Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό διότι είχα τη τύχη για πρώτη φορά στη ζωή μου, να μπορώ να ακούω απερίσπαστος πάνω στο άψυχο σανίδι μιας πρόχειρης θεατρικής σκηνής, τον ήχο του αθόρυβου
βαδίσματος των ποδιών φορώντας μόνο τις κάλτσες και τον ήχο του air condition της αίθουσας του πολιτιστικού κέντρου Κολινδρού....
Νεκρική σιγή και ιερή προσήλωση των θεατών στο θαυμάσιο θεατρικό δρώμενο που ετοίμασε η νεοσύστατη ομάδα Κολινδρού "Άνευ λόγου" στη "Πρώτη παράσταση"....
Δύσκολα τα κομμάτια του Άντον Τσέχωφ και του Βαγγέλη Μπουσμαλή που επέλεξαν να ερμηνεύσουν, αλλά οι ηθοποιοί να δίνουν πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους,μέχρι και τη τελευταία ικμάδα της ψυχής τους.
Φοβερά δουλεμένοι χαρακτήρες,με τα συναισθήματά τους να αποτυπώνονται με απόλυτη επιτυχία στα πρόσωπα και τα κορμιά τους....
Όλα μελετημένα και τακτοποιημένα σωστά, όπως θα άρμοζε σε μια θεατρική παράσταση που σέβεται τον θεατή της....
Κάθομαι τέτοια ώρα αργάμιση στον υπολογιστή μου, γράφοντας, συνεπαρμένος από μία θεατρική εκτέλεση που αφήνει πάρα πολλές υποσχέσεις για τα επόμενα βήματα της ομάδος.....
Αυτό που διέκρινα και με εντυπωσίασε είναι το γεγονός ότι ενώ οι ηθοποιοί που πήραν μέρος στη θεατρική παράσταση είναι γνωστοί μου και πάνω κάτω προϋπολόγιζα τι θα αντικρίσω,
εντούτοις είδα κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που περίμενα.....
Σε καμιά περίπτωση δεν με άφησαν να δω - έστω υποσυνείδητα - τον Νίκο, τον Αντώνη, τον Γιάννη, τον Κωστή , τη Φρόσω, τη Ματούλα, τον Σάκη και τα υπόλοιπα παιδιά που γνωρίζω, αλλά τα ίδια αληθινά πρόσωπα τα ταύτισα με τους ήρωες του Τσέχωφ, Ανδρέα, Σόνια, Λυδία, Δημήτρη, Ευάγγελο, Μαρία Στουρνά κτλ.....
Νομίζω ότι αυτό φανερώνει πολλά.....
Εύχομαι αυτή η προσπάθεια να έχει την ανάλογη συνέχεια....
.... και την ανάλογη στήριξη του κόσμου.
Τα ΚΟΛΙΝΔΡΙΝΑ ΜΑΣΛΑΤΙΑ θα σταθούν δίπλα και κοντά στη θεατρική ομάδα με τον τρόπο που ξέρουν....
