Ολόκληρη η έκθεση, μέρος της οποίας δημοσιεύεται στην RealNews. Τεράστιες οι ευθύνες πλέον όσων καλύπτουν την συμμορία Παπανδρέου.
ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΤΟΥ 2009 ΠΑΡΑΠΟΙΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ Η «ΠΟΡΤΑ» ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ
Η ιστορία δεν πρέπει να παραχαράζεται, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που το αποδεικνύουν. Αυτό που έγινε με το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 αποτελεί μια ωμή παραχάραξη της αλήθειας και αποτέλεσε το πρελούδιο για να αλλάξει ο πολιτικός χάρτης και η δομή της Ελληνικής κοινωνίας. Η τρόικα μαζί με το ΔΝΤ δεν ήταν απαραίτητο να έλθουν και να διαφεντεύουν για χρόνια την οικονομική ζωή της Ελλάδας. Το πρόβλημα των ανοιγμάτων στα Δημόσια οικονομικά ήταν ασφαλώς μεγάλο το 2009, μέσα σε μια διεθνή συγκυρία οικονομικής κρίσης που σε σημαντικό βαθμό τα επέτειναν, αλλά διαχειρίσιμα στο πλαίσιο μια αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής που δεν θα είχε ως κύριο χαρακτηριστικό την βίαιη προσαρμογή σε μεταρρυθμίσεις οι οποίες έπληξαν βάναυσα τον κοινωνικό ιστό και την παραγωγική βάση της χώρας.
ΠΙΝΑΚΑΣ 1
Στον πίνακα 1 βλέπουμε τρεις διαφορετικές μετρήσεις του ελλείμματα για το 2009 και πως αυτό αυξήθηκε μέσω διαδοχικών αναθεωρήσεων. Επίσης αναφέρονται τα κονδύλια του προϋπολογισμού του έτους εκείνου τα οποία υπέστησαν παραποίηση. Η πρώτη στήλη έχει τα νούμερα που προϋπολογισμού του 2009, όπως είχαν προβλεφθεί στο Πρόγραμμα Σταθεροποίηση και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) που καταρτίστηκε τον Απρίλιο του 2009, δηλαδή πέντε μήνες μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού στην Βουλή. Στη δεύτερη στήλη αναφέρονται τα κονδύλια όπως τα αναθεώρηση το ΠΑΣΟΚ στο τέλος του 2009 στην έκθεση του προϋπολογισμού για το 2010. Η τρίτη στήλη περιέχει τα τελικά πραγματοποιηθέντα νούμερα του προϋπολογισμού του 2009, όπως τα είχε εκ νέου αναθεωρήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο τέλος του 2010 με την κατάθεση του προϋπολογισμού για το 2011. Στην 4η στήλη καταγράφονται οι διαφορές μεταξύ του ΠΣΑ και της εκτίμησης για τα στοιχεία του προϋπολογισμού του 2009, ενώ στην 5η και τελευταία στήλη έχουμε πλέον τα τελικά νούμερα του προϋπολογισμού του 2009 με πραγματοποιηθέντα στοιχεία.
Τεράστια ερωτηματικά δημιουργούνται λόγω:
- Της μείωσης των εσόδων του Τακτικού Προϋπολογισμού κατά 10 δις € μεταξύ ΠΣΑ και εκτιμήσεων και επί πλέον άλλων 712 εκ. € μεταξύ εκτίμησης και πραγματοποίησης. Συνολικά δηλαδή τα καθαρά έσοδα του 2009 μειώθηκαν κατά 10,7 δις €.
- Υπέρμετρη επίσης είναι και η αύξηση στις δαπάνες του Τακτικού Προϋπολογισμού. Μεταξύ ΠΣΑ και εκτιμήσεων ανέβηκαν κατά 4,6 δις €, ενώ μεταξύ εκτιμήσεων και πραγματοποιήσεων ανέβηκαν κατά 1 δις € επί πλέον. Συνολικά δηλαδή αυξήθηκαν κατά 5,6 δις €.
- Το ίδιο συμβαίνει και στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ). Μεταξύ ΠΣΑ και πραγματοποιήσεων η συνολική πτώση στα έσοδα είναι 1,7 δις €, ενώ οι δαπάνες διογκώνονται κατά 788 εκ. €.
- Στα εξοπλιστικά προγράμματα οι δαπάνες αυξάνονται κατά 657 εκ. €, μεταξύ ΠΣΑ και εκτιμήσεων, αλλά μετριάζεται η αύξηση κατά 230 εκ. € στο στάδιο πραγματοποιήσεων.
- Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η πτώση του περισσεύματος στο οικονομικό αποτέλεσμα των ΟΤΑ, Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπών Νομικών Προσώπων, που παραδοσιακά βελτίωνε το έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης. Το περίσσευμα από πρόβλεψη 6,6 δις € στο ΠΣΑ αναθεωρήθηκε ως εκτίμηση επί ΠΑΣΟΚ στο τέλος του 2009 σε κάτω από 2 δις €. Στο τέλος του 2010, όταν κατατέθηκε ο προϋπολογισμός για το 2011 το ήδη μικρότερο περίσσευμα μετατρέπεται σε έλλειμμα της τάξης των 2,4 δις €! Για πρώτη φορά στους προϋπολογισμούς του κράτους γίνεται τέτοιου μεγέθους αναθεώρηση.
Το αποτέλεσμα των επανειλημμένων αναθεωρήσεων στα σημαντικότερα κονδύλια του προϋπολογισμού (μαζί με άλλα μικρότερα) δημιούργησαν μια εκρηκτική αύξηση του ελλείμματος του 2009 που από μονοψήφιο νούμερο ως ποσοστό του ΑΕΠ επί ΝΔ, έγινε διψήφιο και το μεγαλύτερο της ΕΕ την εποχή εκείνη. Δηλαδή, από 3,7% επί του ΑΕΠ όταν δημοσιοποιήθηκε το ΠΣΑ και 6% όταν αναγγέλθηκε στην Eurostat την 1 Οκτωβρίου 2009 ως τελική πρόβλεψη προτού αποχωρήσει η ΝΔ από την εξουσία, το έλλειμμα του 2009 αναθεωρήθηκε από το ΠΑΣΟΚ αρχικά σε 12,7% και τελικά σε 15,4% επί του ΑΕΠ. Όπως θα δούμε μάλιστα στη συνέχεια της ανάλυσης το τελευταίο αυτό νούμερο με συνεχείς αλχημείες επί κάθε μεγέθους που θα μπορούσε να το διογκώσει έφτασε σχεδόν το 16%!
Α. Η είσοδος του ΔΝΤ στην διαχείριση των οικονομικών της χώρας ήταν προσυμφωνημένη
Όταν ήλθε στην εξουσία η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου στις αρχές Οκτωβρίου του 2009, ο στόχος της οικονομικής πολιτικής της ήταν να δραματοποιηθεί η κατάσταση των Δημόσιων οικονομικών σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνουν αποδεκτά από την Ελληνική κοινωνία νέα σκληρά μέτρα. Η οποιαδήποτε δηλαδή εφαρμογή ήπιας προσαρμογής της οικονομίας σε μεταρρυθμίσεις που θα οδηγούσαν στην σταδιακή μείωση των Δημόσιων ελλειμμάτων και του χρέους, απορρίφτηκε από την τότε κυβέρνηση. Αντίθετα επιλέχθηκε η άμεση και βίαιη προσαρμογή της οικονομίας και της κοινωνίας. Στόχος ήταν η μείωση των εισοδημάτων και γενικότερα του κόστους παραγωγής στον Δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου να δημιουργηθεί μια κατάσταση εσωτερικής υποτίμησης και άνοδο της ανταγωνιστικότητας, δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν είχε αυτόνομη νομισματική πολιτική και δεν μπορούσε να επηρεάσει την ισοτιμία του ευρώ. Την εμπειρία για εφαρμογή μιας τέτοιας συνταγής βέβαια, την είχε το ΔΝΤ.
Στην αντίληψη του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, λόγω της Αμερικανικής του κουλτούρας, δεν υπήρχε κανένας ενδοιασμός ότι η λύση του ΔΝΤ ήταν επιβεβλημένη. Πρόβλημα ήταν το κατά πόσον η ΕΕ θα δεχόταν μια τέτοια επιλογή, εφόσον ουδέποτε στο παρελθόν είχαν εκχωρηθεί εξουσίας στο ΔΝΤ προκειμένου να αναμειχθεί στα οικονομικά της Ευρωζώνης. Οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρωζώνης επί χρόνια δυσφορούσαν στην πιθανή ανάμειξη του ΔΝΤ στα Ευρωπαϊκά οικονομικά ζητήματα εφόσον θεωρείτο ότι οι συνταγές του δεν ήταν συμβατές σε μια Ευρώπη ώριμων κοινωνών, κοινό νόμισμα και υψηλό βιοτικό επίπεδο.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου έκανε αρχικά μια βολιδοσκόπηση των διαθέσεων του κ. Ντομινίκ Στρος Σκαν που ηγείτο του ΔΝΤ. Στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους τέθηκε εκ μέρους του ΔΝΤ ως προαπαιτούμενο να εμπλακεί στο σχέδιο και η ΕΕ, εφόσον ήταν γνωστές οι αντιρρήσεις των ηγετών της. Η μυστική επικοινωνία Παπανδρέου με το ΔΝΤ, ωστόσο, έγινε ευρέως γνωστή αργότερα και καυτηριάστηκε από όλη την τότε αντιπολίτευση, ενώ διατυμπανήθηκε από όλα τα μέσα ενημέρωσης ότι από τον Δεκέμβριο του 2009 ο Παπανδρέου είχε αρχίσει να προσχεδιάζει την ένταξη της χώρας στην «μέγγενη» του ΔΝΤ, ενώ για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης εμφατικά το απέρριπτε[1].
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
