ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΚΛΙΓΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ Ε.Κ.Κ.
Το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Κατερίνης γίνεται σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για την εργατική τάξη και το λαό μας γενικότερα.
Σε μια προεκλογική περίοδο που η εργατική τάξη καλείται να εκλέξει την επομένη κυβέρνηση μετά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ποιο είναι το καινούργιο σε αυτές τις εκλογές; Καλούν τον λαό να υπογράψει την καταδίκη του, να γίνει αυτόχειρας. Αφού η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές, όπως και αν την ονομάσουν, το πρόγραμμα που θα εφαρμόσει είναι το 3ο μνημόνιο που ψήφισαν όλα τα κόμματα που προσκυνούν την Ε.Ε και θα προστεθεί στα 2 προηγούμενα μνημόνια, που τα αποτελέσματα τους η εργατική τάξη τα βιώνει με τον πιο τραγικό τρόπο.
Η ανεργία έφτασε το 27% και από αυτούς τους άνεργους το επίδομα φτώχειας το παίρνει το 10% περίπου.
Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης είναι στο 60% , οι ατομικές συμβάσεις εργασίας ξεπέρασαν το 40% . Το 70% των μισθών ξεκινούν από 270, 480, 580, 830 μέχρι 1100 ευρώ. Η απλήρωτη δουλειά αφορά πάνω από 600 χιλιάδες εργαζόμενους της χώρας μας. Η τρομοκρατία, η εντατικοποίηση της δουλειάς, ο εκβιασμός κλπ, είναι στην ημερήσια διάταξη στις επιχειρήσεις.
Δίπλα σε αυτά προσθέστε πάνω από 270 χιλιάδες εργαζόμενους, μισοεργαζόμενους, άνεργους, που οδηγούνται στα συσσίτια για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαΐ. Η σύνταξη γίνεται άπιαστο όνειρο για χιλιάδες εργαζόμενους μα και όσοι θα φτάσουν να κόψουν το νήμα, τους περιμένει ένα ελάχιστο ποσό που δεν καλύπτει ούτε τις διατροφικές ανάγκες τους.
Η υγεία, η παιδεία, ο πολιτισμός γίνονται είδος πολυτελείας. Η βαριά φορολογία και η ακρίβεια έχει ως αποτέλεσμα να γονατίζει την λαϊκή οικογένεια ενώ βρίσκεται αντιμέτωπη με την κατάσχεση της λαϊκής περιουσίας, από τις τράπεζες και το αστικό κράτος. Αυτά είναι ορισμένα από τα προβλήματα που βιώνει σήμερα η εργατική τάξη, κλπ..
Και όλα αυτά σε μια εποχή όπου ο πλούτος είναι τεράστιος και μπορεί να πολλαπλασιαστεί με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αποτέλεσμα των νέων τεχνολογιών.
Κι όμως τη στιγμή που η εργατική τάξη οδηγείται στη φτώχεια και την εξαθλίωση 508 οικογένειες έχουν 88 δις περιουσία και αύξησαν την περιουσία τους στην περίοδο της κρίσης κατά 17%. Αυτήν είναι η πραγματικότητα.
Αγαπητοί Σύνεδροι
Το 3ο μνημόνιο κουβαλά μαζί του έναν ακόμα βαρύ λογαριασμό που θα προστεθεί στα βάρη που έχουν φορτώσει τα δυο προηγούμενα μνημόνια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Δίπλα σε αυτά τα οικονομικά βάρη προσθέστε το ασφαλιστικό που έχει ανοίξει και προβλέπει σύνταξη στα 67 για όλους, με προοπτική τα 70.
Οι μειώσεις συντάξεων και μισθών είναι γεγονός, οι ομαδικές απολύσεις, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, οι συμβάσεις έργου, οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, η κινητικότητα, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, κλπ, θα γίνουν παντού καθεστώς.. Η φορολόγηση, η εμπορευματοποίηση των πάντων που έχουν ψηφιστεί στο 3ο μνημόνιο από τα κόμματα του κεφαλαίου όσο και αν γαβγίζουν για να σώσουν δήθεν την Ελλάδα, θα γονατίσουν την εργατική λαϊκή οικογένεια.
Αυτήν είναι η κοινωνία που διαμορφώνουν για τους εργάτες και τις οικογένειες μας, η αστική τάξη της χώρας μας, αλλά και της Ευρώπης για τους δικούς τους λαούς. Ότι συμβαίνει στην Ελλάδα με μνημόνια συμβαίνει σε όλες τις χώρες της Ε.Ε χωρίς μνημόνια.
Τα πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, δηλαδή οι κυβερνήσεις τους, έχουν στρατηγική τη μείωση του κόστους εργασίας. Δηλαδή εργάτες τζάμπα. Αυτό λέγεται καπιταλισμός.
Το ερώτημα που τίθεται σε όλους και σε όλες είναι ένα. Θα ανεχτούμε αυτήν την κοινωνία που διαμορφώνει το κεφάλαιο για μας και τις οικογένειες μας για να ζουν μια χούφτα κεφαλαιοκράτες, τα παράσιτα της οικονομίας, μέσα στην χλιδή από την δουλειά των εργαζομένων ή θα πάρουμε την υπόθεση στα δικά μας χέρια;
Είναι πλάνη να πιστεύει κανείς ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες για την εργατική τάξη περιμένοντας αλλαγές από τα πάνω. Δηλαδή από τις κυβερνήσεις που υπηρετούν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, με τα κλειδιά της οικονομίας να είναι στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων.
Η Εργατική τάξη δεν μπορεί να προσκυνά, να παρακαλά, να έχει ένα μεροκάματο κάτω από ένα άθλιο καθεστώς, με εργαζόμενους δούλους, φοβισμένους απέναντι στην κυβέρνηση και την εργοδοσία. Να ζητιανεύουν το δικαίωμα στη δουλειά για να ζήσουν την οικογένεια τους μέσα στην φτώχεια, τη μιζέρια και την εξαθλίωση προσκυνώντας τα αφεντικά.
Όσο η εργατική τάξη θα αποδέχεται αυτήν την κατάσταση σαν αναγκαίο κακό, τόσο οι εκμεταλλευτές μας οι κυβερνήσεις και οι συνοδοιπόροι τους θα γίνονται πιο βάρβαροι και θα μας βρίσκει το μεγαλύτερο κακό.
Αγαπητοί Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,
Υπάρχει λύση. Το πρώτο που χρειάζεται η εργατική τάξη είναι ένα πλαίσιο πάλης που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και να γίνει υπόθεση του κάθε συνδικάτου, του κάθε σωματείου, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, του κάθε εργαζόμενου ξεχωριστά αλλά και της ίδιας της οικογένειας του.
Τέτοιο πλαίσιο πάλης υπάρχει από το ΠΑΜΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα.
Ένα τέτοιο πλαίσιο πρέπει να αποφασίσει και το συνέδριο του εργατικού κέντρου Κατερίνης. Όπως είναι επαναφορά όλων όσων μας έκλεψαν οι κυβερνήσεις μαζί με την εργοδοσία από το 2009 μέχρι σήμερα.
Σταθερή και μόνιμη δουλεία για όλους τους εργαζόμενους. Υπογραφή Κ.Σ.Σ.Ε. Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. και επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες μας. Κατάργηση των ατομικών συμβάσεων εργασίας. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης.
Απαγόρευση των απολύσεων, κατάργηση της φοροληστείας, όπως ο ΕΝΦΙΑ, η συμμετοχή στα φάρμακα, ο Φ.Π. Α σε είδη πλατειάς κατανάλωσης, κλπ. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις. Καμία κατάσχεση της πρώτης κατοικίας. Σύνταξη στα 60 για τους άνδρες, 55 για τις γυναίκες. Αποκλειστικά δημόσια Δωρεάν παιδεία, υγεία. Κατάργηση των διοδίων κλπ.
Το ΠΑΜΕ μαζί με το ταξικό κίνημα χρόνια τώρα παλεύει αυτούς τους στόχους στους τόπους δουλειάς, τους ζυμώνει, αντιπαλεύει τη μείωση των απαιτήσεων που καλλιεργούν κυβέρνηση και εργοδοσία μαζί με τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό και κάνει την πλουτοκρατία και το πολιτικό τους προσωπικό να χάνουν τον ύπνο τους.
Όμως μαζί με αυτούς τους στόχους το ΠΑΜΕ και το ταξικό κίνημα με τους συμμάχους μας, δίνουμε καθημερινά τη μάχη και για τα καθημερινά προβλήματα των εργαζομένων.
Όπως είναι η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, η απλήρωτη δουλειά, οι απολύσεις, η εντατικοποίησης της δουλειάς, κλπ. και έχουμε κατακτήσεις σε όλη την Ελλάδα. Για τον λόγο αυτό η εργοδοσία και ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, μαζί με τις κυβερνήσεις τους συκοφαντούν, πολεμούν με λύσσα το ΠΑΜΕ και το ταξικό κίνημα.
Επειδή η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις τους ξέρουν πολύ καλά ότι αν το εργατικό κίνημα ακολουθήσει τον δρόμο της ρήξης και της ανατροπής με την εξουσία τον μονοπωλίων θα τους πάρει ο διάβολος.
Γι’ αυτό δημιουργούν σωματεία σφραγίδες, διεκπεραιωτές να δίνουν συμβουλές τι λέει ο ένας και ο άλλος αντεργατικός νόμος, εξυπηρετώντας στο ακέραιο τα σχέδια της κυβέρνησης και της μεγαλοεργοδοσίας.
Αντιθέτως, όπου οι εργαζόμενοι σηκώσουν κεφάλι έχουμε κατακτήσεις. Το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα στην Πιερία τα τρία χρόνια που πέρασαν έκαναν πάνω από 300 κινητοποιήσεις με διαφορές μορφές. Πικετοφορίες, διαδηλώσεις, μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας για προβλήματα των εργαζόμενων στους χώρους δουλειάς, όπως απολύσεις, απλήρωτη δουλειά, απλήρωτες υπερωρίες, τρομοκρατία, για να μην υπογράφουν ατομικές συμβάσεις εργασίας κλπ. Περιοδείες στους κλάδους των τροφίμων, του εμπορίου, τα εργοστάσια, κλπ, ενημερώνοντας τους εργαζόμενους για τις αντιλαϊκές πολιτικές και την ανάγκη να οργανωθεί ο αγώνας των εργαζομένων.
Αυτοί οι αγώνες έφεραν αποτέλεσμα. Στο 3 ΜΑΡΚΕΤ υποχρεώσαμε την επιχείρηση να πληρώσει τις υπερωρίες εργαζόμενης, στη ΒΙΟΖΩΚΑΤ, να πάρουν πίσω την απόλυση εργαζόμενου.
Αυτός είναι ο δρόμος για να μπορέσει η εργατική τάξη να σηκώσει κεφάλι, να διεκδικήσει όλα αυτά που της στερούν, αυτά που παράγει. Γι’ αυτό χρειάζονται σωματεία μαζικά, ταξικά, που δεν θα κάνουν πλάτες στην κυβέρνηση και την εργοδοσία, που θα έχουν ξεκάθαρους στόχους, που δεν θα καλλιεργούν τη μείωση των απαιτήσεων των εργαζομένων, θα μπαίνουν μπροστά στον αγώνα και θα εμπνέουν τους εργαζόμενους.
Για αυτόν το λόγο το ΠΑΜΕ κάνει αγώνα να αλλάζουν οι συσχετισμοί δύναμης στα σωματεία, να απαλλαγούν οι εργαζόμενοι από συνδικαλιστές που τα κάνουν πλακάκια με την εργοδοσία, που διαδίδουν διάφορα ιδεολογήματα, που καλλιεργούν την ηττοπάθεια ανάμεσα στους εργαζόμενους, που μετατρέπουν το σωματείο σε έναν γραφειοκρατικό μηχανισμό σπέρνοντας την απογοήτευση, με αποτέλεσμα να συκοφαντούν το Σ.Κ.
Έτσι και η απερχόμενη διοίκηση του Ε.Κ.Κ. που ταυτίζεται με τις θέσεις της ΓΣΕΕ που ακούσαμε και στην εισήγηση να μιλούν για ανάπτυξη. Μόνο που δεν μας λένε ανάπτυξη για ποιον.
Μιλούν για κάλους και κακούς επιχειρηματίες, βγάζουν ανακοινώσεις σούπα, ζητούν περισσότερα προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας, κλπ. Αλήθεια κύριοι της απερχόμενης διοίκησης του Ε.Κ.Κ., πόσες διαδηλώσεις κάνατε για τα μνημόνια, παραστάσεις διαμαρτυρίας, πικετοφορίες κλπ; Καμία! Είχατε άλλα πράγματα να κάνετε. Να διοργανώνετε εκλογές μαϊμού για να μπορείτε να ελέγχετε τη διοίκηση. Αλήθεια δεν ακούσατε ποτέ ότι τα αφεντικά είναι ίδια και ότι πασχίζουν για τα κέρδη και εσείς καλείτε τις κυβερνήσεις για να κάνουν προγράμματα φτώχειας.
Δεν ξέρετε ότι τα κέρδη στον κλάδο του τουρισμού για πέρυσι ήταν πάνω από 13 δις την ώρα που οι εργαζόμενοι αμείβονταν από 15 μέχρι 30 ευρώ μεροκάματα στα μεγάλα ξενοδοχεία, όπως το Mediterranean της Κατερίνης;
Δεν ξέρατε ότι οι ομοϊδεάτες σας στην ομοσπονδία του επισιτισμού υπέγραψαν Κ.Σ.Σ.Ε. με μειώσεις 15%; Εσείς δεν ανακόψατε πρόσφατα τον αγώνα των εργαζομένων σε μεγάλο ξενοδοχείο στον Πλαταμώνα που διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα 2 μηνών και ενώ οι εργαζόμενοι βγήκαν στο δρόμο πήγατε εσείς και τους κοροϊδέψατε να κάνουν επίσχεση εργασίας κα μπήκαν μέσα;
Να γιατί το ΠΑΜΕ παλεύει να αλλάξουν οι συσχετισμοί δύναμης στο εργατικό κίνημα. Να γιατί το ΠΑΜΕ και η εργατική ταξική ενότητα, δίνουμε το χέρι σε όποιον εργαζόμενο θέλει να σηκώσει το ανάστημα, να αναμετρηθεί με το άδικο, να γυρίσει την πλάτη του στην απερχόμενη διοίκηση του Ε.Κ.Κ. για να μην γίνεται συνένοχος στο έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος της εργατικής τάξης από την κυβέρνηση, τους επιχειρηματικούς ομίλους και τον και τον εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Η ψήφος στην ταξική ενότητα είναι ψήφος αγώνα, είναι ψήφος για το παρόν και το μέλλον του εργατικού κινήματος στην Πιερία.
