Οι διαφοροποιήσεις σε ζητήματα τακτικής αφορούν καταρχήν, στη μεγάλη εκλογική ήττα που υπέστη το μνημονιακό μπλοκ στις πρόσφατες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η κύρια πλευρά του ανασχηματισμού και η τοποθέτηση νέου Υπουργού Οικονομικών δεν αφορά άμεσα στις επόμενες Εθνικές εκλογές αλλά κυρίως στις γενικότερες εξελίξεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Συγκεκριμένα, το διεθνές και ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα σε σύμπραξη με το Δ.Ν.Τ. και Κυβερνήσεις του νεοφιλελευθερισμού και των μνημονίων, την προηγούμενη περίοδο επέβαλαν το καθεστώς εσωτερικής υποτίμησης σε μια σειρά από χώρες της Ε.Ε., η επιχειρηματική τάξη πέτυχε σημαντική μείωση αμοιβών και μισθών και προωθήθηκε σε βάρος χωρών η «δορυφοροποίηση» τους και η πρακτική της «αποικίας χρέους».
Ωστόσο, καταστροφικά είναι πλέον τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής τόσο στο οικονομικό όσο και στο κοινωνικό πεδίο των χωρών της Ε.Ε. Ήδη, ο αποπληθωρισμός λειτουργεί διαλυτικά για την Οικονομία και τις επιχειρήσεις. Η ύφεση, η ανεργία και η φτώχεια οδήγησε σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που οξύνει και αναπαράγει την κρίση και οδήγησε σε αδιέξοδο εκατομμύρια Ευρωπαίων πολιτών.
Στη βάση αυτής της αποτυχίας, ομόφωνα το Δ.Σ. της Ε.Κ.Τ., ένα μήνα πριν τη διεξαγωγή των Ευρωεκλογών αποφάσισε να διαθέσει 1 τρισεκατομμύριο ευρώ από τα αποθεματικά της, επιλογή την οποία, όλες οι προοδευτικές δυνάμεις έθεταν από την έναρξη της κρίσης, το 2008 προκειμένου να μην βυθιστεί η Ε.Ε. στο βάλτο του «σκληρού Ευρώ», μια πολιτική που εξυπηρετούσε μόνο τη στρατηγική πλεονασμάτων της Γερμανικής ελίτ σε βάρος ελλειμματικών χωρών της Ε.Ε.
Κατόπιν της οικονομικής και κοινωνικής ήττας, ακολούθησε η πολιτική ήττα των Ευρωεκλογών με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής, την ανάδειξη σε πρώτο κόμμα, της Ακροδεξιάς στη Γαλλία καθώς και τη ραγδαία άνοδο της σε μια σειρά από άλλες χώρες της Ε.Ε.
Πλέον μετά τις Ευρωεκλογές, η ΕΚΤ ανακοίνωσε τη διάθεση 400 δις ευρώ σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τράπεζες, υποχωρώντας από τις μέχρι τώρα πολιτικές επιλογές ασφυξίας τραπεζών και επιχειρήσεων.
Είναι προφανές ότι στη δεύτερη φάση της κρίσης, το νεοφιλελεύθερο «Διευθυντήριο» της Ε.Ε. σε σύμπραξη με Κυβερνήσεις χωρών της Ε.Ε. επιλέγει μια διπλή στρατηγική: Από τη μια, συνέχιση των βασικών επιλογών της στρατηγικής της λιτότητας. Από την άλλη, επί μέρους υποχώρηση τόσο λόγω των δυσμενών αποτελεσμάτων της πολιτικής τους όσο και λόγω της καταψήφισης των επιλογών τους από τους Ευρωπαϊκούς λαούς με συνέχιση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που τις βαφτίζουν μεταρρυθμίσεις σε βάρος λαϊκών στρωμάτων, συνέχιση του μοντέλου της επιδίωξης της ανταγωνιστικότητας μέσω της μείωσης του κόστους εργασίας και δημιουργία φτηνών θέσεων εργασίας.
Η διπλή αυτή στρατηγική αντανακλάται στο νέο οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, που δήλωσε τη συνέχιση της οικονομικής πολιτικής με την ίδια φιλοσοφία αλλά με διορθωτικές κινήσεις.
Οι δήθεν νέες αλλά πολύ παλιές επιδιώξεις για ανάταξη της Οικονομίας και αντιμετώπιση της ύφεσης με ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος και μείωση της φορολογίας, θα αφορά μια ακόμη αποτυχημένη πολιτική καθώς και τη νέα εκδοχή μιας αναιμικής και άνεργης ανάπτυξης για τη χώρα.
Και πάλι κύκλοι της διαπλοκής και των ΜΜΕ προσέφεραν την υποστήριξη τους στο νέο μεταβατικό κυβερνητικό σχήμα με ορίζοντα την ήδη προσυμφωνημένη ρύθμιση του χρέους του ελληνικού δημοσίου, στα πλαίσια μιας γενικότερης ρύθμισης του ευρωπαϊκού χρέους που ανέρχεται συνολικά σε 9.5 τρισεκατομμύρια ευρώ, το προσεχή Φθινόπωρο και με την οποία προωθείται η τιτλοποίηση και η μετάθεση της αποπληρωμής του στη λογική «αποικίας χρέους», αντί της διαγραφής μέρους του χρέους.
Η πολιτική φυσιογνωμία του ανασχηματισμού είναι συνολικά συντηρητική, που αφορά στην επίκληση της δημοσιονομικής σταθερότητας που προωθεί διαχρονικά μια ορισμένη επιχειρηματική τάξη με αντίστοιχους πολιτικούς εκφραστές από τη Δεξιά Σοσιαλδημοκρατία αλλά χωρίς παραγωγή, χωρίς θέσεις εργασίας και χωρίς ανάπτυξη σε μια ευκαιριακή συμμαχία με την λαϊκή δεξιά, προσδοκώντας την επαναφορά ψηφοφόρων στο μνημονιακό εκλογικό μπλοκ.
Τέλος, όσον αφορά στη γενικότερη διαχείριση του πολιτικού χρόνου μέχρι την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη Βουλή, είναι προφανείς τόσο η στόχευση όσο και ο μεταβατικός χαρακτήρας των επιδιώξεων της νέας μνημονιακής συγκυβέρνησης καθώς και οι μεθοδεύσεις για τη συγκρότηση προεδρικής πλειοψηφίας από την παρούσα Βουλή.
Η χώρα υφίσταται διαρκή δοκιμασία. Και η πλειοψηφία των πολιτών διαβιεί υπό δυσχερείς συνθήκες. Το εμπόριο φρούδων ελπίδων υπερέβη κάθε όριο. Η χώρα χρειάζεται νέα Κυβέρνηση δημοκρατική και προοδευτική.
Θα συμβάλλουμε με κάθε προσπάθεια για τη διαμόρφωση μιας νέας πλειοψηφίας για την επίλυση τόσο του κοινωνικό-οικονομικού όσο και του πολιτικού ζητήματος.
Οι αρχές ασκούνται έμπρακτα.
