 |
| Του Σάββα Καλεντερίδη. |
Στη Γενεύη, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι σε εξέλιξη η λεγόμενη «Πενταμερής», μια διαδικασία που υποτίθεται ότι γίνεται για την επίλυση του Κυπριακού.
Επειδή η διαδικασία αυτή έχει καταρχάς τη στήριξη μεγάλου μέρους των πολιτικών δυνάμεων –όχι των πολιτών– σε Κύπρο και Ελλάδα, άρα έχει τα στοιχεία μιας εθνικής προσπάθειας, είναι δύσκολο και ρηξικέλευθο να ασκήσει κανείς κριτική, γιατί κινδυνεύει να θεωρηθεί ως ένας από εκείνους που τορπιλίζουν μια εθνική προσπάθεια.
Όμως πώς να μην κάνεις κριτική, όταν στην επίσημη ανακοίνωση αναφέρεται επί λέξει ότι η διάσκεψη, που λαμβάνει χώρα σε αίθουσα στο Παλάτι των Εθνών, γίνεται «με τη συμμετοχή της Αυτού Εξοχότητας Νίκου Αναστασιάδη, της Αυτού Εξοχότητας Μουσταφά Ακιντζί, του Ειδικού Συμβούλου του Γ.Γ. του ΟΗΕ για την Κύπρο Έσπεν Μπαρθ Έιντε και των εκπροσώπων των εγγυητριών δυνάμεων, Ελλάδας, Τουρκίας και Ηνωμένου Βασιλείου. Η ΕΕ θα συμμετέχει επίσης ως παρατηρητής/ενδιαφερόμενο μέρος».
Τις «εγγυήτριες δυνάμεις» εκπροσωπούν οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδος Νίκος Κοτζιάς, Βρετανίας Μπόρις Τζόνσον και Τουρκίας Μ. Τσαβούσογλου, την ΕΕ ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και η ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής Φεντερίκα Μονγκερίνι, ενώ δηλώνει παρών στη διαδικασία και ο Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες.
Δηλαδή στην επίσημη ανακοίνωση δεν υπάρχει η Κυπριακή Δημοκρατία, ενώ ο πρόεδρός της αυτοκαταργήθηκε, δεχόμενος την απόλυτη εξομοίωσή του με τον πρόεδρο ενός παράνομου κράτους, αποτέλεσμα παράνομης εισβολής και κατοχής.
Άρα, ξεκινάμε με ένα… γκολ από τα αποδυτήρια, για να χρησιμοποιήσουμε έναν ποδοσφαιρικό όρο: «με τη συμμετοχή της Αυτού Εξοχότητας Νίκου Αναστασιάδη, της Αυτού Εξοχότητας Μουσταφά Ακιντζί».
Και για να το εμπεδώσουμε, το υπογραμμίζω: Η Κυπριακή Δημοκρατία, ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος, μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ, δεν συμμετέχει σε μια διεθνή διαδικασία που οδηγεί στην κατάργησή του, με τη μορφή που έχει σήμερα.
Προχωράμε παρακάτω.
Η σύνοδος της Γενεύης στερείται νομιμότητας και έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός νομικού και συνταγματικού πραξικοπήματος που έχει ως στόχο την καταστροφή μιας διεθνώς αναγνωρισμένης κρατικής οντότητας, και μάλιστα με τη συμμετοχή χωρών όπως η Ελλάδα, η Βρετανία και η Τουρκία, που δεν έχουν κανένα δικαίωμα μιας τέτοιας παρέμβασης, ούτε καν από την επαίσχυντη Συνθήκη Εγγυήσεων, που αποτελεί μοναδικό εξαμβλωματικό παράδειγμα αποικιοκρατίας και μάλιστα του 19ου αιώνα, το οποίο επέβαλε το Λονδίνο το 1959-60, εκμεταλλευόμενο ειδικές καταστάσεις που ίσχυαν τότε, στην Ελλάδα του Ψυχρού Πολέμου.
Το δεύτερο αυτογκόλ, λοιπόν, μπήκε πριν καν αρχίσει ο αγώνας, αφού η Ελλάδα με την παρουσία της σε αυτήν τη διάσκεψη ξαναφέρνει σε ισχύ τη Συνθήκη Εγγυήσεων – ή για την ακρίβεια την νεκρανασταίνει–, η οποία είχε καταργηθεί de facto, με την παράνομη εισβολή και κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας, από το 1974 μέχρι σήμερα.
Άρα, με βάση τα παραπάνω, η διαδικασία της Γενεύης αποτελεί βαριά προσβολή της κυπριακής συνταγματικής τάξης και ειδικά του άρθρου 183 σε συνδυασμό με το 184 του συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, βαρύτατη παραβίαση των συνθηκών που διέπουν τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, και έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός πραξικοπήματος (stricto sensu) και μιας ανεπίτρεπτης ξένης παρέμβασης που γίνεται σε ένα κυρίαρχο κράτος, την Κυπριακή Δημοκρατία – και μάλιστα χωρίς την παρουσία της.
Με απλά λόγια, η «Πενταμερής» της Γενεύης, με τη συμμετοχή του κ. Αναστασιάδη ως κάτι που είναι ισότιμο με τον κ. Ακιντζί, και της Ελλάδας, που εκπροσωπείται από τον κ. Κοτζιά:
- Ακυρώνει τον αγώνα της ΕΟΚΑ, αποτέλεσμα του οποίου ήταν η ίδρυση έστω και αυτής της δυσλειτουργικής Κυπριακής Δημοκρατίας.
- Ακυρώνει τους αγώνες που έκαναν έντιμοι πολιτικοί και διπλωμάτες από το 1974 μέχρι σήμερα, που πέτυχαν την καταδίκη της εισβολής από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο με αλλεπάλληλες αποφάσεις του ζήτησε την «άνευ όρων αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο».
- Ακυρώνει κατά κάποιον τρόπο μια στρατηγικής σημασίας νίκη του ελληνισμού, που ήταν η είσοδος της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
- Τέλος, όχι μόνο νομιμοποιεί κατ’ ουσίαν την εισβολή και τα αποτελέσματά της, αλλά μηδενίζει το... κοντέρ της Κυπριακής Δημοκρατίας και μας φέρνει πίσω στο 1959.
Δηλαδή, σβήνεται στην ουσία η ιστορία και παραδίδεται στους νεοαποικιοκράτες και τους παράνομους εισβολείς η σφραγίδα και η ψυχή της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και όλα αυτά, χωρίς να ρωτηθούν εκ των προτέρων οι πολίτες αν συμφωνούν!
Είναι δίκαιο;
