ΕΠΑΜ
Ανακοίνωση για το ξεπούλημα της ΔΕΗ
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο καταδικάζει κατηγορηματικά τη νέα αυθαιρεσία της συγκυβέρνησης να επιστρατεύσει για μια ακόμα φορά κλάδο εργαζομένων. Σήμερα, επιστρατεύει τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ επειδή αντιτίθενται στις επιλογές της για το οριστικό ξεπούλημα του στρατηγικού, ακόμα και για την ασφάλεια της χώρας, τομέα της ενέργειας, με προεκτάσεις στον ορυκτό πλούτο και τη διαχείριση των επιφανειακών υδάτων.
Βεβαίως η εξέλιξη της επιστράτευσης ήταν και αναμενόμενη και προειλημμένη. Η συγκυβέρνηση, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των έμμεσων ή άμεσων χρηματοδοτών της και έχοντας απολέσει και τα τελευταία ψήγματα κοινωνικής νομιμοποίησης, λειτουργεί χειρότερα και από χούντα. Λειτουργεί ως μια συμμορία από παρανόμους του κοινού ποινικού δικαίου και ως τέτοια μόνο με νέες παρανομίες, με εξαγορές συνειδήσεων των βουλευτών, με στυγνούς εκβιασμούς και τελικά μόνο με την απροκάλυπτη βία μπορεί να εφαρμόζει τις, εκτός κάθε έννοιας συνταγματικής και πολιτικής νομιμότητας, επιλογές της. Επιλογές, που οδηγούν απροκάλυπτα πια, σε τεμαχισμό της χώρας και στη μετατροπή της σε χώρο ειδικών ζωνών οικονομικής εκμετάλλευσης.
Το Ε.ΠΑ.Μ. είχε έγκαιρα και πολλές φορές προειδοποιήσει. Όσο οι συνδικαλιστικές ηγεσίες επιμένουν σε αδιέξοδες «τουφεκιές» στον αέρα, έτσι και μόνο για την τιμή των «όπλων» και δεν προχωρούν άμεσα σε λειτουργικές καταλήψεις παντού. Όσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν δηλώνουν ξεκάθαρα, ότι όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν τις παράνομες ενέργειες του καθεστώτος, αλλά και ότι οι υπεύθυνοι για την κατάσταση της χώρας, ως υπόλογοι εσχάτης προδοσίας, θα οδηγηθούν στις φυλακές, μαζί με τους επίδοξους «επενδυτές» που βιάζονται να ξεκοκαλίσουν τη δημόσια περιουσία. Όσο παραμένουν σε αυτό το κοινοβούλιο που ακόμα και η «συμβουλευτική» της χούντας θα ωχριούσε μπροστά στον τρόπο λειτουργίας του και στις αυθαιρεσίες που νομοθετεί κατά παράβαση κάθε συνταγματικής επιταγής, αλλά και της κοινής λογικής. Τόσο οι συγκυβερνώντες και οι εγχώριοι και ξένοι πάτρωνές τους θα συνεχίζουν ακάθεκτοι το καταστροφικό τους έργο και τη λεηλασία της χώρας.
Ας αφήσουν λοιπόν στην άκρη τους πολιτικαντισμούς και τις αδιέξοδες προτάσεις περί δημοψηφισμάτων, αφού είναι γνωστό το πόσο δύσκολο, στις παρούσες συνθήκες, είναι να συγκεντρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των 120 βουλευτών προκειμένου να εισαχθεί προς συζήτηση στη Βουλή η πρόταση είτε του ΣΥΡΙΖΑ, είτε του ΚΚΕ, είτε κάποιος συνδυασμός αυτών των δύο. Και πολύ περισσότερο δύσκολο είναι η παρούσα Βουλή να εγκρίνει τελικά τη διενέργεια του δημοψηφίσματος.
Το Ε.ΠΑ.Μ. ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ την Πέμπτη 26 Ιουνίου στο ξενοδοχείο «ΤΙΤΑΝΙΑ», με σκοπό την ενότητα όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, προκειμένου να μην περάσουν οι σχεδιασμοί του καθεστώτος. Ζήτησε όμως, δημόσια και επί τόπου, να μάθει μέχρι πουείναι αποφασισμένοι όλοι οι συμμετέχοντες να το φτάσουν. Απάντηση όμως δεν πήρε, παρά μόνο την πλήρη αποσιώπηση της παρέμβασής του. Φαίνεται, ότι αυτή η σιωπή απετέλεσε την πιο κραυγαλέα απάντηση που συμπληρώθηκε με την πρόταση περί δημοψηφίσματος. Κατά την άποψή μας είναι φανερό, ότι δεν έχουν σκοπό να το πάνε πουθενά. Ίσως θεωρούν, ότι αν αφήσουν τα πράγματα να κυλίσουν, κάνοντας μόνο κινήσεις εντυπωσιασμού, η συγκυβέρνηση θα πέσει ως ώριμο φρούτο. Όσον αφορά στα τετελεσμένα, ποιος νοιάζεται, αφού μάλιστα υπάρχει και η δόκιμη θεωρία της «καμένης γης»;
Πλανώνται πλάνην οικτράν! Το καθεστώς μπορεί να αποτελείται από τυχοδιώκτες και κοινωνικά ανάλγητους που συμπεριφέρονται, έχοντας ελεύθερο το πεδίο, ως κοινοί κακοποιοί, αλλά μόνον αφελείς δεν είναι. Όσο η αντιπολίτευση θα αρνείται να αναγνωρίσει το πρόβλημα στη ρίζα του,ότι δηλαδή βρισκόμαστε σε κατάσταση πλήρους ανωμαλίας, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και συνταγματικής και να αποφασίσει να έλθει σε ολοκληρωτική ρήξη με το κατοχικό καθεστώς, τόσο αυτό θα κατοχυρώνει τη θέση του και θα σπέρνεται η απογοήτευση στον λαό και η παραίτησή του από οποιαδήποτε αντίδραση.
Το Ε.ΠΑ.Μ. δεν είναι αντίθετο στη διενέργεια του οποιουδήποτε δημοψηφίσματος προτείνεται, αλλά δεν τρέφει αυταπάτες για τη σοβαρότητα της πρότασης, ή για την αποτελεσματικότητά της. Σε αντίθετη με αυτήν την ατελέσφορη πρόταση, καλεί τους πάντες σε ένα νέο μεγάλο Ανένδοτο Αγώνα. Ο αγώνας αυτός απαιτεί, ως πρώτη αναγκαία προϋπόθεση και κορυφαία πολιτική πράξη, την παραίτηση των κομμάτων της αντιπολίτευσης από το κοινοβούλιο, για να τεθούν επικεφαλής μιας μεγάλης πορείας προς τον λαό και να ενωθούν μαζί του. Ταυτόχρονα απαιτεί από τα συνδικάτα λειτουργικές καταλήψεις παντού και από τους πολίτες ολοκληρωτική στάση πληρωμών προς το κράτος και τις τράπεζες. Δημιουργώντας έτσι, όλα αυτά μαζί, συνθήκες Γενικής Πολιτικής Απεργίας. Μιας Γενικής Πολιτικής Απεργίας η οποία πέραν της οξύτατης πολιτικής κρίσης που θα δημιουργήσει, αλλάζοντας ριζικά τους όρους της αντιπαράθεσης, θα οδηγήσει άμεσα, ή σχεδόν, τη συγκυβέρνηση σε πτώση. Θα αλλάξουν με αυτόν τον τρόπο, αποφασιστικά οι συσχετισμοί στην κοινωνία, θα αναπτερωθεί το ηθικό των χειμαζόμενων πολιτών και θα διαγραφεί μια νέα νικηφόρα πορεία για τον λαό και για την απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά που της χάλκευσαν.
