Του
Αντώνη Νταγλιούδη
Αν είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας που προκύπτουν από την δανειακή
Σύμβαση με το ΔΝΠ-ΕΕ, τότε, με τις σημερινές πολιτικές, θα υποχρεωθούμε σε
μακροχρόνια ύφεση, φτώχεια και
μαρασμό, με το δημόσιο χρέος βέβαια να
αυξάνει. Αν δεν είμαστε συνεπείς και
καταγγείλουμε μονομερώς το μνημόνιο, τότε γίνονται αυτομάτως δύο
ενέργειες: Σταματούν οι δόσεις του
δανείου και η χώρα οδηγείται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αφού δεν είναι συνεπείς
σε Ευρωπαϊκή Σύμβαση που υπέγραψε (χώρια οι νομικές ενέργειες του ΔΝΤ). Το δικαστήριο αυτό το πιθανότερο θα εκδώσει
απόφαση άμεσης επιστροφής των κονδυλίων που δόθηκαν και θα απαιτήσει ανάκληση
της απόφασης καταγγελίας Μνημονίου, θέτοντας κάποια προθεσμία. Αν παρέλθει άπρακτη η προθεσμία τότε η Ε.Ε.
με τα όργανα διοίκησή της θα πρέπει να αποφασίσει πολιτικά. Νέες συζητήσεις, νέες προθεσμίες και στο
βάθος το πολιτικό δίλημμα: Ή αλλάζουν
ριζικά οι συνθήκες λειτουργίας της Ε.Ε. ή η Ελλάδα τίθεται εκτός Ένωσης και
φυσικά εκτός ευρώ.
Η πρώτη περίπτωση (ριζική αλλαγή της Ευρώπης) προϋποθέτει πολιτικές
ανατροπές. Οι υπάρχουσες ηγεσίες
δυσκολεύονται να αντιληφθούν το εύρος της κρίσης και την ανάγκη άλλης
λειτουργίας: Τα χρέη των κρατών να
θεωρούνται χρέη της Ε.Ε., να υπάρχει αλληλεγγύη, να εκδίδονται ευροομόλογα, να
μπορεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να συναλλαχθεί με τα κράτη κ.λπ. Αυτό βέβαια σημαίνει Ευρωπαϊκή διακυβέρνηση,
ενιαίος προϋπολογισμός και άρα τα κράτη να έχουν καθεστώς αυτοδιοίκησης
επαρχίας και άρα αντίο εθνική κυριαρχία.
Η δεύτερη περίπτωση του διλλήματος είναι να μείνει η Ευρώπη όπως είναι
και να αρχίσει να …απολύει τα μέλη της, ξεκινώντας από την Ελλάδα. Προφανώς πρόκειται για συνολική καταστροφή με
απρόβλεπτες διαστάσεις. Εθνικά
νομίσματα, απίθανοι πληθωρισμοί, καιροσκοπισμός, διαφθορά και μια γενικευμένη
αρπακτική διάθεση του «ο σώζων εαυτών σωθήτω».
Όλα τα σενάρια λοιπόν μαύρα. Και
το πολιτικό υποκείμενο, η συλλογικότητα του ανθρώπου που γράφει εν τέλει την
ιστορία; Ασχολείται με το ποιος φταίει
για τα δεινά και όχι με το πώς θα αλλάξει τη μοίρα του, τη ζωή του, την Ελλάδα,
την Ευρώπη, τον κόσμο.
Και οι ηγέτες που επιλέγει το ακίνητο και ανίκανο να αντισταθεί στην
κατηφόρα σύστημα, η Μέρκελ, ο Σαμαράς και οι λοιποί, θριαμβεύουν κατρακυλώντας.
03
– 11 – 2012
