Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Λένε πως ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Στη προκειμένη περίπτωση, ο ελληνικός λαός έχει ηγέτες ψεύτες, απατεώνες, κλεφτές του
κρατικού κορβανά, αδίστακτους ανθρώπους της νύχτας, ανίκανους δανδήδες, σοκολατόπαιδα που δεν δούλεψαν ποτέ στην ζωή τους, lifestyle ξανθές και μοιραίες, άθεους χωρίς κανένα ιερό και όσιο, διάφορα παχύδερμα που το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι το πώς θα φάνε περισσότερο και τέλος, εν ψυχρώ προδότες που η μόνη ικανότητα τους ήταν να ξεπουλήσουν την εθνική κυριαρχία αυτής της χώρας.
κρατικού κορβανά, αδίστακτους ανθρώπους της νύχτας, ανίκανους δανδήδες, σοκολατόπαιδα που δεν δούλεψαν ποτέ στην ζωή τους, lifestyle ξανθές και μοιραίες, άθεους χωρίς κανένα ιερό και όσιο, διάφορα παχύδερμα που το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι το πώς θα φάνε περισσότερο και τέλος, εν ψυχρώ προδότες που η μόνη ικανότητα τους ήταν να ξεπουλήσουν την εθνική κυριαρχία αυτής της χώρας.
Υπάρχουν τρία βασικά στάδια αποχαύνωσης και εξόντωσης ενός λαού. Το πρώτο είναι η καλλιέργεια της πνευματικής του καθυστέρησης και της ηλιθιοποίησης του. Αυτό επιτυγχάνεται με τον πολυετή βομβαρδισμό του με τόνους ηλιθιότητας, τηλεοπτικής βλακείας, ευδαιμονικού καταναλωτισμού και στοχευόμενου αποπροσανατολισμού. Έτσι πλάθεις ένα αναίσθητο και ανάλγητο λαό. Το δεύτερο είναι η οικονομική του εξόντωση βάσει του δόγματος, «Σοκ και Δέος». Αφού τον βαυκάλιζες επί χρόνια με μια απατηλή δανειακή ευδαιμονία, του δίνεις μια κατακούτελα και του αφαιρείς κάθε δυνατότητα επιβίωσης αφήνοντας τον να «κρυώνει» αβοήθητος και απελπισμένος να είναι ανίκανος να αντιδράσει. Το τρίτο είναι να αναγκάσεις όσους κατάφεραν ακόμα να μπορούν να σκέπτονται να φύγουν στο εξωτερικό. Έτσι όλη η αφρόκρεμα του ελληνισμού πήρε την άγουσα προς το εξωτερικό, προς άλλες πατρίδες αφήνοντας πίσω τους τα απομεινάρια της εθνικής μας απογοήτευσης και ένα διογκούμενο στίφος αλλοφύλων και αλλόθρησκων που συνεχίζει να εισβάλει ανεξέλεγκτο, έτοιμο να λεηλατήσει ότι απέμεινε από αυτή τη δύσμοιρη χώρα.
Η προδοσία ενός λαού, ενός έθνους, μιας θρησκείας και μιας πατρίδας, έχει φυσικά και όνομα και ταυτότητα. Είναι όλοι αυτοί που κυβέρνησαν αυτή την χώρα τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα τα τέσσερα τελευταία, όπου η υποκρισία, το ψευδός, η μειοδοσία, η κοροϊδία και το αίσχος τους, ξεπέρασε κάθε όριο. Είναι και οι ποιμένες αυτού του λαού που εγκατέλειψαν τον ποίμνιο στη τύχη του, το οδήγησαν στην θρησκευτική αποστασία ενώ ταυτιστήκαν με το προδοτικό πολιτικό κατεστημένο και ευλόγησαν την παγκοσμιοποίηση σαν το αποκορύφωμα του φαρισαϊσμού τους, είτε ιεράρχες, είτε καθηγούμενοι και περιώνυμοι γέροντες, (πλην κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων ).
Σήμερα μας καλούν να πάμε να ξαναψηφήσουμε στις προσεχείς εκλογές. Το ερώτημα που πάντα είναι αμείλικτο, ποιους να ξαναψηφήσουμε αφού το παιχνίδι είναι και πάλι σημαδεμένο, αφού μας παραμονεύει από την μια μεριά η Σκύλα και από την άλλη η Χάρυβδη ; Από την μια ένας πολιτικός που δεν έχει τον Θεό του και από την άλλη ένα θεομπαίχτης που αναδείχτηκε σαν ο μεγαλύτερος ψεύτης στην ελληνική πολιτική ιστορία. Η προδοσία έχει και όνομα και ταυτότητα. Είναι όλοι οι τελευταίοι πρωθυπουργοί που έκαψαν κάθε προοπτική αυτής της χώρας να αναδείξει το μεγαλείο της και το έμψυχο υλικό της. Αυτό το έμψυχο υλικό γίνεται τώρα βορά σε ξένους επενδυτές και σε ξένους ανθέλληνες κυβερνήτες. Μας λένε ότι η ανεργία μειώνεται και εδώ γελά ο κάθε πικραμένος. Η ανεργία μειώνεται γιατί απλούστατα, οι νέοι μας φεύγουν στο εξωτερικό.
Υποκριτές, φαρισαίοι ρασοφόροι, πολιτικοί χωρίς κανένα ιερό και όσιο, είναι όλοι υπεύθυνοι για το σημερινό κατάντημα αυτή της χώρας και της καθημερινής μας εξαθλίωσης αλλά και αποχαύνωσης. Υπεύθυνοι είμαστε και όλοι εμείς που τους ακολουθήσαμε βάσει του θεωρήματος, «θα φάνε αυτοί αλλά θα φάω και εγώ». Τα ψεύτικα θέλγητρα μιας δανειακής και υποθηκευμένης σε τοκογλυφικούς καρχαρίες αναλγησίας, υπονόμευσαν τις όποιες προοπτικές για ένα τόπο με τεράστια ιστορία και μοναδική παράδοση. Οι σειρήνες της απάτης, του πολιτικού συστήματος και μιας ιεραρχίας συνοδοιπόρο του, έκαναν καλά την δουλειά τους να δημιουργήσουν ένα λαϊκό μόρφωμα χωρίς αντανακλαστικά αντίδρασης στο κατρακύλισμα του προς τον γκρεμό.
Σε όλα αυτά το μόνο ερώτημα που απομένει είναι αν μπορούμε ακόμα να διακρίνουμε ποιοι είναι οι μονόφθαλμοι ανάμεσα στου τυφλούς. Αλήθεια υπάρχουν ακόμα συνειδητοποιημένοι πολίτες και μέχρι ποτέ θα ανεχόμαστε να χορεύουν πάνω στα φέρετρα όσων αυτοκτόνησαν, θύματα της απελπισίας που αυτοί τους προκάλεσαν ; Θα συνειδητοποιήσουμε κάποτε πως αυτή η χώρα είναι η δική μας χώρα ; Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα μας! Μόνο τότε όλα τα παράσιτα, οι χαμαιλέοντες και οι εφιάλτες, θα γίνουν θλιβερό παρελθόν.
Αμήν!
Αμήν!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
