Η ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗ

«Η ευγενική κριτική είναι εκείνη που ο κριτικός δεν κρίνει σαν ανταγωνιστής διότι..

Είναι ευκολότερο να κάνεις κριτική από το να είσαι δίκαιος.»Ντισραέλι

«Σεμνή κατά πάντα η μουσική θεών εύρημα ούσα.»

Πλούταρχος, 47-120 μ.Χ., Αρχαίος Έλληνας ιστορικός

Αποτελεί μέγα δίλημμα το να έχεις πληθώρα επιλογών και δή σε μια μικρή επαρχιακή πόλη όπως η Κατερίνη..Δημιουργεί όμως μια αισθητή ίντριγκα όταν αυτή σου επιλογή θα πρέπει να γίνει ανάμεσα σε έναν εκφανή χώρο για πολιτισμικά δρώμενα ή απλά σε έναν όροφο όπου συνήθως λαμβάνονται αποφάσεις από προεστώτες του Δήμου για τις υποθέσεις της πολιτείας..
«Μερικά πράγματα δεν μπορεί κανένας να τα κρίνει, αν δεν τα έχει δοκιμάσει μόνος του»…ειχε πεί κάποτε ο Ντοστογιεφσι…Έτσι και για μας που βρεθήκαμε εκείνο το βράδυ της Κυριακής στον χώρο του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κατερίνης όχι ως θεατές αλλά ως ερμηνευτές βιώσαμε το τι σηματοδοτεί η φράση :» Μπορούμε να κρίνουμε τον χαρακτήρα κάθε ανθρώπου απ’ τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους επαίνους»…και η πανέμορφη πραγματικότητα ήταν το αδιαφιλονίκητο γεγονός πως γευτήκαμε  δίδοντας στους παρευρισκομένους της συναυλίας των De Profoundis, των «Ειδικών Δυνάμεων» της πολυβραβευμένης και καταξιωμένης Παννελλήνιας Εστίας Πιερίδων Μουσών, ένα ίσως μικρό κύκνειο άσμα το τι και πως μπορεί να είναι το συνάισθημα της Επουράνειας Ευωχίας και Ευφροσύνης στην Αγαλλίαση του Υπέρτάτου Εναγκαλιασμού του ανθρωπίνου με το Θείκό..

Η Ηχομυθία είναι η τελευταία και ίσως η μοναδική πεμπτουσία που κάποιος θα μπορούσε να περιγράψει την παρουσίαση των De Profoundis και είναι πιθανά μία από τις πιο εκθαμβωτικές και όχι μονάχα Χριστουγεννιάτικες  εκφράσεις ποιοτικής ισομετροπείας στην μουσική απόδοση λατρείας στο Θειίκο στις μέρες μας... Η μουσική περιλάμβανε ένα πλατύ φάσμα από στυλ και συναισθήματα και όταν αυτά αναμειγνύονται με την έξοχη τεχνική των σολίστ( το 1^ο βιολί αποτελούσε την αρμονική κωδωνοκρουσία επι όλων), τη δύναμη αλλά και τη λεπτή κομψότητα των χορωδών, δημιούργησε ένα ιδιαίτερα συναρπαστικό προϊόν που επουδενεί λόγο  θα μπορούσε ποτέ να εξαγοραστεί ή να γίνει είδος προς πώληση...

Η εκτέλεση του Ευθυμιου Μαυρίδη ήταν εκπληκτική καθώς τα βγάζει πέρα με απίστευτα γρήγορα περάσματα, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί σταθερή την συνοδεία... Η Ηχομυθία που βιώσαμε δίδοντες στο αξιόλογο κοινό της πόλης μας είναι ένα υπέροχο,μελωδικό σύνοθύλευμα, που παρουσίαζε ορισμένα από τα πιο ποικίλα και ενδιαφέροντα μουσικά έργα που οι ημέρες τούτες επιτάσσουν . Ο μαέστρος παίζει ίσως με μία από τις πιο βιρτουόζικες τεχνικές στη σύγχρονη εποχή και ταυτόχρονα με πολύ πάθος, πράγματα που κάνουν τον ίδιο και τους χορωδούς  του να ξεχωρίζουν στον κόσμο της κλασικής μουσικής.

"Για τις δημιουργίες αυτές ο μαέστρος Κος Μαυρίδης αντλεί με ευφυΐα από τη γεμάτη "οπλοθήκη" του, την απαράμιλλη τεχνική, τη ρέουσα, χωρίς κομπασμούς ταχύτητα, τα μεστά, ξεκάθαρα και αντιπαραβαλλόμενα ηχοχρώματα σε ερμηνεία σαν απόσταγμα παλιού καλού κρασιού. Επιπρόσθετα, η ποιότητα των μουσικών ανεξαιρέτως, χάρη στην άοκνη και επίπονη προσπάθεια όλων-«αγαθά κόποις κτώνται’, ανταγωνίζεται εκείνη κορυφαίων, χωρίς κάνενα μα κανένα μειονέκτημα ή ψεγάδι. Αν συνδυάσετε τα παραπάνω με το βαθύ, γλυκό και ιδιαιτέρα προσωπικό ήχο των χορωδών – απόρροια πολύχρονης μελέτης-, τότε αυτή την συναυλια  δεν θα έπρεπε να την παραλείψετε.

...Ο εκλέκτωρ και ερμηνευτής των λατρευτικών προς τον Θεό, κομματιών της συλλογής ήταν ο Μουσικός, Μαέστρος και Άνθρωπος (σαφώς με κεφαλαίο "Μ" και «Α») Ευθύμιος Μαυρίδης, ένας μουσικολόγος και πολυβραβευμένος θιασώτης του καλειδοσκοπείου... κάποιος θα μπορούσε να διαβαθμίσει τους χαρακτηρισμούς από άψογος, επαρκής, αλάνθαστος έως εκπληκτικός, μοναδικός, εξαίσιος…χαρακτηρισμοί που σε απόρρεια συνάδουν και για το λοιπό μουσικό σύνολο τόσο των σολίστ αλλά και των χορωδών.. Κάπου εκεί βρίσκεται, και το πού ακριβώς δεν ενδιαφέρει.

Όπως ο βράχος όμως δεν μπορεί να κουνηθεί από τον άνεμο, έτσι και ο σοφός είναι αταλάντευτος μέσα σε κακολογίες και επαίνους.. Το τελικό αποτέλεσμα είναι τόσο αξιόλογο, ώστε η διάθεση κριτικής να έρχεται δεύτερη με την διάθεση ηχητικής, ψυχοσυναισθηματικής απόλαυσης και κάθαρσης συνάμα, πρώτη...Τί άλλο να πούμε; Ότι εκτός από όμορφες μουσικές στιγμές,  οι De Profoundis προτείναν συγκεκριμένες ιδέες για το μέλλον της μουσικής ως όργανο επικοινωνίας. Έχουν δίκιο μάλλον σε όλες..

«Παίνεψε τόσο τον καλό, ώστε απ’ αυτό να ενοχλείται ο αδιάφορος, να ντρέπεται ο κακός, και τότε θα δεις τι αποτελέσματα μπορεί να φέρει αυτή η τακτική.»

Και ως γλυκοστάλαχτος επίλογος αυτής της πανδαισείας  ηχο-χρωματισμών  και συναισθηματικών καθάρσεων προς την Ενσάρκωση του Θεανθρώπου, ευγνωμονούντες δια πάντα τους υπευθύνους για την τέλεση αυτού του ιερού πονήματος, καθιστά επιτακτική πλέον την ρήση ότι…δεν απαιτούνται «κτίρια και ξέχωριστοί τόποι για να εμφωλευτεί ,εγκολπωθεί και εμφυτευτεί η Μεγαλοπρέπεια της Απολαύσεως της Ομορφιάς»….Αρκεί μια χούφτα άνθρωποι..ζήλο και ήθος πεπυρωμένω..ολοκληρο τον «Δήμο» ολοκλήρως να φέρουν σε μετουσίωση σε λιγότερο από 2 ώρες..

«Η μουσική είναι η μόνη απόλαυση των αισθήσεων χωρίς αμαρτία.»

Samuel Johnson, 1709-1784, Άγγλος συγγραφέας