Ο νομός Κοζάνης, εκτός από κάρβουνο και ρεύμα, έχει έναν ακόμη θησαυρό. Τον διάσημο πλέον στην οικουμένη κρόκο. Είναι ένα προσοδοφόρο, αλλά και
δύσκολο στη συλλογή φυτό. Οι κάτοικοι της περιοχής Τσαρτσαμπά, στην οποία φύεται ο κρόκος, είχαν την προνοητικότητα να συμπτύξουν κι έναν αξιόλογο συνεταιρισμό. Ο συνεταιρισμός κροκοπαραγωγών τυποποίησε το προϊόν, φρόντισε να κατοχυρώσει ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ), έκανε επιθετικό μάρκετινγκ, συνεργάστηκε με εταιρείες καλλυντικών έκανε ό, τι χρειάζεται για την προώθηση. Μόνο που τα τελευταία χρόνια η παραγωγή μειώθηκε ραγδαία. Από 10.000 στρέμματα που παρήγαν 8 - 9 τόνους κρόκου ετησίως, τα τελευταία χρόνια η παραγωγή έπεσε στα 800 κιλά, αφού καλλιεργούνται μόνο 1.000 στρέμματα.
Ο Γιωργος είναι νέος, απόφοιτος ΑΕΙ και άνεργος της περιοχής. Πέρυσι τέτοιον καιρό έψαχνε κάποια δουλειά «στην περιφέρεια, στη νομαρχία, οπουδήποτε να βγάλω ένα μεροκάματο». Γνώριζε φίλους που βολεύτηκαν με ενδεκάμηνες συμβάσεις κι έψαχνε το κλειδί του κρατικού παραδείσου, που μόνο κάποιος βουλευτής ή προεστός της περιοχής μπορούσε να του δώσει. Ο πατέρας του, σκληρά εργαζόμενος, αλλά και καλά αμειβόμενος εργάτης στα λιγνιτωρυχεία της ΔΕΗ, μπορούσε να του επιδοτεί την ανεργία. Ο ίδιος έκανε μαύρα μεροκάματα στα μπαράκια της περιοχής «μέχρι να βρεθεί κάτι καλύτερο», αλλά το μόνο που δεν σκεφτόταν ήταν η καλλιέργεια των 14 στρεμμάτων στα οποία ο παππούς έβαζε κρόκο. Το χωράφι νοικιάστηκε σε τρίτους για καλλιέργεια σίτου με ελάχιστη απόδοση.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
kathimerini.gr/
