Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Όταν περνάς μήνες συκοφαντώντας τη χώρα σου στα πέρατα της Οικουμένης, είναι βέβαιο πως οποιοσδήποτε μετά από εσένα προσπαθήσει να αντιστρέψει την ήδη δημιουργηθείσα δυσμενή εικόνα, θα βρεθεί μπροστά σε τείχος.
Όσο εύκολο είναι να καταστρέψεις τη φήμη κάποιου, άλλο τόσο (και δέκα φορές πάνω) δύσκολο είναι να την αποκαταστήσεις.
Κάπως έτσι βρέθηκε η άφραγκη και κατασυκοφαντημένη Ελλάδα να αναζητεί πηγές χρηματοδότησης και να μην βρίσκει πουθενά αλλού, παρεκτός σε έναν μηχανισμό στον οποίο συμμετέχει το ΔΝΤ (με τις γνωστές ιδεοληψίες του).
Αυτά είναι γνωστά, θα πείτε. Συμφωνώ. Πλην όμως, τα βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας.
Όπου κι’ αν βρεθούμε, όπου κι’ αν σταθούμε.
Τις προάλλες, μια διακομματική αντιπροσωπεία του ελληνικού κοινοβουλίου βρεθήκαμε στην Πάφο, για την Διακοινοβουλευτική Συνδιάσκεψη για την Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Εξωτερικών, Άμυνας και Ασφάλειας.
Ήταν μια καλή ευκαιρία – καθώς συμμετείχαν περί τους διακόσιους βουλευτές και γερουσιαστές από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες – να τους μιλήσουμε λίγο για την πραγματική Ελλάδα.
Ανάμεσα σε εκείνους με τους οποίους συνομίλησα ήταν και ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην υπουργός των Εξωτερικών της Ιταλίας Λαμπέρτο Ντίνι, που σήμερα είναι πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της ιταλικής Γερουσίας.
Μου ξεκαθάρισε από την αρχή ότι η Ελλάδα πρέπει να σωθεί και η Ιταλία στέκει στο πλευρό μας.
Αλλά, πρόσθεσε, οι προηγούμενες κυβερνήσεις σας προκάλεσαν καταστροφή.
Αμέσως, του αντέτεινα πως δεν είναι έτσι.
«Onorevole», του είπα, «ξέρετε καλύτερα από εμένα, ως παλαιός πολιτικός και όχι μόνο - καθώς κάποτε υπήρξατε και στέλεχος του ΔΝΤ με αρμοδιότητα την Ελλάδα – πως μια χώρα μπορεί να έχει καλύτερες ή χειρότερες κυβερνήσεις, αλλά είναι αδύνατον να διαθέτει σειρά καταστροφικών κυβερνήσεων επί μια εικοσαετία. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι ο Γ. Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές λέγοντας στον κόσμο ότι «λεφτά υπάρχουν» και μετά, καθώς δεν μπορούσε τόσο γρήγορα να αποστεί από το βασικό προεκλογικό σύνθημά του, πέρασε έξι-επτά μήνες χωρίς να παίρνει κανένα σοβαρό μέτρο, έως ότου μας οδήγησε στο ΔΝΤ. Την ίδια περίοδο, δυσφημούσε συστηματικά την Ελλάδα και τους Έλληνες στο εξωτερικό, λέγοντας πως είμαστε κλέφτες, τεμπέληδες, χρεοκοπημένοι. Για να σας δώσω, κ. Ντίνι να καταλάβετε τι εννοώ, είναι ως εάν εσείς, ως πρωθυπουργός ή υπουργός εξωτερικών της Ιταλίας να κυκλοφορούσατε στον κόσμο, λέγοντας πως όλοι οι Ιταλοί είναι μαφιόζοι! Θα σας δάνειζε κανείς; Πώς θα σας αντιμετώπιζαν;».
Το παράδειγμα (περί Μαφίας) ήταν καταλυτικό. Συμφώνησε απόλυτα μαζί μου, αλλά δεν έχω εξουσιοδότηση από τον Ιταλό βετεράνο πολιτικό να μεταφέρω το σχόλιο με το οποίο μου γνωστοποίησε τόσο την συμφωνία του, όσο και την έκπληξή του για τέτοια δυσφημιστική συμπεριφορά.
Αυτά, γιατί δεν μας φταίνε πάντα οι ξένοι…
