Αντώνης Ι. Ζαρκανέλας (Δρ)
τ. Γενικός Διευθυντής Ανάπτυξης
Νομαρχίας Θεσσαλονίκης
Στην νέα Κυβέρνηση ο Πρωθυπουργός κράτησε και τα Υφυπουργεία Στρατιωτικών, Ναυτικών και Αεροπορίας. Την νέα κυβέρνηση αποτελούσαν 11 Υπουργοί
και 5 Υφυπουργοί. Η κυβέρνηση Βούλγαρη είχε τρία χαρακτηριστικά: Χρησιμοποίησε πολλούς τεχνοκράτες, διατήρησε τους πετυχημένους υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης μεταξύ αυτών έναν κορυφαίο κεντροαριστερό-αριστερό, τον Σοφιανόπουλο, ως υπουργό των Εξωτερικών και κάλεσε τον οικονομολόγο Κυρ. Βαρβαρέσο γνωστό οικονομολόγο να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αυτή, όπως σημειώνει ο Αβέρωφ, παρόλον οτι ήταν καλύτερη από την προηγούμενη δεν ικανοποιούσε ούτε την Δεξιά ούτε, ακόμη περισσότερο το ΚΚΕ που την χαρακτήρισε «μοναρχικό κατασκεύασμα». Το ΚΚΕ που είχε πολεμήσει αγρίως τον Πλαστήρα τώρα επετίθετο εναντίον του Αντιβασιλέως γιατί τον είχε αντικαταστήσει με τον Βούλγαρη.. Ο δε ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ξεσπάθωσε εναντίον του Πρωθυπουργού Βούλγαρη χαρακτηρίζοντας την κυβέρνηση του «μοναρχικό κατασκεύασμα», έγραφε, ψευδώς ότι όλοι «οι δημοκρατικοί» αξιωματικοί αρνήθηκαν να μετάσχουν και ότι οι νέοι υπουργοί ήταν «αξιωματικοί, υπάλληλοι και τεταρτοαυγουστιανοί καθηγητές». Όταν είναι γνωστό, π.χ. ότι ο Κ. Τσάτσος είχε εξοριστεί επί 4ης Αυγούστου, ο Σμπαρούνης ήταν γνωστός κεντροαριστερός.. και συμμετείχε και πάλι ο Σοφιανόπουλος, παρόλα αυτά που έγιναν στον ΟΗΕ, ως Υπουργός των Εξωτερικών (ΖΑΟΥΣΗΣ, 1992).
και 5 Υφυπουργοί. Η κυβέρνηση Βούλγαρη είχε τρία χαρακτηριστικά: Χρησιμοποίησε πολλούς τεχνοκράτες, διατήρησε τους πετυχημένους υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης μεταξύ αυτών έναν κορυφαίο κεντροαριστερό-αριστερό, τον Σοφιανόπουλο, ως υπουργό των Εξωτερικών και κάλεσε τον οικονομολόγο Κυρ. Βαρβαρέσο γνωστό οικονομολόγο να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αυτή, όπως σημειώνει ο Αβέρωφ, παρόλον οτι ήταν καλύτερη από την προηγούμενη δεν ικανοποιούσε ούτε την Δεξιά ούτε, ακόμη περισσότερο το ΚΚΕ που την χαρακτήρισε «μοναρχικό κατασκεύασμα». Το ΚΚΕ που είχε πολεμήσει αγρίως τον Πλαστήρα τώρα επετίθετο εναντίον του Αντιβασιλέως γιατί τον είχε αντικαταστήσει με τον Βούλγαρη.. Ο δε ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ξεσπάθωσε εναντίον του Πρωθυπουργού Βούλγαρη χαρακτηρίζοντας την κυβέρνηση του «μοναρχικό κατασκεύασμα», έγραφε, ψευδώς ότι όλοι «οι δημοκρατικοί» αξιωματικοί αρνήθηκαν να μετάσχουν και ότι οι νέοι υπουργοί ήταν «αξιωματικοί, υπάλληλοι και τεταρτοαυγουστιανοί καθηγητές». Όταν είναι γνωστό, π.χ. ότι ο Κ. Τσάτσος είχε εξοριστεί επί 4ης Αυγούστου, ο Σμπαρούνης ήταν γνωστός κεντροαριστερός.. και συμμετείχε και πάλι ο Σοφιανόπουλος, παρόλα αυτά που έγιναν στον ΟΗΕ, ως Υπουργός των Εξωτερικών (ΖΑΟΥΣΗΣ, 1992).
Τα προβλήματα ήταν πολλά. Τα ταμεία του Κράτους ήταν άδεια και οι εισπράξεις ασήμαντες, μόλις που κάλυπταν το 25% των αναγκών του Κράτους.. Η ανόρθωση της οικονομίας ασθενέστατη, οι υποδομές κατεστραμμένες. Η ανεργία στα ύψη, οι στερήσεις πολλές. Τα πάθη και τα μίση, μετά τον Εμφύλιο κατά την Κατοχή, των ετών 1943 και 1944, και τα Δεκεμβριανά, ήταν σε έξαψη. Όλοι εκείνοι που είχαν ταλαιπωρηθεί ως όμηροι ή είχαν χάσει τους ανθρώπους τους κατά την περίοδο της ΕΑΜοκρατίας και τα Δεκεμβριανά, τώρα που δεν υφίστατο η κόκκινη τρομοκρατία, με την μορφή, τουλάχιστον, που είχε επικρατήσει κατά το παρελθόν, και, ουσιαστικά δεν υπήρχε ακόμη το Κράτος, θεώρησαν, κακώς, ότι μπορούσαν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους. Από την άλλη πλευρά, όπως είναι γνωστό, η συμφωνία της Βάρκιζας αμνήστευε τα πολιτικά αδικήματα – και έτσι οι ηγέτες του ΚΚΕ έμεναν στο απυρόβλητο – όχι όμως και τα του κοινού δικαίου «..κατά της ζωής και της περιουσίας τα οποία δεν ήσαν απαραιτήτως αναγκαία διά την επιτυχίαν του πολιτικού αδικήματος». Ολοι αυτοί, λοιπόν, οι πολίτες που ταλαιπωρήθηκαν κατά την ΕΑΜοκρατία εκμεταλλεύτηκαν αυτή την πρόβλεψη με αποτέλεσμα «..να κατακλυσθεί η Ελλάδα από δικογραφίες εναντίον αριστερών με κατηγορίες πράξεων που διαπράχθηκαν κατά την Κατοχή και τα Δεκεμβριανά. Σε 80.000 περίπου ανέρχονται τα διωκόμενα πρόσωπα.» (ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ, 1973 (2011), τ. 4, σελ. 48). Από καταγγελίες πολιτών.
Την περίοδο της Πρωθυπουργίας Βούλγαρη και κοντά σε όλη αυτή την εσωτερική μιζέρια, το καλοκαίρι του 1945 οι εφημερίδες του Βελιγραδίου, της Σόφιας και των Τιράνων εξαπέλυσαν εκστρατεία εναντίον της Ελλάδος ότι οι μωαμεθανοί της Ηπείρου και οι σλαβόφωνοι της Μακεδονίας υφίσταντο διώξεις από την Ελληνική Κυβέρνηση. Ο Τίτο μάλιστα σε έντονο λόγο του χρησιμοποιούσε γλώσσα ωσάν να ετοιμάζονταν για εισβολή και με τον Χότζα απέστειλαν διακοινώσεις προς την ελληνική κυβέρνηση που έδιναν την εντύπωση ότι προετοίμαζαν την κοινή γνώμη τους για εισβολή στην Ελλάδα. Το ΚΚΕ αποδεχόταν τα όσα έλεγαν οι ξένοι ηγέτες μέσα από τις εφημερίδες του και τις θέσεις των ηγετών του. (ΑΒΕΡΩΦ-ΤΟΣΙΤΣΑΣ, 1973(2011), σελ. 174). Στην πρόκληση αυτή των γειτόνων πολλοί ζητούσαν να κάνουμε πόλεμο….
Τα αστικά κόμματα, αδιαφόρως αν ήταν αντιβασιλικά ή υπέρ του βασιλιά, το κόμμα των Φιλελευθέρων ή το Λαϊκό, και όλοι οι αστοί πολιτικοί ζητούσαν σχηματισμό μιας καθαρά πολιτικής κυβερνήσεως αντιπροσωπευτικής όλων των τάσεων, εκτός του ΚΚΕ. Την περίοδο αυτή αναζωπυρώθηκε η συζήτηση για το αν πρέπει να προηγηθεί το δημοψήφισμα ή οι εκλογές, με τα Δεξιά κόμματα να επιμένουν στην τήρηση της συμφωνίας της Βάρκιζας. Τελικά αποφασίστηκε μετά από παρεμβάσεις των Κυβερνήσεων Μ. Βρετανίας και ΗΠΑ, και σε συμφωνία όλων των κομμάτων πλήν εκείνων της Δεξιάς, που ήθελαν τήρηση της Συμφωνίας της Βάρκιζας, η πραγματοποίηση πρώτα εκλογών στις αρχές του 1946 και αφέθηκε το δημοψήφισμα για αργότερα. Υπό το βάρος όλων αυτών και κυρίως των οικονομικών προβλημάτων, ανεργία, πληθωρισμού κλπ και της κοινωνικής αναταραχής (απεργίες, επιθέσεις και προσβολές εναντίον μελών της κυβέρνησης, παραιτήσεις κλπ που κατευθύνονταν από το ΚΚΕ) τελικά οδηγήθηκε ο Βούλγαρης σε παραίτηση στις 9 Οκτωβρίου 1945.
Την 10 Οκτωβρίου κλήθηκε ο Θεμιστοκλής Σοφούλης και του ανατέθηκε η εντολή σχηματισμού κυβέρνηση από όλα τα κόμματα, εκτός του ΚΚΕ. Όταν η προσπάθεια αυτή απέτυχε την σκυτάλη παρέλαβε ο Εμμ. Τσουδερός, όμως, χωρίς επιτυχία. Στην συνέχεια, στις 26 ανατέθηκε η εντολή στον Σοφοκλή Βενιζέλο, ο οποίος αφού δεν τα κατάφερε κατέθεσε την εντολή στις 29 Οκτωβρίου. Τελικά η εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής και πολιτικής κυβέρνησης ανατέθηκε στον Παν. Κανελλόπουλο ο οποίος σχημάτισε κυβέρνηση η οποία και ορκίστηκε στις 2 Νοεμβρίου 1945.
