Ονομάζομαι Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης…. Ετών 33. Εργάζομαι για μεροκάματο. Σπούδασα. Συμμετέχω όσο μπορώ στα κοινά. Και το σημαντικότερο ….? Είμαι από τους τυχερούς που ακόμη
κάνω όνειρα… Είμαι από τους αισιόδοξους που πιστεύω πως όλα θα αλλάξουν. 33 ετών λοιπόν. Στην ηλικία μου ο σημερινός πρωθυπουργός είχε ήδη κατοχυρώσει δικαίωμα βουλευτικής σύνταξης…. Στην ηλικία μου η κυρία Διαμαντοπούλου Άννα είχε ήδη θητεύσει επί 4 χρόνια ως διορισμένη Νομάρχης Κοζάνης… Οικογενειοκρατία, παθογένειες που ακόμη και σήμερα δεν έχουν εκλείψει, κομματικοί μηχανισμοί που διόριζαν όποιον και όπου ήθελαν…. Αναξιοκρατία... και βόλεμα. Και αδικία. Και μια συγνώμη από τη γενιά του Πολυτεχνείου δεν ακούστηκε.
Έτσι πορευτήκαμε ως χώρα τα τελευταία 30 χρόνια. Πολλοί από εσάς εδώ στην αίθουσα, οι παλαιότεροι ηλικιακά, ίσως με τον τρόπο σας, άλλος άμεσα κι άλλος έμμεσα, θέλω να πιστεύω, χωρίς καν να το ξέρατε πολλές φορές, συμμετείχατε σε όλο αυτό το παιχνίδι….
Υπήρξατε ίσως μέρος του προβλήματος…. Εγώ ήρθα εδώ για να πω αλήθειες και θα ήθελα αγαπητοί συνάδελφοι να συγχωρήσετε όλο το θράσος της ηλικίας μου.
Οι σημερινές δικτατορίες είναι κοινοβουλευτικές. Αναρωτηθείτε λοιπόν όλοι σας…. Άραγε ποιός είναι πιο δυνατός; Αυτός που βαράει ή αυτός που πονάει; Το ξύλο πάντως είτε σοσιαλιστικό είτε δεξιό είτε αριστερό παραμένει ξύλο... Ας μη ξεχνάμε πως η μελανιά στην αρχή είναι μπλε και μετά γίνεται πράσινη...
Αν θέλουν λοιπόν αυτοί που μας κυβερνάν να καταδικάσουν τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται, ας φροντίσουν πρώτα να καταδικάσουν τη φτώχεια απ' όποιον κι αν επιβάλλεται. Δεν γίνεται να διδάσκουν "ηθική" και κανόνες καλής συμπεριφοράς σε έναν που πεινάει. Γιατί ανήθικο είναι το γεγονός ότι πεινάει. Όταν το στομάχι κάποιου είναι άδειο δε χρησιμοποιεί το στόμα του για έναν γόνιμο και δημιουργικό διάλογο. Χρησιμοποιεί τα δόντια του. Και όταν τους τα δείξει απειλητικά, αυτοί τον κακίζουν γιατί δεν τα έχει βουρτσίσει το πρωί. Αλλά ας ξέρουν οι κυβερνώντες πως … η γελοιότητα τους δεν υπήρξε ποτέ η απάντηση στην ανέχεια των άλλων…
Aν απουσιάζει λοιπόν η δικαιοσύνη τότε τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία παρά μια οργανωμένη ληστεία?
Είμαι παιδί αριστερών. Δε το έκρυψα ποτέ. Ούτε με επηρέασε καθόλου στις αποφάσεις μου. Επέλεξα την πολιτική πρόταση του Πάνου του Καμμένου. Η αλήθεια είναι πως σε περίμενα εδώ και 2-3 χρόνια πρόεδρε…. Εκτός από τις πολιτικές σου, είδα μια λάμψη οργής στο βλέμμα σου …. Και μια αλήθεια…. Μια πολιτική καθαρότητα…. Με τα όποια λάθη σου και με τις όποιες παραλήψεις σου. Φυσικά είμαστε εδώ για να συζητήσουμε, να ζυμωθούμε…. ως πολιτικά όντα και ως στελέχη ενός κινήματος.
Είσαι μαχητής πρόεδρε και αυτό είναι ακριβώς που γουστάρουμε. Γιατί μαχητές είμαστε κι όλοι εμείς.
Καθένας έχει τον παράδεισο που του αξίζει. Εμείς εδώ στην Ελλάδα πίσω στον χρόνο αναζητούμε τις ρίζες του προβλήματος, στον Μεσοπόλεμο, στην εποχή του καραμανλικού εκσυγχρονισμού και της αντιπαροχής, στη χούντα.
Τελικά τι είμαστε?
Χώρα μεγαλοεκδοτών είμαστε που μας γεμίζουν τα μυαλά με χίλιες δυο ψεύτικες ειδήσεις και εικόνες και που δεν πληρώνουν καν το προσωπικό τους, χώρα πολιτικών που πληρώνουν τις συνεντεύξεις τους και αγοράζουν τηλεοπτικό χρόνο. Χώρα μεγαλοεργολάβων που πατάνε επί πτωμάτων και χώρα με τσιράκια των 50 ευρώ, που γίνονται φερέφωνα του κάθε πολιτικίσκου που μια σελίδα λέξεις δεν ξέρει να γράψει. Να τις γράψει σωστά εννοώ. Να τα βράσω τα πτυχία τους. Όλων όσων μας κυβέρνησαν. Μορφωθήκανε αλλά άνθρωποι μορφωμένοι δε θα γίνουνε ποτέ.
Το δομημένο σάπιο σύστημα έχει πολύ σκληρά αντανακλαστικά απέναντι στον κίνδυνο της κατάρρευσής του. Και ποιο είναι αυτό το σύστημα; Ο πολιτικός κόσμος που διαγκωνίζεται για την πολιτική του επιβίωση και την άλωση των αρχών εξουσίας. Τα ΜΜΕ που αρκούνται στα διόλου ευκαταφρόνητα κοκαλάκια που τους πετά ο πολιτικός κόσμος για να αποπροσανατολίζουν κάθε σοβαρή συζήτηση, αναμοχλεύοντας επουσιώδη ζητήματα, όπως οι ατέρμονες εκλογολογίες και οι θορυβώδεις ανασχηματισμοί. Η δικαιοσύνη, που ανήμπορη να επιτελέσει το έργο της, ευνουχισμένη από την πολιτική πατρωνία δεν μπορεί να κάνει το αυτονόητο, να εφαρμόσει τους νόμους.
Το ότι η χώρα βουλιάζει λοιπόν δεν είναι λόγος για να αλλάξουμε συνήθειες. Ο καθένας τον ρόλο του: η κυβέρνηση τις ανούσιες προτάσεις της, η αντιπολίτευση τις εκούσιες αντιπαραθέσεις της και η Αριστερά τις ανούσιες αρνήσεις της.
Ή για να το πούμε αλλιώς: Άντε και λεφτά βρέθηκαν, γνώση και φαντασία ποιος θα μας δανείσει;
Ίσως να με κατηγορήσετε πως δεν καταθέτω προτάσεις….
Δε θα καταθέσω προτάσεις. Ούτε λύσεις θα καταθέσω. Όλοι ξέρουμε τι έφταιξε και τι πρέπει να διορθώσουμε. Η δική μου παράκληση, πρόταση και λύση εμπεριέχεται σε μία μόνο λέξη. Αξιοκρατία πρόεδρε….
Α-ξι-ο-κρα-τι-α….
Ας αφήσουμε τους άλλους στις κομματικές γραμμές να ισορροπούν με τη ματαιοδοξία τους. Να φοβούνται αυτό που με πρησμένους αδένες ζητούσαν. Τη συμμετοχή. Να γουρλώνουν τα μάτια και να νοιώθουν την απόρριψη. Ας αφήσουμε τους θεματοφύλακες που εξαργυρώνουν παλιούς διορισμούς να κουνάνε δάχτυλα. Ας μη ξοδεύουμε πλέον χρώμα σε νάιλον σημαίες και καραβόπανα.
Κατεβαίνουμε στους δρόμους, στεκόμαστε, μπερδευόμαστε, επαναπροσδιορίζουμε. Ξαναστεκόμαστε, μπερδευόμαστε, συζητάμε…. Αναδιπλωνόμαστε…. και ούτω καθεξής. Μπορεί να μην ωριμάζουμε ,αλλά ζυμωνόμαστε.
Ας κάνουμε λοιπόν την επανάστασή μας τώρα. Όπως εμείς νομίζουμε...
Η επανάσταση δεν έχει τρόπους. Έχει μόνο δίκιο.... κι αυτό το δίκιο ψάχνει…. ένας ολόκληρος λαός.
Η κάθε επανάσταση δεν συνδιαλέγεται. Απλά δείχνει πώς κάνουν διάλογο οι αδικημένοι. Ό,τι κι αν λένε οι προσκυνητές του συστήματος εγώ γουστάρω που είμαι ταγμένος ακόμα στην ουτοπία. Είναι ο προορισμός στο δικό μου χάρτη. Γουστάρω που έχω την αυταπάτη πως κάτι θα αλλάξει. Γουστάρω και δε μετανιώνω για τίποτα.
Δεν έχει έρθει ακόμη η στιγμή για να δηλώσουν οι άνθρωποι αδυναμία και κατάρρευση. Έχουμε ακόμα αγώνα μπροστά. Κυρίως ηθικό και πολιτιστικό. Ανθρώπινο. Χωρίς οικονομικά παρακινούμενους, δίχως εύκολες λύσεις. Η γενιά μου ίσως καταστράφηκε από λάθος πολιτικές των πατεράδων μας μα για να δηλώσουμε την ήττα μας πρέπει πρώτα να εξαντλήσουμε την κάθε πιθανότητα. Όλα φτιάχνονται και όλα διορθώνονται. Θέλει ανανέωση. Μεράκι. Όρεξη. Και στόχους. Χρειάζεται υπομονή και καθαρά μυαλά. Ο καθένας στις μικρές μας κοινωνίες έχει τον ρόλο του. Ας εκμεταλλευτούμε τις αρετές του καθενός. Ας πλησιάσουμε λίγο τον δίπλα μας. Ας γνωριστούμε καλύτερα.
Ας μάθουμε να μη λέμε ψέματα. Όλοι μαζί χωρίς ρουφιανιλίκια, πισωγυρίσματα και κωλοτούμπες θα προσφέρουμε κάτι καλύτερο. Ή θα πάμε όλοι μαζί ή όλοι εναντίον όλων. Πλέον άλλη λύση δεν υπάρχει.
Ανήκω στη γενιά που είναι περήφανη για τους προγόνους της. Θα προσπαθήσω όμως με κάθε τίμημα να γίνω η γενιά για την οποία θα είναι περήφανοι οι απόγονοί μου….
Όσο αγαπητέ Πάνο, όσο αγαπητέ Πρόεδρε, εσύ, κρατάς τη σημαία ψηλά… κι εμείς θα είμαστε όρθιοι.
Σας ευχαριστώ πολύ….
