.jpg)
Αυτό που εντυπωσιάζει στον τρόπο που οι κυβερνητικοί εταίροι “υποδέχτηκαν” τα εκλογικά αποτελέσματα, δηλαδή τη δική τους μεγάλη εκλογική φθορά και την “πρωτιά” του ΣΥΡΙΖΑ, είναι
ότι συζητούν και σχεδιάζουν σαν να… είναι μόνοι τους. “Να φύγει ο Στουρνάρας”, προτείνει ο ένας, “να μπει φρένο στον Θεοχάρη” λέει ο άλλος, “να κάνουμε στροφή στην κοινωνική πολιτική” εισηγείται ο τρίτος.
Ωραία όλα αυτά, αλλά είναι πραγματικά εντυπωσιακό που κανένας δεν αναρωτιέται ποια είναι η γνώμη της τρόικας για όλα αυτά… Διότι είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα διαφωνήσει και θα “απαγορεύσει” και τις τρεις αυτές “ιδέες”! Διότι… έψαξαν πολύ για να βρουν έναν Έλληνα υπουργό Οικονομικών τόσο “συνεργάσιμο” και γι’ αυτό η αντικατάστασή του χωρίς τη δική τους συναίνεση θα τους βρει αντίθετους, αφού θα τη θεωρήσουν ένδειξη υποχώρησης από τις υποχρεώσεις που απορρέουν από το πρόγραμμα προσαρμογής. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά, όπως και στην κυβέρνηση, ότι το πρόγραμμα προσαρμογής θα είχε πέσει έξω χωρίς την υπεραπόδοση σε νσχέση με τις αρχικές προβλέψεις των “τρομοκρατικών” μέτρων είσπραξης των δημοσίων εσόδων από τον κ. Θεοχάρη, οπότε ακόμη και η ένδειξη “χαλάρωσης” σε αυτό τον τομέα μπορεί να οδηγήσει σε περιπέτειες. Διότι, τέλος, το “σήμα” της στροφής στην “κοινωνική πολιτική”, σε μια κοινωνία συμπιεσμένη σαν ελατήριο από τις πολιτικές λιτότητας και υπερφορολόγησης, μπορεπί να σημάνει τη γενική “απείθεια” στα θέσφατα του προγράμματος προσαρμογής.
Προς το παρόν, βέβαια, στις Βρυξέλλες υπάρχει “κενό εξουσίας”, καθώς όλοι ασχολούνται με τις διαδικασίες ανάδειξης της νέας ηγεσίας της Ε.Ε. ύστερα από τις ευρωεκλογές. Όλα ξεκινούν από την ανάδειξη του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Κομισιόν) που θα αντικαταστήσει τον απερχόμενο κ. Μπαρόζο. Οι πρώτες διερευνητικές συζητήσεις των 28 ηγετών, προχθές Τρίτη, κατέληξαν σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα ο προαλειφόμενος για τη θέση από τη Γερμανία και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να υποστεί μια πρώτη ψυχρολουσία. Η νέα σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου και οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί που προέκυψαν από τις πρόσφατες ευρωεκλογές, κάνουν την υπόθεση των ευρωπαϊκών σωμάτων υπόθεση λεπτή και περίπλοκη, που θα απαιτήσει χρόνο.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι σε αυτό το “κενό εξουσίας” και μέχρι να ξαναστρέψει κατά δω το αυστηρό του βλέμμα ο κ. Σόιμπλε, τα εγχώρια “ποντίκια” χορεύουν, εκμεταλλευόμενα το γεγονός ότι ο “γάτος” απουσιάζει προσωρινά.
Ωστόσο, η ζωή είναι σκληρή και θα δείξει το σκληρό της πρόσωπο πολύ γρήγορα. Τα 1+1 δισ. ευρώ του Ιουνίου και Ιουλίου από την ευρωπαϊκή δόση προϋποθέτουν τα γνωστά 6 + 6 προαπαιτούμενα, ενώ στις 5 Ιουνίου θα απποφασίσει το Δ.Σ. του ΔΝΤ για τη δική του δόση των 3,6 δισ. ευρώ. Σε αντίθεση με το ελληνικό, το “ευρωπαϊκό κράτος” έχει συνέχεια, όπως και η τρόικα, η οποία τίποτε άλλο δεν γνωρίζει πέρα από την “υλοποίηση των δεσμεύσεων”…
Έτσι, είναι πλέον ή βέβαιον ότι θα παρακολουθήσουμε για άλλη μια φορά το γνωστό έργο: μια μικρή μεταβατική περίοδος εποικοινωνιακών και πολιτικών χειρισμών προς εντυπωσιασμό του εκλογικού κοινού αλλά άνευ ιδιαίτερου αντικρίσματος. Ύστερα, θα αρκέσει να στρέψει ο κ. Σόιμπλε το αυστηρό του βλέμμα κατά δω…
