Μια 24χρονη απαιτεί Political Reset...

Μας το έστειλε ο Λευτέρης Θεοδωρακόπουλος

Μια 24χρονη αναγνώστρια του Πινακίου ξεσπά κατά του πολιτικού συστήματος, το οποίο είναι υπεύθυνο για την αιχμαλωσία της ζωής της αλλά και των ονείρων της. Τα βάζει με τους
πολιτικούς αρχηγούς που διαβάζουν ξερές λέξεις στα κείμενα που τους δίνουν τα επικοινωνιακά επιτελεία τους αποστασιοποιημένοι από την πραγματικότητα. Την νεαρή ενοχλούν κι όλοι αυτοί που ακόμα και σήμερα δηλώνουν λάτρεις του δικομματισμού.  Ο τίτλος Political Reset ... δικός της, δεν της έχω αλλάξει ένα κόμμα για να αποδοθεί η διάθεση και η άποψη της καθαρή...Αξίζει το χρόνο σας!

Political Reset...

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση (και δεν αναφέρομαι μόνο στην οικονομική αλλά και στην πολιτική κρίση), η αμφιβολία και η ανασφάλεια είναι πλέον αλληλένδετα με την απαισιοδοξία και τον αρνητισμό.

Αυξάνονται τα ποσοστά ανεργίας, αυξάνονται τα ποσοστά της μετανάστευσης, αυξάνονται οι έκτακτοι φόροι, παρεμβαίνουν οι ξένες δυνάμεις στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας και εγείρεται το θέμα της εθνικής κυριαρχίας.

Παράλληλα πραγματοποιούνται δημοσκοπήσεις (και θα συνεχίσουν )που σκοπό έχουν να δείξουν την θέση/τάση της κοινής γνώμης – του Έλληνα πολίτη. Μια αναμενόμενη εξέλιξη ή αντίδραση είναι η αύξηση των ποσοστών των αριστερών κομμάτων, η αύξηση του ποσοστού αναποφάσιστων και η αύξηση όσων θεωρούν τον εαυτό τους εκτός της κομματικής πραγματικότητας και δεν ταυτίζονται με κάποιο από τα κόμματα της ελληνικής πραγματικότητας. Το ζήτημα είναι τi θα ψηφίσουν αυτή τη φορά οι Έλληνες;

Η επικρατούσα κατάσταση έχει βάλει στο στόχαστρο τους πολιτικούς, τα πρόσωπα (και μετά την πολιτική). Οι πολιτικοί έχουν χάσει το σεβασμό, το κύρος, την αξιοπιστία, το θαυμασμό, την επιδοκιμασία και τέλος έχουν χάσει το «φωτοστέφανο» της νομιμοποίησης που απέκτησαν από την εκλογή τους ως αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού. Το προσωποκεντρικό σύστημα πλέον έχει καταρρεύσει διότι έχει χαθεί η εμπιστοσύνη στα πρόσωπα των περισσοτέρων πολιτικών αρχηγών, αν όχι όλων. Δεν υπάρχει πλέον μια προσωπικότητα ισχυρή, προσωποκεντρική αλλά και ενωτική εσωκομματικά, με κύρος και αγωνιστικότητα, αυταπάρνηση, δυναμική κατά των περιβόητων «συμφερόντων» που ίδιοι έτρεφαν και γαλουχούσαν στους κόλπους τους μέχρι πρότινος. Μια προσωπικότητα επιβλητική με λόγο καθαρό, σαφή, λιτό, ικανό να ξεσηκώσει και να ανεβάσει το ηθικό του ακροατηρίου τόσο τους «εσωκομματικούς» φίλους όσο και τους πολίτες.

Οι πολιτικοί απλά διαβάζουν το περιεχόμενων μερικών σελίδων τελείως αποστασιοποιημένοι από το κείμενο και την πραγματικότητα. Η μόνη επαφή με την κοινωνία είναι κάποιοι αριθμοί: το ποσοστό της ανεργίας, των περικοπών, των ρυθμών ανάπτυξης, διαδηλώσεις έξω από τα πολιτικά τους γραφεία, έξω από τη Βουλή κτλ. Σε παλιότερα χρόνια οι πολιτικοί είχαν την ακτινοβολία και την δυναμικότητα ώστε να βγουν στα περιβόητα «μπαλκόνια» και να διακηρύξουν τις βασικές κομματικές αρχές τους. Βέβαια δεν υπαινίσσομαι την επιστροφή στο παρελθόν διότι δεν έχω ζήσει στην πρώτη μεταπολιτευτική περίοδο ώστε να γνωρίζω το συναίσθημα που μπορούσαν να καλλιεργήσουν οι τότε πολιτικοί αλλά τουλάχιστον είχαν την ικανότητα να παρακινήσουν τους πολίτες στην ενεργή συμμετοχή μέσω της ψήφου τους.

Λείπουν οι χαρισματικοί ηγέτες που θα κινητοποιήσουν το λαό. Το διακύβευμα των εκλογών έχει βαρύνουσα σημασία ωστόσο η αδυναμία διαχείρισης της κρίσης ή και η αποτυχία των πολιτικών αποθαρρύνει τους πολίτες. Επομένως τι θα ψηφίσουν οι Έλληνες; τι θα ψηφίσουν οι νέοι που μόλις απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου;

Το ποσοστό των ατόμων που ψηφίζουν από πάντα ένα κόμμα (αυτά που μέχρι τώρα αποκαλούσαμε τα δύο μεγάλα κόμματα) θα βρεθούν σε δίλλημα. Μπορεί να δηλώσουν αναποφάσιστοί στις δημοσκοπήσεις ωστόσο ο συναισθηματικός δεσμός με το κόμμα θα λειτουργήσει υπέρ της θετικής ψήφου του κόμματος στις περισσότερες περιπτώσεις. Θα υπάρξει αλλαγή «στρατοπέδων» (είτε σαν μια προσπάθεια τιμωρίας των κομμάτων είτε σαν μια προσπάθειας εφησυχασμού των συνειδήσεων) αλλά δεν θα είναι καθοριστική για το σχηματισμό μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης. Εκτός και αν το διακύβευμα ενεργοποιήσει την πολιτική συνείδηση των πολιτών πέρα από τα πρόσωπα και απλά επιλέξει την καλύτερη δυνατή πολιτική λύση που θα το προσφέρουν στο πλαίσιο της «ορθολογικής επιλογής».  Η επίκληση στο συναίσθημα, το φιλότιμο, τον πατριωτισμό, τον φιλελληνισμό, το αίσθημα ευθύνης του πολίτη απέναντι στη χώρα θα κυριαρχήσουν προεκλογικά. Οι οικονομικές στρατηγικές θα είναι στο επίκεντρο και οι πολιτικές συγκρούσεις στον πολιτικό και προσωπικό επίπεδο θα είναι τα χαρακτηριστικά του αυτού του προεκλογικού παιχνιδιού. 

Η «διαφάνεια», «το άπλετο φως», «το μαχαίρι στο κόκκαλο» για άλλη μια φορά θα αποτελέσουν τα συνθήματα των κομμάτων. Η λέξη «διαφάνεια» με την χρήση της από τους πολιτικούς έχει χάσει το αρχικό νόημα της και μοιάζει το ίδιο διαβρωμένη και διεφθαρμένη. Ο αυριανός πρωθυπουργός θα μας παρουσιαστεί ως ένα νέος Μωυσής που θα απομακρύνει τα νερά του ποταμού για το πέρασμα προς την ελευθερία, την ανάπτυξη και την ευημερία.

Το αποτέλεσμα υψηλά ποσοστά αποχής – τιμωρίας – απαξίωσης των προσώπων με το θέμα της υποαντιπροσώπευσης να εγείρεται …

Το παρελθόν δε μπορεί να διαγραφεί και πάντα τα πρόσωπα θα έχουν να τους ακολουθεί η δική τους αγωνιστική ή κομφορμιστική ιστορία ωστόσο είναι απαραίτητη η επαναπροσέγγιση ή επανεκκίνησης της πολιτικής, των αρχών, των δογμάτων και η «εισροή» νέων προσώπων με ιδανικά, με όραμα, με σθένος και αθωότητα πέρα από τη διάβρωση και την διαφθορά. Οι καιροί το επιβάλλουν …  και θα μείνουν στην ιστορία όσοι το τόλμησαν …

Η ψηφοθηρική στρατηγική φαίνεται πως πλέον δεν αποδίδει ή μάλλον εδώ και χρόνια δεν αποδίδει, πράγμα που μπορεί να αποδειχθεί εύκολα, αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τα ποσοστά αποχής ή συμμετοχής των πολιτών στις εκλογές . Η ψηφοθηρική, πελατειακή και συμφεροντολογική πολιτική είναι αυτή που στην ουσία μας οδήγησε στην καταστροφή. Καιρός να αλλάξουμε στρατηγική.

http://pinakio.blogspot.com/