Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η είδηση πέρασε εντελώς στα ψιλά.
Για την ακρίβεια, στο… πουθενά – πιθανόν και να ενέπιπτε στις… απαγορεύσεις του εκλογικού νόμου.
Ήταν Σάββατο, παραμονή του δεύτερου γύρου των εκλογών και σίγουρα κανείς δεν είχε όρεξη να ακούσει τι συνέβη στη μακρινή Βραζιλία.
Την προηγουμένη, Παρασκευή 23 Μαΐου, στο Σάο Πάολο, την μεγαλύτερη πόλη της χώρας με τις 20 εκατομμύρια ψυχές, εκεί όπου στις 12 Ιουνίου θα διεξαχθεί το εναρκτήριο ματς του Μουντιάλ, τα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα σχημάτισαν μια ατέλειωτη ουρά-ρεκόρ… 344 χιλιομέτρων.
Το πρωτοφανές μποτιλιάρισμα, που σίγουρα θα εγγραφεί στο βιβλίο Γκίνες των ρεκόρ, ήταν αποτέλεσμα πολυήμερης απεργίας των οδηγών των λεωφορείων, που επιδιώκουν αυξήσεις της τάξης του 10%.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 8 Μαΐου, στην μεγάλη κινητοποίηση, πυρπολήθηκαν 500 λεωφορεία σε διάφορες πόλεις της χώρας.
Εδώ και έναν σχεδόν χρόνο, η Βραζιλία συγκλονίζεται από διαδηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του
Μουντιάλ, η διοργάνωση του οποίου θα κοστίσει στον προϋπολογισμό της χώρας το θηριώδες ποσό των 11 δις δολαρίων και για την ασφάλεια του οποίου 157.000 αστυνομικοί και στρατιώτες θα αναπτυχθούν σε 12 πόλεις.
Εδώ και μήνες, η αστυνομία πραγματοποιεί σχεδόν καθημερινά εφόδους στις εξαθλιωμένες φαβέλες, τις γνωστές βραζιλιάνικες παραγκουπόλεις, με πολλά θύματα, ανάμεσά τους και παιδιά, σε μια εκκαθαριστική επιχείρηση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα και το εμπόριο ναρκωτικών, ενόψει του Παγκοσμίου Κυπέλου.
Οι δυνάμεις καταστολής κατηγορούνται για δυσανάλογη βία, με τα δακρυγόνα και τις πλαστικές σφαίρες στην ημερήσια διάταξη.
Τον Απρίλιο, ήταν Μεγάλη Παρασκευή, δυο νέοι έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια επιχειρήσεων της αστυνομίας στο Ρίο Ντε Τζανέιρο.
Ο ένας σκοτώθηκε όταν έπεσε με τη μοτοσικλέτα του πάνω σε θωρακισμένο όχημα της αστυνομίας και ο άλλος από αδέσποτη σφαίρα στη διάρκεια ανταλλαγής πυρών ανάμεσα σε κακοποιούς και αστυνομικούς.
Ξεκίνησε νέος κύκλος διαμαρτυριών και πυρπολήσεων λεωφορείων, φορτηγών και ιδιωτικών οχημάτων, αλλά και αποκλεισμού των βασικών οδικών αρτηριών της χώρας.
Πριν από έναν μήνα, στο Ρίο ξέσπασαν βίαια επεισόδια μετά τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου ενός 25χρονου χορευτή από αστυνομικούς, στην τουριστική περιοχή της Κόπα Καμπάνα.
Τελικά αποδείχθηκε πως ο νεαρός όχι μόνο ξυλοκοπήθηκε, αλλά και βρέθηκε με μια σφαίρα στην πλάτη!
Με μια σφαίρα στο κεφάλι βρέθηκε νεκρός και ένας 27χρονος με νοητική υστέρηση.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, περίπου 2.000 άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους στην Βραζιλία εξαιτίας της αστυνομικής βίας.
Μέσα στη σύγχυση, στον χορό των διαδηλώσεων μπήκαν και οι αστυνομικοί και οι πυροσβέστες, με αποτέλεσμα, πριν από δέκα ημέρες, να κάνει την εμφάνισή του ο στρατός σε 50 πόλεις, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα εκτεταμένα επεισόδια και οι λεηλασίες.
Η απεργία των αστυνομικών, οδήγησε, όπως ήταν αναμενόμενο, σε έξαρση της εγκληματικότητας.
Τον Απρίλιο, στη διάρκεια διήμερης απεργίας των αστυνομικών, μόνο στην παραθαλάσσια και τουριστική πόλη Σαλβαντόρ, διαπράχθηκαν 39 φόνοι.
Οι λεηλασίες στα καταστήματα της περιοχής υποχρέωσαν τους ιδιοκτήτες τους να τα κλείσουν.
Συνολικά στην πολιτεία της Μπαΐα, το ποσοστό των φόνων αυξήθηκε από το 2000 ως το 2010 κατά 400% - 41,1 φόνοι ανά 100.000 κατοίκους!
Μόνο το 2013, στη Βραζιλία καταγράφηκαν 312 δολοφονίες ομοφυλόφιλων, διαφυλικών και διεμφυλικών το 2013, ενώ σημειώνεται μια δολοφονία κάθε 28 ώρες.
Παράλληλα, οι συμμορίες ζουν και βασιλεύουν, με το Σάο Πάολο να παραμένει το θέατρο της βίαιης αναμέτρησης ανάμεσα σε μια συμμορία γνωστή ως Πρώτη Διοίκηση της Πρωτεύουσας (Primeiro Comando da Capital, PCC) και της αστυνομίας.
Σύμφωνα με έκθεση του Κέντρου Μελετών για τη Λατινική Αμερική, ένα εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν στη Βραζιλία το διάστημα μεταξύ 1980 και 2011, αναδεικνύοντας την χώρα αυτή έβδομη βιαιότερη στον κόσμο.
Υπό κανονικές συνθήκες, αυτό θα ήταν ένα άρθρο του διεθνούς ρεπορτάζ.
Υπό τις σημερινές συνθήκες, όμως, όλα αυτά αφορούν και εμάς τους Έλληνες.
Για να βλέπουμε τι αποφύγαμε και τι πρέπει να αποφύγουμε πάση θυσία.
Λυπάμαι που θα το ξαναπώ, αλλά η Βραζιλία ανήκει σ’ εκείνες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, που σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, ο οποίος επισκέφθηκε την περιοχή επί δέκα και περισσότερες ημέρες μεταξύ Δεκεμβρίου 2012 και Ιανουαρίου 2013, «κατάφεραν να ακολουθήσουν εναλλακτικούς δρόμους και να βγουν από την κρίση με ανάπτυξη, απασχόληση και κοινωνική συνοχή»!
Νομίζω ότι τα σχόλια περιττεύουν – και όσον αφορά στα πραγματικά γεγονότα και όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο κάποιοι την αντιλαμβάνονται…
Όσο για την δήλωση Τσίπρα μετά την εκ μέρους του άσκηση του εκλογικού του δικαιώματος την Κυριακή – «μόνο έτσι μπορούμε να ξαναφέρουμε το καλοκαίρι στην πατρίδα μας» - προφανώς αυτό που οραματιζόταν ήταν ένα… καυτό βραζιλιάνικο καλοκαίρι…
