ΑΠ.: Σε όλη την περίοδο από το 2009, που διαπιστώσαμε την ύπαρξη της κρίσης και του προβλήματος της Χώρας, και μέχρι την οριστική έξοδο από την κρίση και το μνημόνιο πρέπει να κρίνουμε το κάθε κόμμα από δύο οπτικές.
Η πρώτη είναι η οπτική της φυσιογνωμίας του κάθε κόμματος, ο ιδεολογικός του προσανατολισμός. Και σας διαβεβαιώνω ότι το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε την φυσιογνωμία του και παραμένει το γνωστό ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ και ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ κίνημα που όλοι ξέραμε, παρά το γεγονός ότι για λόγους εθνικής αναγκαιότητας και μόνο, και για να έχει η Χώρα κυβέρνηση, χρειάστηκε να κάνουμε έναν ιστορικό συμβιβασμό και να συνυπάρξουμε με έναν ιστορικό μας αντίπαλο, την Νέα Δημοκρατία.
Η δεύτερη οπτική είναι η στρατηγική που προτείνει το κάθε κόμμα για την έξοδο από την κρίση. Η πρόταση, δηλαδή, για την λύση του οικονομικού προβλήματος που είχαμε ως Χώρα και έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε ώστε να υπάρχουμε και να λειτουργούμε ελεύθεροι και στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Για να γίνει αυτό έπρεπε να δανειστούμε μεγάλα ποσά, τα οποία μας δόθηκαν με ρήτρα, όμως, την παράλληλη εφαρμογή μίας πολιτικής περιορισμού των δαπανών και μείωσης του ελλείμματος. Μία πολιτική που μας επιβλήθηκε από τους δανειστές μας (Ευρώπη, Δ.Ν.Τ.) των οποίων η φιλοσοφία για την λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας είναι η συντήρηση και ο, χειρότερος, οικονομικός νεοφιλελευθερισμός.
Γι’ αυτό άλλωστε και στις προηγούμενες ευρωεκλογές θέταμε ως στόχο την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στην Ευρώπη, την επικράτηση δηλαδή των σοσιαλδημοκρατών έναντι των συντηρητικών και των νεοφιλελεύθερων.
Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, δεν άλλαξε την φυσιογνωμία του, αλλά και στο βαθμό που μπορούσε επέβαλε αυτήν του τη φυσιογνωμία. Και λέμε στον βαθμό που μπορούσε γιατί, πέρα από την πολιτική που μας επιβλήθηκε από τους δανειστές μας, δεν πρέπει ξεχνάμε ότι η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση από άποψη κοινοβουλευτικής δύναμης ήταν σαφώς μικρότερη από αυτήν του κυβερνητικού μας εταίρου, της Νέας Δημοκρατίας.
Το θέμα, τώρα, που αφορά τους πολίτες γι’ αυτές τις εκλογές, είναι ότι κανένα κόμμα πλην του ΠΑΣΟΚ δεν έχει διατυπώσει καθαρά μία στρατηγική εξόδου από την κρίση. Η Νέα Δημοκρατία προσχώρησε στην στρατηγική του ΠΑΣΟΚ την οποία όμως εφαρμόζει με τον δικό της συντηρητικό τρόπο, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει κάτι συγκεκριμένο ή λέει ότι θα κάνει πράγματα χωρίς τη συμφωνία με τους εταίρους, ενώ τα άλλα μικρά νεογέννητα κόμματα (π.χ. ΠΟΤΑΜΙ, ΚΙΔΗΣΟ) δεν έχουν καν ακουμπήσει το θέμα, κρυπτόμενοι συστηματικά πίσω από το ψέμα ότι υπάρχει κενός ιδεολογικοπολιτικός χώρος στη Χώρα που πρέπει να καλυφθεί, δικαιολογώντας έτσι την ύπαρξή τους, μη απαντώντας όμως στο μείζον θέμα της Χώρας που είναι η οριστική λύση του οικονομικού της προβλήματος.
