Προς χάριν του… μνημονίου μένει στην εξουσία η συγκυβέρνηση. Αποσταθεροποίηση και πολιτικό χάος η επόμενη μέρα
Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να κυβερνήσει την χώρα για να καταργήσει το μνημόνιο. Το ίδιο και ο πρόεδρος του άλλου κόμματος της συγκυβερνήσεως Πάνος Καμμένος! Τελικά, με τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015 πήραν την εξουσία, αλλά θα είχαν πέσει εάν δεν υπήρχε το μνημόνιο. Το μνημόνιο, το οποίο όχι απλώς δεν κατήργησαν, αλλά έφεραν νέο, το οποίο τους κράτησε και τους κρατά στην εξουσία.
Η ψηφοφορία του πρωινού της 14ης Αυγούστου 2015 στην ολομέλεια της Βουλής υπό φυσιολογικάς συνθήκας θα σήμαινε και την πτώση της κυβερνήσεως. Όπως γνωρίζετε, τα δυο κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ πήραν τελικά 118 ψήφους, κάτω ακόμη και από το όριο μίας κυβερνήσεως μειοψηφίας η οποία απαιτεί 121 ψήφους. Αναμένεται η συνέχεια…
Όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός εντός των προσεχών ημερών θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης και εδώ τίθεται το ερώτημα εάν θα ρίξουν την κυβέρνηση οι ακροαριστερές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, εάν δηλαδή όλοι όσοι ψήφισαν όχι και παρών, θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Ασφαλώς και δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί και ούτε μας αρέσουν οι προβλέψεις και είναι λάθος να δει κανείς σαν ενιαίο σύνολο όλους όσους καταψήφισαν το μνημόνιο της αριστεράς ή απείχαν στην ψηφοφορία της βουλής.
Στην περίπτωση πάντως που δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης θα πρόκειται περί ενός πολιτικού εξευτελισμού στην κυριολεξία και προς τις δύο κατευθύνσεις. Αυτό γιατί η μεν κυβέρνηση θα δέχεται την εμπιστοσύνη αυτών που την καταψήφισαν σε μια τόσο κρίσιμη ψηφοφορία, αλλά και από την άλλη πλευρά, αυτοί που είπαν όχι και απείχαν, το να δίνουν εμπιστοσύνη σε αυτή την κυβέρνηση είναι πολιτικά παράλογο. Δεν αποκλείεται να δούμε να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση… άλλα κόμματα και όλα αυτά προς χάριν της “Ευρώπης” όπου “Ευρώπη” είναι το μνημόνιο. Έχουν δε το θράσος όλοι αυτοί που ψήφισαν ναι στο μνημόνιο από Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι να μη αναλαμβάνουν και την πολιτική ευθύνη για τα σκληρά μέτρα, τα οποία δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά.
Στον χώρο της Ν.Δ., ως γνωστόν, μεταβατικός πρόεδρος είναι ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης. Πόσο μεταβατικός είναι θα το δούμε, αφού στην Ελλάδα ισχύει πολλές φορές το ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Η πρώτη δοκιμασία της ηγεσίας Μεϊμαράκη αντιμετωπίστηκε με επιτυχία, αφού η πρόταση περί αποχής έπεσε στο κενό. Μία πρόταση, που κρύβει την προσπάθεια κάποιων κύκλων για επιστροφή Σαμαρά. Ποιοι είναι αυτοί οι κύκλοι; Δεν είναι άλλοι από αυτούς οι οποίοι δεν έχουν άλλο λόγο πολιτικής υπάρξεως παρά μόνον ως περιβάλλον Σαμαρά.
Σε κάθε ψηφοφορία όπως και σε αυτήν της 14ης Αυγούστου, η Ν.Δ. ως άλλος Πόντιος Πιλάτος λέει ότι δεν φταίει για τα μέτρα, αλλά τα ψηφίζει! Όσο για εκλογές ούτε λέξη. Το αντίθετο μάλιστα! Ζήτησαν από τον πρωθυπουργό να δεσμευτεί ότι δεν θα κάνουμε εκλογές.
Εκλογές τις οποίες δεν θέλει και το κονσόρτσιουμ των δανειστών.
Ουσιαστικά, δηλαδή, η χώρα δεν έχει κυβέρνηση όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα του ψήφου εμπιστοσύνης την οποία ενδεχομένως θα ζητήσει η κυβέρνηση. Όσο όμως περνάει ο καιρός και καθυστερούν οι εκλογές τόσο περισσότερο θα φθείρεται πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη περισσότερο το κόμμα των ΑΝΕΛ. Και την φθορά αυτή το βέβαιον είναι ότι δεν θα την εισπράξει η Ν.Δ.
Η χώρα οδεύει σταθερά προς κατακερματισμό των πολιτικών δυνάμεων, ο οποίος κατακερματισμός θα φέρει πολιτικό χάος και αποσταθεροποίηση.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
Γ.Γ. Λαϊκού Συνδέσμου ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Γ.Γ. Λαϊκού Συνδέσμου ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
