Έχει έννοια να καταναλώσω λίγο από το χρόνο σας για να σας πω δυο λέξεις για το νέο ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον και το αναπτυξιακό μοντέλο, το οποίο η κυβέρνηση Σαμαρά προωθεί στην Ελλάδα ως μέθοδο εξόδου από την κρίση.
Καταρχήν, κυρίες και κύριοι, η χώρα οφείλει να έχει ένα συνολικό αναπτυξιακό μοντέλο. Δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να κινηθούμε με επιμέρους επεμβάσεις και παρεμβάσεις. Οι δείκτες εξόδου από την κρίση είναι προφανείς, το αποτέλεσμα φαίνεται θετικό. Ήδη η Ελλάδα φέτος γυρνάει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, με αύξηση κατά 0,9% του ΑΕΠ, σχετικά μικρό ποσοστό, αλλά να λάβετε υπόψη σας το -3% περίπου του προηγούμενου χρόνου, φθάνουμε σε μια διαφορά της τάξης του 4%, που είναι εξαιρετικά σημαντική.
Επίσης, παρακαλώ, λάβετε υπόψη σας ότι η πρόβλεψή μας για τον επόμενο χρόνο, πρόβλεψη καθόλου αβάσιμη, είναι της τάξης του + 2,9%, που σημαίνει εξαιρετικά σημαντικό αποτέλεσμα σε όρους Ευρωζώνης.
Όμως, υπάρχουν και άλλοι δείκτες, οι οποίοι μας δημιουργούν ανησυχίες. Και οι οποίοι αναδεικνύουν τα δομικά προβλήματα που έχει η οικονομία μας. Παράδειγμα: Η καινοτομία μετέχει στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν μας με μόλις 0,46%. Δεύτερο παράδειγμα, με εξαίρεση του άδηλους πόρους μας, από τον τουρισμό και τη ναυτιλία, οι εξαγωγές μας είναι το 1/3 των εισαγωγών μας. Και βεβαίως, δεν ξεχνάμε ποτέ στην Ελλάδα, την εξαιρετικά ψηλή ανεργία. Η ανεργία κάμπτεται, από το περίπου 27% κατεβαίνει πλέον κάτω από 25%, αλλά ο αριθμός παρά ταύτα παραμένει συντριπτικά μεγάλος και παρακαλώ λάβετε υπόψη σας ότι η ανεργία στις νέες γενιές των Ελλήνων υπερβαίνει το 50%.
Τι κάνουμε για να τα αντιμετωπίσουμε;
Επεμβαίνουμε σε δύο διαφορετικά επίπεδα. Επεμβαίνουμε προσπαθώντας να διορθώσουμε δομικά προβλήματα του ελληνικού μοντέλου ανάπτυξης και επίσης επεμβαίνουμε για να θεραπεύσουμε τις συνέπειες της κρίσης. Γιατί έχουμε ξεκάθαρα στο μυαλό μας ότι εάν δεν προχωρήσουμε γρήγορα στις μεταρρυθμίσεις και σε βαθιές μεταρρυθμίσεις, ανεξαρτήτως των εξελίξεων στον τομέα του χρέους, η χώρα κάποια στιγμή θα επανέλθει σε κρίση.
Όσον αφορά, λοιπόν, στο ευρύτερο πλαίσιο, έχουμε την εντύπωση ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει ιδεολογικό προσανατολισμό. Και εξηγούμαι:
Στην Ελλάδα το επιχειρείν υπήρξε για πολλά χρόνια δαιμονοποιημένο. Είχαμε τη αντίληψη ότι μέσα από ένα υδροκέφαλο κράτος, μπορούμε να αναπτύξουμε την οικονομία μας και να βελτιώσουμε τους όρους ζωής στην κοινωνία μας. Απεδείχθη ότι αυτό ήταν μία τελείως λανθασμένη αντιμετώπιση. Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι θα πρέπει πρώτα από όλα να αποκαταστήσουμε το επιχειρείν, τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, τη δημιουργία νέων ιδεών στην αγορά, ως ιδεολογικό πρόταγμα της κοινωνίας μας.
Η χώρα χρειάζεται κατ’ ελάχιστο 100.000 νέες επιχειρήσεις και 100 δισ. ευρώ επιπλέον επενδύσεις.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται να απελευθερώσουμε την αγορά από τα προβλήματα που σήμερα έχει, από κανόνες που υπάρχουν χωρίς να προσφέρουν κάτι στο κοινωνικό σύνολο και εμποδίζουν την επιχειρηματικότητα να ανθίσει. Προχωράμε, λοιπόν, σε μια ολόκληρη σειρά μέτρων από τη ριζική κατάργηση αδειών. Ελπίζω ότι μέσα στο πρώτο δεκαήμερο- δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου θα έχω τη δυνατότητα να καταργηθεί περίπου το 1/3 του συνολικού αριθμού αδειών που έχει αυτή τη στιγμή η ελληνική οικονομία. Ο συνολικός αριθμός αδειών λειτουργίας επιχειρήσεων που προβλέπεται ότι χρειάζονται σήμερα υπερβαίνει τις 400. Ελπίζουμε ότι θα καταργήσουμε τις πρώτες 120 από αυτές, όπως προείπα, μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου.
Επίσης, δημιουργούμε ένα συνολικό πλαίσιο στήριξης της καινοτομίας.
Πρέπει να σας πω ότι έννοιες όπως, businessangels ή incubatorsή seedcapital είναι έννοιες άγνωστες συνολικά και στην ελληνική κοινωνία αλλά και στην ελληνική φορολογία, στην αντιμετώπισή τους.
Εάν δεν βοηθήσουμε την καινοτομία, εάν δεν βοηθήσουμε τους νέους ανθρώπους να μπορέσουν να δημιουργήσουν προϊόντα και υπηρεσίες, καινοτόμα προϊόντα, καινοτόμες υπηρεσίες, να τα προωθήσουν στην αγορά και επίσης να μπορέσουν να τα εξάγουν, η ελληνική οικονομία δεν θα μπορέσει να προχωρήσει σε επόμενο στάδιο ανάπτυξης.
Επίσης, σκοπός μας είναι να απλοποιήσουμε συνολικά όλα τα εταιρικά σχήματα, ώστε να επαλειφθεί η γραφειοκρατία από τη σύσταση των επιχειρηματικών φορέων. Να απλοποιήσουμε τις λογιστικές τους καταστάσεις, να διευκολύνουμε τις εξαγωγές, εξαφανίζοντας περίπου το 50% της γραφειοκρατίας που σήμερα υπάρχει και συνακόλουθα, περίπου 20% του κόστους εξαγωγής ενός ελληνικού προϊόντος στο εξωτερικό.
Ακόμη, δημιουργούμε ένα νέο Πτωχευτικό Δίκαιο και των επιχειρήσεων και των ιδιωτών, που θα επιτρέπουν στον επιχειρηματία τη δεύτερη ευκαιρία.
Ξέρετε, το Εμπορικό Δίκαιο στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ επηρεασμένο από τη γαλλική νομική παράδοση. Έχουμε διατηρήσει, όμως στο Πτωχευτικό Δίκαιο στοιχεία του Ρωμαϊκού τιμωρητικού Δικαίου. Ο επιχειρηματίας που αποτύγχανε μέχρι το 2007 στη Ελλάδα, μπορούσε να υποστεί ως ποινή, ακόμη και τη στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, δηλαδή την άρνηση της ιδιότητας του πολίτη. Κάτι το οποίο συναρτάται ευθέως με την παράδοση του Ρωμαϊκού Δικαίου, όπου αυτός, ο οποίος δεν πλήρωνε τις οφειλές του, γινόταν δούλος.
Τέτοιες αντιλήψεις δεν μπορούν να διέπουν το Δίκαιο μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας.
Αυτό, λοιπόν, που σχεδιάζουμε να κάνουμε είναι να επιτρέψουμε στον επιχειρηματία τη δεύτερη ευκαιρία.
Χρειαζόμαστε επιχειρηματίες οι οποίοι μπορούν να αναλαμβάνουν ρίσκο με τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Και εφόσον έντιμα αναλαμβάνουν ρίσκο, πρέπει να δικαιούνται, όπως σε όλες τις σύγχρονες χώρες, δεύτερη και τρίτη ευκαιρία.
Η αντίληψη ότι όλα μπορούν να δημιουργηθούν διά του κράτους, είναι μια αντίληψη απόλυτα ξεπερασμένη. Η Ελλάδα χρειάζεται μικρότερο κράτος, με λιγότερες κεντρικές δραστηριότητες.
Έχουμε, όμως να λάβουμε υπόψη μας και το στενό περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε. Ένα περιβάλλον αρχικής εξόδου από την κρίση.
Γνωρίζετε ίσως ότι τεράστιος όγκος των ελληνικών επιχειρήσεων, άνω του 90% είναι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κατά τον ευρωπαϊκό ορισμό. Αυτές οι επιχειρήσεις είναι και εκείνες που επλήγησαν περισσότερο από την κρίση στην Ελλάδα. Άνω των 750.000 θέσεων εργασίας χάθηκαν, άνω των 200.000 επιχειρήσεων έκλεισαν.
Προσπαθούμε να κάνουμε με τη βοήθεια των εταίρων μας μια συνολική προσέγγιση στο φαινόμενο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Ελλάδα.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
