ανέδειξε και ένα ιδιαίτερα έντονο εσωτερικό πρόβλημα. Το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας μεταξύ ευρωπαϊκού Βορρά και ευρωπαϊκού Νότου, τη διαφορά νοοτροπίας μεταξύ των δύο αυτών πόλων, αλλά και την αδυναμία της μεταξύ τους προσαρμογής. Στον πυρήνα αυτής της σύγκρουσης βρέθηκε και συνεχίζει να βρίσκεται η Ελλάδα.
Στο σύγχρονο οικονομικό περιβάλλον υπάρχει ανακατάταξη των προτεραιοτήτων σχετικά με το τι διαμορφώνει και επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας, αναδεικνύοντας τον ανθρώπινο παράγοντα και την ικανότητά του να απορροφήσει τις τεχνολογίες που απαιτούνται, αλλά και την ικανότητα των ΜΜΕ να ενσωματωθούν στις αλυσίδες αξίας.
Tο βασικό κριτήριο πλέον για την επιβίωση μιας χώρας γίνεται η διατήρηση του βιοτικού επιπέδου που της επιτρέπει να στηρίζει την ευημερία της. Στην Ελλάδα ανταγωνιστικότητα σημαίνει λιτότητα, περικοπή μισθών, αυξήσεις φόρων και εισφορών κλπ. Ανταγωνιστικότητα με τον απλούστερο ορισμό είναι να παράγεις κάτι με καλύτερους όρους από μια άλλη χώρα.
Το ότι η χώρα μας έχει αποβιομηχανιστεί τις τελευταίες δεκαετίες είναι δυστυχώς γεγονός και υπό τις υφιστάμενες οικονομικές συνθήκες είναι σχεδόν αδύνατον -ειδικά χωρίς ισχυρή χρηματοδότηση- να μπορέσει να αναπτύξει σε βραχυπρόθεσμο ή μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα νέο παραγωγικό ιστό και βιοτεχνική ή βιομηχανική βάση.
Η χώρα θα πρέπει πλέον να επενδύσει στη δημιουργία αλυσίδων αξίας με διεθνή προσανατολισμό. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι σήμερα ζούμε στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, γνωστή και ως «internet of things» και καμιά χώρα δεν θα βγει από την κρίση αν δεν καταφέρει να βρει τη θέση της στην παγκόσμια αλυσίδα αξιών.
Πρέπει λοιπόν, δεδομένων των συνθηκών στο εγχώριο, αλλά κυρίως στο διεθνές περιβάλλον να εστιάσουμε στην ανάπτυξη αλυσίδων αξίας και στη δημιουργία καινοτομίας με διεθνή προσανατολισμό, εκμεταλλευόμενοι τους τομείς στους οποίους έχουμε ή μπορούμε να αναπτύξουμε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Τέτοιος τομέας είναι η έρευνα και ανάπτυξη (R&D), καθώς διαθέτουμε άφθονο και άριστο εξειδικευμένο και καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, ενώ ένας άλλος τομέας είναι η διαδικασία της συναρμολόγησης (assembly) προϊόντων, αλλά και η αποθήκευση και διανομή τους στις διεθνείς αγορές μέσω σύγχρονων, ολοκληρωμένων υπηρεσιών logistics, λόγω του εξαιρετικού γεωγραφικού σημείου της χώρας μας.
Είναι γεγονός ότι σήμερα, για το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων τα οποία παράγονται και εμπορεύονται διεθνώς, οι ενσωματωμένες υπηρεσίες μέσα στην αξία του προϊόντος είναι μεγαλύτερες από τη βιομηχανική παραγωγή.
Η ενσωμάτωση και η αναβάθμιση της χώρας μέσα σε αυτές τις αλυσίδες αξίας είναι αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και την ανάκτηση της εμπιστοσύνης της χώρας μας διεθνώς."
