Πεδίο δόξης …λαμπρό για την διεθνή βιομηχανία σπόρων προσφέρει η
αύξηση της ζήτησης για τρόφιμα σε παγκόσμιο επίπεδο. Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο
της εφημερίδας Agrenda, η ανάγκη για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών ενός
διαρκώς αυξανόμενου πληθυσμού πάει «πακέτο» με τηναπαίτηση για νέες, αποτελεσματικότερες και ανθεκτικότερες στις κλιματικές συνθήκες ποικιλίες. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, οι οιωνοί για την παγκόσμια βιομηχανία σπόρων είναι τουλάχιστον ενθαρρυντικοί.
Την αίσθηση αυτή επιβεβαιώνουν, άλλωστε, και τα πιο πρόσφατα αριθμητικά στοιχεία: Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση Global Seed Market Database (GSMD) που εκδίδει η Context Network, το 2009, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, η εν λόγω αγορά αναπτύχθηκε κατά 10% φτάνονταςτα 32 δισ. δολάρια.
Με τις ίδιες σχεδόν ταχύτητες κινήθηκε και την επόμενη χρονιά, το 2010 «κλείνοντας» τελικά στα 37 δισ. δολάρια. Αν τώρα λάβουμε υπόψη ότι το 2001, η εν λόγω αγορά υπολογιζόταν κοντά στα 19 δισ. δολάρια, διαπιστώνουμε ότι μέσα σε μία μόλις δεκαετία η αξία της σχεδόν διπλασιάστηκε.
Οι αναλυτές εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι ο κλάδος θα συνεχίσει να αναπτύσσεται, έστω και με χαμηλότερους ρυθμούς, τουλάχιστον για την επόμενη πενταετία: Οι προβλέψεις τους κάνουν λόγο για μέσους ρυθμούς της τάξης του 5% ετησίως και συνολικό τζίρο 47 δισ. δολαρίων το 2015.
Αν και η Ασία είναι ο αδιαμφησβήτητος «πρωταθλητής» στην αύξηση της κατανάλωσης, εντούτοις τη μερίδα του λέοντος εξακολουθούν να κατέχουν η ευρύτερη αγορά της Βόρειας Αμερικής και, πιο συγκεκριμένα, αυτή των ΗΠΑ όπου, μάλιστα, το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας βρίσκεται στα χέρια λίγων, μεγάλων εταιρειών. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 37 δισ. δολάρια πωλήσεων του 2010, τα 11 δισ. πραγματοποιήθηκαν στις ΗΠΑ από τέσσερις μόλις εταιρείες.
Εξίσου αποκαλυπτικό είναι και το γεγονός ότι δύο μόλις εταιρείες, η Monsanto και η DuPont ελέγχουν το 69% της αγοράς σπόρων καλαμποκιού και το 58% των σπόρων σόγιας.
Πρόκειται, λοιπόν, για έναν κλάδο με υψηλό βαθμό συγκέντρωσης που αποτελεί το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας συγχωνεύσεων και εξαγορών που ξεκίνησε από τα μέσα του 1990. Το καταλυτικό στοιχείο ήταν η «έκρηξη» της βιοτεχνολογίας που από τη φύση της απαιτεί υψηλά κεφάλαια για την έρευνα και, σε μεταγενέστερο στάδιο, για την προώθηση των προϊόντων. Πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν διέθεταν τα κεφάλαια αυτά οπότε αναγκαστικά …ενέδωσαν στο «φλερτ» των μεγάλων του κλάδου
Οι κυρίαρχες τάσεις
Παρ’ όλα αυτά και παρά το γεγονός ότι η χρηματοπιστωτική κρίση ήρθε να εντείνει τις πιέσεις, οι μικρότερες εταιρείες του κλάδου φαίνεται ότι έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να αναπτύξουν εργαλεία ώστε να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητά τους και, μέσω αυτής, την ανεξαρτησία τους. Κάτι που σημαίνει ότι, έστω και σε ένα άκρως ανταγωνιστικό περιβάλλον που κυριαρχείται από «κολοσσούς», υπάρχει χώρος για μικρούς, περιφερειακούς «παίκτες».
Το μεγαλύτερο κομμάτι της έρευνας και, συνάμα, ο κινητήριος μοχλός των επιχειρηματικών εξελίξεων (δηλαδή συγχωνεύσεων και εξαγορών) τα τελευταία 15 χρόνια δεν είναι άλλο από τα υβρίδια καλαμποκιού, ωστόσο, σύμφωνα με τους ειδικούς, τα τελευταία χρόνια η προσοχή των εταιρειών στρέφεται τόσο στο κριθάρι όσο και τους σπόρους σόγιας.
Σε γενικές γραμμές, πάντως, οι σπόροι δημητριακών αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι της αγοράς, όμως, σύμφωνα με τους αναλυτές, το ταχύτερα αναπτυσσόμενο κομμάτι και, ταυτόχρονα αυτό το οποίο θα «γεννήσει» ανάπτυξη στα επόμενα χρόνια είναι αυτό των σπόρων για λαχανικά.
Σε επιχειρηματικό επίπεδο, η πιο ενδιαφέρουσα πρόσφατη εξέλιξη ήταν η εξαγορά της αμερικανικής (με βάση στο Αρκάνσας) Hornbeck Seed Company από την Bayer CropScience purchase of Arkansas-based Hornbeck Seed Company. Η γερμανική εταιρεία, από τους «κολοσσούς» του χώρου, έχει σημαντική παρουσία στον κλάδο του καλαμποκιού και της σόγιας και, βέβαια, στο βαμβάκι. Ειδικά όσον αφορά το τελευταίο, το 1998 λάνσαρε στην αγορά την ποικιλία FiberMax κι έκτοτε έχει καταφέρει να το διατηρήσει στην πρώτη θέση των πωλήσεων στις ΗΠΑ.
http://www.agronews.gr/content/view/70008/200/lang,el/
