα χώρο όπου θα βρουν καταφύγιο οι νέοι που ψάχνουν για κάτι διαφορετικό ενώ την ίδια
ώρα θα µάθουν να οδηγούν σωστά γοργά και πειθαρχηµένα...
Οι ιδιώτες έκαναν το λάθος να κτυπήσουν την κρατική µηχανή εκεί που πονάει. Και δυστυχώς ο
άρρωστος είναι ο χειρότερος αντίπαλος.
Είναι κακός και δεν συνεργάζεται, ειδικά όταν οι βιταµίνες που χρησιµοποιεί επιβάλλονται από τη µόδα της εποχής.
Τα γεγονότα έχουν σαφώς επηρεασθεί και από τις πολιτικές εξελίξεις.
Η αστάθεια που υπάρχει περιορίζει τις θαρραλέες και τίµιες χωρίς πολιτικά συµφέροντα αποφάσεις.
Θα αργήσουµε να µάθουµε αν η συγκεκριµένη περιοχή βλάπτεται πραγµατικά από τη λειτουργία της
πίστας, ενώ θα χρειαστούν µήνες ίσως και χρόνια µέχρι να αποδειχθεί πόσο κοντά στην ζώνη Α της
συνθήκης είναι το αυτοκινητοδρόµιο.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο ιδιωτικός φορέας θα χάσει τη µάχη και το πιθανότερο είναι να
ξυπνήσουµε στην Τρίπολη ή στο Τυµπάκι, εκεί µακριά στο Λιβυκό πέλαγος, ενώ τα ατυχήµατα
αυξάνονται και οι νέοι θα συνεχίσουν να βρίσκουν καταφύγιο σε σικ ή κακόφηµες καφετέριες.
Τότε όµως κάποιοι θα κληθούν να λογοδοτήσουν και να απαντήσουν σε µια σειρά από «Γιατί;», όχι σε µας αλλά στους άλλους απλούς ανθρώπους. - Σ.Χ.
http://www.prcclub.gr/Memo/Aiginio/4T_AIGINIO-1989.pdf
