Λαθροξύλευση μιας άλλης εποχής...

Τώρα που δε δένουν πια τα σκυλιά με τα λουκάνικα,

ξαναθυμηθήκανε πολλοί την ξυλόσομπα,

βγήκαν όμως στην επιφάνεια άλλα προβλήματα (ρύπανση, 
λαθροϋλοτομία, αποψίλωση δασών),για το θέμα της ρύπανσης δείτε μια πολύ
ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική τοποθέτηση   εδώ.
Εμείς θ'ασχοληθούμε με τη λαθροξύλευση ενός άλλου καιρού και τα τραγελαφικά παραλειπόμενά της ...
Εκείνα τα χρόνια λοιπόν, που όλος ο κόσμος στα χωριά ζεσταινόταν 
με τις ξυλόσομπες, οι συγχωριανοί έκαναν από νωρίς τις προμήθειές τους, ξυλεύοντας στα δάση γύρω απ' το χωριό. Στα δυτικά του Κολινδρού,
 στη γειτονική Καστανιά (εδώ)

υπάρχει μεγάλης έκτασης  ιδιόκτητο δάσος, όπου βέβαια απαγορευόταν η ξύλευση. Οταν τελείωνε η κατ' έτος εκμετάλλευση του δάσους από τους ιδιοκτήτες, εκείνοι επέτρεπαν στους κατοίκους των γύρω χωριών να μαζεύουν (όχι να κόβουν) ξύλα (έτσι καθαριζόταν και το δάσος απο τα απομεινάρια), με αντίτιμο δέκα  δραχμές το "φουρτχιό" (το φορτίο),  όσο δηλαδή μπορούσε να φορτωθεί σε ένα ζώο.                                                          


Τι σοφίζονταν λοιπόν οι επαγγελματίες υλοτόμοι, οι παραδοσιακοί "κιρατζήδες" (εδώ), που ανάμεσα στα άλλα εμπορεύονταν και ξύλα! Εβγαζαν άδεια για ένα φορτίο και φόρτωναν δέκα μουλάρια. Όμως στη διαδρομή για την επιστροφή τους περίμεναν υπάλληλοι του δασαρχείου, οι οποίοι έλεγχαν τις άδειες ξύλευσης. Η συνέχεια στο ειρηνοδικείο, όπου περιγράφονταν σκηνές απείρου κάλλους!
ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΩΤΗ: Ο Νάσιος, με άδεια για ένα φορτίο, έχει φορτώσει μαζί με τον αδερφό του είκοσι μουλάρια, έχουν φτάσει στην είσοδο του χωριού, εκεί τους περιμένει ο δασάρχης, ο οποίος διαπιστώνει την παράβαση, πάει να κατασχέσει τα φορτία και τα τσεκούρια, o Νάσιος με το τσεκούρι στο χέρι 

τον στρώνει στο κυνήγι, μπροστά ο δασάρχης, πίσω ο Νάσιος, πεντακόσια μέτρα κυνηγητό μέχρι το σπίτι του δασάρχη, η υπόθεση φυσικά πήγε στο δικαστήριο κι εκεί ο Νάσιος έδωσε παράσταση, απόλαυση πραγματική!
-Για πες μας, κατηγορούμενε, για πόσα φορτία είχες άδεια;
-Για δέκα, κυρ πρόεδρε!!!
-Μα εδώ η άδεια γράφει για ένα φορτίο, δέκα δραχμές!
-Δεν ξιέρου δραχμές, ιγώ είδα δέκα στου χαρτί!!!
 -Και με τον κύριο δασάρχη τι συνέβη;
-Α;
-Τι έγινε με τον κύριο δασάρχη;
-Πήγι να μι ξιφουρτώσ' τα ξύλα κι να μι πάρ' του τσικούρ'!
-Κι εσύ τι έκανες;
-Σα σ'τουν στρώνου τ'ς πουδαριάς, κυρ πρόιδρι, μέχρι του σπίτι τ' τουν πήγα!
 Παράγοντες της δίκης και ακροατήριο έχουν ξεκαρδιστεί στα γέλια, ο δασάρχης πήρε πίσω τη μήνυση, αφού ο κατηγορούμενος υποσχέθηκε οτι δε θα το ξανακάνει και η Θέμις απεφάνθη, "Αθώος λόγω βλακείας"!!!

ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ:

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

ΑΠΟΥΡΩ