Τρέχοντας στο διαδίκτυο μεταξύ facebook, twitter, youtube και διαφόρων blogs, έπεσε στην αντίληψή μου ένα βίντεο από μία προεκλογική ομιλία τον Απρίλη του 2012.
Ξέρετε, δεν είμαι από τους τύπους που δεν λέει και δεν γράφει ονόματα.
Δεν είμαι από εκείνους που τους τσουβαλιάζουν όλους στο ίδιο τσουβάλι.
Γεωργία Μαρτίνου, ετών 37. Σήμερα Βουλευτής ΝΔ, Περιφέρειας Αττικής.
Μιλάει στο Δήμο Βούλας-Βάρης-Βουλιαγμένης ή 3Β όπως αλλιώς ονομάζεται.
Ανεβαίνει στο μικρόφωνο. Χειροκρότημα 10 δευτερολέπτων. Ο μπαμπάς από κάτω σιγοντάρει.
Τελειώνει το χειροκρότημα.
Σκύβει προς το μικρόφωνο, προφανώς για να μιλήσει.Κολλάει.
Μένει με το στόμα ανοιχτό. Για 10 δευτερόλεπτα παρακαλώ.
Ακόμη ένα χειροκρότημα, μπας και ξεκολλήσει ο άνθρωπος που ζητάει να γίνει ένας από τους 300 και να μας σώσει.
Επιτέλους ξεκινάει.
«Ευχαριστώ όλους κι όλες εσάς που ήρθατε. Είμαι ε...πολύ περήφανη, ε...που είμαι, ε...που μιλάω μπροστά στους συμπατριώτες Βουλιώτες, Βαριώτες, Βουλιαγμενιώτες.
Τους ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ που με τιμήσανε με την ψήφο τους το 2010, τους ευχαριστώ όλους πραγματικά και ήρθε μετά από ενάμιση χρόνο, πάλι μας έφερε η μοίρα μαζί, να ξαναζητάω την ψήφο σας.
Ξαναζητάω την ψήφο σας, γιατί πραγματικά η πατρίδα βρίσκεται σε πολύ δύσκολη κατάσταση.
Την ξαναζητάω επειδή θέλω να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, να διοχετεύσω όλη μου την ενέργεια, προκειμένου να βγούμε από αυτήν την α...ε...α...από αυτό το...την...το...το βούρκο στον οποίο έχουμε πέσει. Τα 3Β βγάζουνε βουλευτή».
Χειροκρότημα. Παίρνει τα πάνω της και συνεχίζει.
«...Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος καλλικρατικός δήμος μετά το Μενίδι. Η δύναμη είναι στα χέρια σας.
Όποιον αποφασίσετε να στηρίξετε τον βγάζετε βουλευτή. Εγώ σας αγάπησα πολύ.
Τους Βουλιώτες και τους Βαριώτες δεν τους ήξερα, αλλά τους έμαθα και τους αγάπησα πολύ και όταν επιστρέφω μετά από περιοδεία σε όλη την περιφέρεια Αττικής και περνάω το Ribas, πραγματικά αισθάνομαι σπίτι μου».
Χειροκρότημα ξανά.
«...Αν με αξιώσει ο Θεός να μπω στη Βουλή, δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπω το Δήμο. Παραμένω δημοτική σύμβουλος και θα παραμείνω δίπλα σας».
Τρίτο χειροκρότημα.
Κολλάει ξανά. Ντρέπεται. Ο κόσμος από κάτω φωνάζει.
"Έλα, έλα πες το." λέει ένας κύριος, ενώ μια κυρία φωνάζει "Έλα Γεωργία, έλα, θάρρος".
Και η Γεωργία κλείνει.
«Σας ευχαριστώ και πάλι όλους κι όλες που ήρθατε, έχετε τρεις σταυρούς, παρακαλώ πολύ πολύ να δώσετε τον ένα σε μένα και θα προσπαθήσω να σας αντιπροσωπεύσω επάξια στη Βουλή».
Αυτό ήταν. Ο κόσμος σπεύδει να τη συγχαρεί, δεν ξέρω κι ούτε μπορώ να κατανοήσω το γιατί.
Μπορώ μάλλον.
Η Γεωργία είναι η πιο πλούσια βουλευτής του Ελληνικού κοινοβουλίου.
Ο πατέρας της, ένας από τους πλουσιότερος εφοπλιστές στον κόσμο, ο κύριος Μαρτίνος, πολύ απλά ήθελε να κάνει την κορούλα του βουλευτή.
Θα μπορούσα να κάνω ανάλυση. Μα δεν θέλω.
Το θεωρώ τόσο τραγικό το γεγονός αυτό, που πραγματικά με θλίβει.
Σας παρουσιάζω ένα γεγονός.
Ένα πραγματικό γεγονός, το οποίο όμως αντικατοπτρίζει δυστυχώς την Ελληνική πραγματικότητα.
Θα ήθελα να αφήσετε πραγματικά τα δικά σας σχόλια και τις δικές σας σκέψεις.
Δείτε την εκδήλωση στο βίντεο που ακολουθεί, για την υποψηφιότητα της Γεωργίας Μαρτίνου, κόρη ενός εφοπλιστή, με τη Νέα Δημοκρατία.
Ακούστε την να προσπαθεί να μιλήσει -ο Θεός να την κάνει ομιλία αυτή.
Δείτε πώς στέκεται στο μικρόφωνο και αναρωτηθείτε αν είναι δική της η απόφαση να κατέβει στην πολιτική ή του μπαμπά της.
Δεν περιγράφω άλλο, απολαύστε το και βγάλτε τα συμπεράσματά σας για το ποιοι είμαστε, ποιους ψηφίζουμε να μας κυβερνούν, γιατί τους ψηφίζουμε και πού πάει πλέον αυτή η ρημάδα η χώρα!
