Τον Οκτώβριο του 1996 δύο πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του Άκη Τσοχατζόπουλου βρίσκονται στη Γερμανία. Εκεί συναντώνται με κορυφαία στελέχη της HDW, που έχουν αρμοδιότητα στο Τμήμα προώθησης πωλήσεων εξοπλιστικού υλικού σε
χώρες του εξωτερικού. Πρόκειται για στελέχη της εταιρείας, που διευθύνουν παράλληλα και ορισμένες μικρές και ανεξάρτητες απ’ την HDW εταιρείες, μέσα από τις οποίες διεκπεραιώνουν τις διακριτικές πληρωμές. Οι άνθρωποι του Άκη έχουν πρόταση για παραγγελία-μαμούθ, που αφορά στην αγορά τεσσάρων υποβρυχίων και οι συζητήσεις επικεντρώνονται στον τρόπο πληρωμής και, βεβαίως, στα ποσοστά της προμήθειας. Προφανώς, εν αγνοία του Άκη…Τα στελέχη της HDW, αφού μελέτησαν την πρόταση των απεσταλμένων του Άκη και την έθεσαν υπ’ όψιν στη Διοίκηση της εταιρείας, κατέληξαν οριστικά στην τιμή πώλησης, αλλά και στο ποσοστό της προμήθειας. Οι δύο Γερμανοί μάνατζερ ξεκαθάρισαν στους Έλληνες απεσταλμένους ότι η τιμή των υποβρυχίων δεν μπορεί να έχει μεγάλη διακύμανση, γιατί τον ίδιο τύπο πούλησαν και σε άλλες χώρες. Με λίγα λόγια, τους είπαν ότι η προμήθεια που θα έπαιρναν ήταν μόνο 5% επί του συνολικού ποσού της σύμβασης.
Το «σύστημα»
Οι άνθρωποι του Άκη επέστρεψαν στην Αθήνα και ενημέρωσαν το «σύστημα» για το ποσοστό της μίζας, που ήταν πολύ μικρό για να γίνουν διακριτικές πληρωμές σε όλα τα επίπεδα. Τότε το δεξί χέρι του Άκη στα εξοπλιστικά επιστράτευσε ένα γνωστό Λιβανέζο (;) μεσάζοντα, ο οποίος βρίσκεται πίσω από κάθε μεγάλη δουλειά χωρίς να έχει καμία εταιρεία δίκη του στην Ελλάδα. Ο περιβόητος Τζορτζ ανέλαβε να χειριστεί το ζήτημα με τους Γερμανούς. Ένα μήνα μετά οι διαπραγματεύσεις των Γερμανών με τον περιβόητο Τζορτζ καταλήγουν σε συμφωνία. Ο πανέξυπνος Λιβανέζος ανέβασε τη μίζα από το 5% στο 25%, για να καταλήξει στο τέλος στο 35% εξαιτίας διάφορων εμπλοκών που έπρεπε να ξεπεραστούν. Το κόλπο του Λιβανέζου ήταν απλό. Ζήτησε απ’ τη HDW την κατασκευή νέου τύπου υποβρυχίων, τα οποία μπορούσαν να κοστολογηθούν σε τιμές ακόμα και διπλάσιες. Έτσι και ο γερμανικός κολοσσός θα έβγαζε μυθικά κέρδη και το «σύστημα» του Άκη στην Αθήνα θα έκανε τη μεγαλύτερη μπάζα στην ιστορία των προμηθειών που έπεσαν για εξοπλιστικά προγράμματα.
Το «σύστημα», για το οποίο ο Άκης, προφανώς, είχε άγνοια, ενθουσιάστηκε με τη συμφωνία που έκλεισε ο Τζορτζ με τους Γερμανούς. Το πρόβλημα όμως εντοπιζόταν στα χρονοδιαγράμματα παραλαβής των προμηθειών. Οι Γερμανοί συμφώνησαν να πληρώνουν κάθε φορά που θα έρρεε το χρήμα από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, στο οποίο, φυσικά, οι υπουργοί ουδέν περί αυτών γνώριζαν ποτέ η γνωρίζουν και τώρα. Το ζήτημα ήταν να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, γιατί το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα ήταν ρευστό εξαιτίας της σύγκρουσης εκσυγχρονιστών-προεδρικών και ανά πάσα στιγμή όλα μπορούσαν να αλλάξουν και στο υπουργείο Άμυνας.
Οι άνθρωποι του Άκη επέστρεψαν στην Αθήνα και ενημέρωσαν το «σύστημα» για το ποσοστό της μίζας, που ήταν πολύ μικρό για να γίνουν διακριτικές πληρωμές σε όλα τα επίπεδα. Τότε το δεξί χέρι του Άκη στα εξοπλιστικά επιστράτευσε ένα γνωστό Λιβανέζο (;) μεσάζοντα, ο οποίος βρίσκεται πίσω από κάθε μεγάλη δουλειά χωρίς να έχει καμία εταιρεία δίκη του στην Ελλάδα. Ο περιβόητος Τζορτζ ανέλαβε να χειριστεί το ζήτημα με τους Γερμανούς. Ένα μήνα μετά οι διαπραγματεύσεις των Γερμανών με τον περιβόητο Τζορτζ καταλήγουν σε συμφωνία. Ο πανέξυπνος Λιβανέζος ανέβασε τη μίζα από το 5% στο 25%, για να καταλήξει στο τέλος στο 35% εξαιτίας διάφορων εμπλοκών που έπρεπε να ξεπεραστούν. Το κόλπο του Λιβανέζου ήταν απλό. Ζήτησε απ’ τη HDW την κατασκευή νέου τύπου υποβρυχίων, τα οποία μπορούσαν να κοστολογηθούν σε τιμές ακόμα και διπλάσιες. Έτσι και ο γερμανικός κολοσσός θα έβγαζε μυθικά κέρδη και το «σύστημα» του Άκη στην Αθήνα θα έκανε τη μεγαλύτερη μπάζα στην ιστορία των προμηθειών που έπεσαν για εξοπλιστικά προγράμματα.
Το «σύστημα», για το οποίο ο Άκης, προφανώς, είχε άγνοια, ενθουσιάστηκε με τη συμφωνία που έκλεισε ο Τζορτζ με τους Γερμανούς. Το πρόβλημα όμως εντοπιζόταν στα χρονοδιαγράμματα παραλαβής των προμηθειών. Οι Γερμανοί συμφώνησαν να πληρώνουν κάθε φορά που θα έρρεε το χρήμα από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, στο οποίο, φυσικά, οι υπουργοί ουδέν περί αυτών γνώριζαν ποτέ η γνωρίζουν και τώρα. Το ζήτημα ήταν να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, γιατί το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα ήταν ρευστό εξαιτίας της σύγκρουσης εκσυγχρονιστών-προεδρικών και ανά πάσα στιγμή όλα μπορούσαν να αλλάξουν και στο υπουργείο Άμυνας.
Νέος τύπος
Για να προλάβει τις εξελίξεις, η HDW έστησε μέσα σε χρόνο-ρεκόρ δύο μηνών τα σχέδια για το νέο τύπο υποβρυχίων. Χωρίς καμία απολύτως μελέτη ο γερμανικός κολοσσός ετοίμασε ένα νέου τύπου υποβρύχιο, στο οποίο το μόνο κοστολογημένο πρόγραμμα ήταν οι μίζες. Στο ΚΥΣΕΑ το υπουργείο Άμυνας πέρασε το πρόγραμμα χωρίς καμία απολύτως αντίρρηση, αφού ο Σημίτης άφηνε το υπουργείο Άμυνας επί Άκη να κάνει ό,τι θέλει, για να μην του δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα.
Βεβαίως, το υποβρύχιο που κατασκεύασε η HDW έγερνε και αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι σχεδιάστηκε στο πόδι μόνο και μόνο για να προλάβουν την παραγγελία. Πάντως οι Γερμανοί εισέπραξαν μια γενναία προκαταβολή από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και φρόντισαν αμέσως να στήσουν το μηχανισμό, μέσα απ’ τον οποίο θα γίνονταν οι πληρωμές των προμηθειών.
Μέσα από την ΜΙΕ του Μιχάλη Ματαντού και της Φέροσταλ τροφοδοτήθηκαν μια σειρά από παράκτιες εταιρείες, που ανήκαν στο «σύστημα» έμπιστων μεν ανθρώπων του Άκη Τσοχατζόπουλου, αλλά, φυσικά, ο Άκης δεν γνώριζε περί αυτού τίποτα, όπως είθισται με τους υπουργούς Άμυνας στην Ελλάδα. Ούτε τους έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι υπάρχουν μίζες στα θέματα αυτά και η αγνότητά τους είναι παροιμιώδης διεθνώς. Μόνο κάποιος, που του άρεσε να τον θεωρούν «δεξί χέρι του Άκη στα εξοπλιστικά» αρνήθηκε να πάρει μίζες μέσω λογαριασμών και απαιτούσε το μερίδιο να πηγαίνει κατ’ ευθείαν στον ίδιο μέσα σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών.
Για να προλάβει τις εξελίξεις, η HDW έστησε μέσα σε χρόνο-ρεκόρ δύο μηνών τα σχέδια για το νέο τύπο υποβρυχίων. Χωρίς καμία απολύτως μελέτη ο γερμανικός κολοσσός ετοίμασε ένα νέου τύπου υποβρύχιο, στο οποίο το μόνο κοστολογημένο πρόγραμμα ήταν οι μίζες. Στο ΚΥΣΕΑ το υπουργείο Άμυνας πέρασε το πρόγραμμα χωρίς καμία απολύτως αντίρρηση, αφού ο Σημίτης άφηνε το υπουργείο Άμυνας επί Άκη να κάνει ό,τι θέλει, για να μην του δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα.
Βεβαίως, το υποβρύχιο που κατασκεύασε η HDW έγερνε και αυτό είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί, αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι σχεδιάστηκε στο πόδι μόνο και μόνο για να προλάβουν την παραγγελία. Πάντως οι Γερμανοί εισέπραξαν μια γενναία προκαταβολή από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και φρόντισαν αμέσως να στήσουν το μηχανισμό, μέσα απ’ τον οποίο θα γίνονταν οι πληρωμές των προμηθειών.
Μέσα από την ΜΙΕ του Μιχάλη Ματαντού και της Φέροσταλ τροφοδοτήθηκαν μια σειρά από παράκτιες εταιρείες, που ανήκαν στο «σύστημα» έμπιστων μεν ανθρώπων του Άκη Τσοχατζόπουλου, αλλά, φυσικά, ο Άκης δεν γνώριζε περί αυτού τίποτα, όπως είθισται με τους υπουργούς Άμυνας στην Ελλάδα. Ούτε τους έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ότι υπάρχουν μίζες στα θέματα αυτά και η αγνότητά τους είναι παροιμιώδης διεθνώς. Μόνο κάποιος, που του άρεσε να τον θεωρούν «δεξί χέρι του Άκη στα εξοπλιστικά» αρνήθηκε να πάρει μίζες μέσω λογαριασμών και απαιτούσε το μερίδιο να πηγαίνει κατ’ ευθείαν στον ίδιο μέσα σε μαύρες σακούλες σκουπιδιών.
Οι σακούλες
Ουδείς βεβαιώνει, βέβαια, ότι πήγαν οι σακούλες, ουδείς βεβαιώνει ότι ήταν το δεξί χέρι του Άκη. Φυσικά, είναι αυτονόητο ότι ο Άκης αγνοούσε και αγνοεί τα πάντα για τα ζητήματα αυτά, αφού πήρε τις εισηγήσεις των Επιτροπών, τις πήγε στο ΚΥΣΕΑ χωρίς καλά-καλά να τις διαβάσει και, όταν το άδολο ΚΥΣΕΑ είπε «ναι», ο Άκης δεν ξαναασχολήθηκε με τα θέματα αυτά, που είναι θέματα ρουτίνας.
Για εκείνον προείχε το χτίσιμο του σοσιαλισμού στην Ελλάδα και στο μέτρο που τον αφορούσε προείχε να χτίσει μια κρατική μηχανή ικανή να βγάλει τη χώρα ασπροπρόσωπη στο μεγάλο στοίχημα των Ολυμπιακών Αγώνων, το οποίο είχε κερδίσει Επιτροπή υπό τη Γιάννα Αγγελοπούλου…
Γι’ αυτό, άλλωστε, όλοι γνωρίζουν ότι το πάρτι με τις μίζες προϋπήρχε του Άκη στο υπουργείο και συνεχίστηκε και μετά, όπως έχει καταγγείλει και στον Εισαγγελέα ο πρώην Γενικός Διευθυντής Εξοπλισμών, κ. Βασιλάκος .Πάντα μακριά από τη μύτη των ανύποπτων υπουργών.
Κάθε φορά που μπλόκαρε η ροη χρήματος από το υπουργείο προς τη HDW και την Τίσσεν, οι Γερμανοί έβρισκαν τρόπο να την ξεμπλοκάρουν λαδώνοντας, όπως πάντα, το «σύστημα». Μέχρι που απαύδησαν και αυτοί με τους εκβιασμούς και αποφάσισαν να παρατήσουν τα ναυπηγεία. Οι συμβάσεις όμως προέβλεπαν τεράστιες αποζημιώσεις και γι’ αυτό μεθοδεύτηκε η εικονική πώληση των ναυπηγείων στον Λιβανέζο Ισκαντάρ Σάφα.
Ουδείς βεβαιώνει, βέβαια, ότι πήγαν οι σακούλες, ουδείς βεβαιώνει ότι ήταν το δεξί χέρι του Άκη. Φυσικά, είναι αυτονόητο ότι ο Άκης αγνοούσε και αγνοεί τα πάντα για τα ζητήματα αυτά, αφού πήρε τις εισηγήσεις των Επιτροπών, τις πήγε στο ΚΥΣΕΑ χωρίς καλά-καλά να τις διαβάσει και, όταν το άδολο ΚΥΣΕΑ είπε «ναι», ο Άκης δεν ξαναασχολήθηκε με τα θέματα αυτά, που είναι θέματα ρουτίνας.
Για εκείνον προείχε το χτίσιμο του σοσιαλισμού στην Ελλάδα και στο μέτρο που τον αφορούσε προείχε να χτίσει μια κρατική μηχανή ικανή να βγάλει τη χώρα ασπροπρόσωπη στο μεγάλο στοίχημα των Ολυμπιακών Αγώνων, το οποίο είχε κερδίσει Επιτροπή υπό τη Γιάννα Αγγελοπούλου…
Γι’ αυτό, άλλωστε, όλοι γνωρίζουν ότι το πάρτι με τις μίζες προϋπήρχε του Άκη στο υπουργείο και συνεχίστηκε και μετά, όπως έχει καταγγείλει και στον Εισαγγελέα ο πρώην Γενικός Διευθυντής Εξοπλισμών, κ. Βασιλάκος .Πάντα μακριά από τη μύτη των ανύποπτων υπουργών.
Κάθε φορά που μπλόκαρε η ροη χρήματος από το υπουργείο προς τη HDW και την Τίσσεν, οι Γερμανοί έβρισκαν τρόπο να την ξεμπλοκάρουν λαδώνοντας, όπως πάντα, το «σύστημα». Μέχρι που απαύδησαν και αυτοί με τους εκβιασμούς και αποφάσισαν να παρατήσουν τα ναυπηγεία. Οι συμβάσεις όμως προέβλεπαν τεράστιες αποζημιώσεις και γι’ αυτό μεθοδεύτηκε η εικονική πώληση των ναυπηγείων στον Λιβανέζο Ισκαντάρ Σάφα.
Ο Χάλακ
Το προξενιό ανάμεσα στους Γερμανούς, την κυβέρνηση Παπανδρέου και τον Ισκαντάρ Σάφα έγινε απ’ τον άνθρωπο-κλειδί στα εξοπλιστικά. Τον περιβόητο Τζορτζ Χάλακ, που βρίσκεται διαρκώς πολύ κοντά στην οικογένεια Παπανδρέου. Τόσο κοντά, ώστε να είναι εκ των ελαχίστων στα γενέθλια του Ανδρέα, ο οποίος ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά την ανάκριση του Χάλακ από τις ελληνικές Αρχές για βομβιστική επίθεση στην Αθήνα…
Ήταν τόσο αθώος και ο Χάλακ, ώστε να έχει την άνεση να οδηγεί το αυτοκίνητο που μετέφερε τη Μαργαρίτα Παπανδρέου από το εστιατόριο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, όπου συνήθιζε να γευματίζει, στο εξοχικό της στην Κόρινθο.
Μέχρι να κλείσει η συμφωνία με τον Ισκαντάρ Σάφα, στενοί συνεργάτες του τότε πρωθυπουργού, αλλά και ο αδελφός του, Νίκος Παπανδρέου, ταξίδεψαν στο Άμπου Ντάμπι και στο Κατάρ αναζητώντας επενδυτές ανάμεσα και στους φίλους του Τζορτζ Χάλακ. Τελικά, η τότε κυβέρνηση έδωσε τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά σε μια θυγατρική της Άμπου Ντάμπι MAR έναντι συμβολικού τιμήματος ενός ευρώ. Ο Ισκαντάρ Σάφα, αφού εκταμίευσε τις πρώτες δόσεις από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, παράτησε το υποβρύχιο, που έπρεπε να συνεχίσει την κατασκευή του, αφού δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία, και στη συνέχεια επέβαλε στους εργαζομένους εκ περιτροπής εργασία μία ημέρα την εβδομάδα.
Στην ουσία ο Λιβανέζος επιχειρηματίας εκβιάζει ανοιχτά το κράτος και ζητάει νέες προκαταβολές και επιπλέον παραγγελίες από το υπουργείο Άμυνας, προκείμενου να συνεχίσει την κατασκευή του υποβρυχίου, στο μέτρο, βέβαια, που μπορεί, αφού δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία. Ο Λιβανέζος επιχειρηματίας εκβιάζει για να στήσει ένα ακόμα μεγάλο κόλπο. Επιδιώκει την εκχώρηση της μισής έκτασης που περιλαμβάνουν τα ναυπηγεία, προκείμενου να δημιουργήσει εμπορευματικό σταθμό και δικό του λιμάνι με διαφορετική εταιρεία από αυτή που εκμεταλλεύεται τα ναυπηγεία. Το πρότζεκτ αυτό προωθεί, σε συνεργασία με δύο διαπλεκόμενους Έλληνες επιχειρηματίες.
Το προξενιό ανάμεσα στους Γερμανούς, την κυβέρνηση Παπανδρέου και τον Ισκαντάρ Σάφα έγινε απ’ τον άνθρωπο-κλειδί στα εξοπλιστικά. Τον περιβόητο Τζορτζ Χάλακ, που βρίσκεται διαρκώς πολύ κοντά στην οικογένεια Παπανδρέου. Τόσο κοντά, ώστε να είναι εκ των ελαχίστων στα γενέθλια του Ανδρέα, ο οποίος ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά την ανάκριση του Χάλακ από τις ελληνικές Αρχές για βομβιστική επίθεση στην Αθήνα…
Ήταν τόσο αθώος και ο Χάλακ, ώστε να έχει την άνεση να οδηγεί το αυτοκίνητο που μετέφερε τη Μαργαρίτα Παπανδρέου από το εστιατόριο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, όπου συνήθιζε να γευματίζει, στο εξοχικό της στην Κόρινθο.
Μέχρι να κλείσει η συμφωνία με τον Ισκαντάρ Σάφα, στενοί συνεργάτες του τότε πρωθυπουργού, αλλά και ο αδελφός του, Νίκος Παπανδρέου, ταξίδεψαν στο Άμπου Ντάμπι και στο Κατάρ αναζητώντας επενδυτές ανάμεσα και στους φίλους του Τζορτζ Χάλακ. Τελικά, η τότε κυβέρνηση έδωσε τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά σε μια θυγατρική της Άμπου Ντάμπι MAR έναντι συμβολικού τιμήματος ενός ευρώ. Ο Ισκαντάρ Σάφα, αφού εκταμίευσε τις πρώτες δόσεις από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, παράτησε το υποβρύχιο, που έπρεπε να συνεχίσει την κατασκευή του, αφού δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία, και στη συνέχεια επέβαλε στους εργαζομένους εκ περιτροπής εργασία μία ημέρα την εβδομάδα.
Στην ουσία ο Λιβανέζος επιχειρηματίας εκβιάζει ανοιχτά το κράτος και ζητάει νέες προκαταβολές και επιπλέον παραγγελίες από το υπουργείο Άμυνας, προκείμενου να συνεχίσει την κατασκευή του υποβρυχίου, στο μέτρο, βέβαια, που μπορεί, αφού δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία. Ο Λιβανέζος επιχειρηματίας εκβιάζει για να στήσει ένα ακόμα μεγάλο κόλπο. Επιδιώκει την εκχώρηση της μισής έκτασης που περιλαμβάνουν τα ναυπηγεία, προκείμενου να δημιουργήσει εμπορευματικό σταθμό και δικό του λιμάνι με διαφορετική εταιρεία από αυτή που εκμεταλλεύεται τα ναυπηγεία. Το πρότζεκτ αυτό προωθεί, σε συνεργασία με δύο διαπλεκόμενους Έλληνες επιχειρηματίες.
Αποζημιώσεις
Πάντως, με το κόλπο της αγοράς των ναυπηγείων από τον Ισκαντάρ Σάφα, οι Γερμανοί της HDW γλίτωσαν αποζημιώσεις ενός δισεκατομμυρίου ευρώ που έπρεπε να καταβάλουν στο Ελληνικό Δημόσιο, ενώ παράλληλα σφυρίζουν αδιάφορα για τα τέσσερα υποβρύχια, τα οποία έπρεπε να παραδώσουν, και μας παρέδωσαν μονό ένα και αυτό ημιτελές και μπαταρισμένο. Με λίγα λόγια, οι Γερμανοί ξεφορτώθηκαν τα ναυπηγεία, ο Ισκαντάρ Σάφα δέχτηκε να εμφανιστεί ως επενδυτής μέσω μιας εταιρείας-φάντασμα που δεν διαθέτει κεφάλαια και ο εκβιασμός συνεχίζεται με θύμα το Ελληνικό Δημόσιο, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τον Έλληνα φορολογούμενο.
Το «Π» θα αποκαλύψει στα επόμενα φύλλα το παρασκήνιο όλων των συμβάσεων και μια σειρά από καυτά έγγραφα, τα οποία θα χρειαστούν οι εισαγγελείς, που κάποτε θα πρέπει να ασχοληθούν με το δεύτερο μέρος του μεγάλου σκανδάλου. Δηλαδή απ’ την πώληση-μαϊμού των ναυπηγείων μέχρι σήμερα.
Πάντως, με το κόλπο της αγοράς των ναυπηγείων από τον Ισκαντάρ Σάφα, οι Γερμανοί της HDW γλίτωσαν αποζημιώσεις ενός δισεκατομμυρίου ευρώ που έπρεπε να καταβάλουν στο Ελληνικό Δημόσιο, ενώ παράλληλα σφυρίζουν αδιάφορα για τα τέσσερα υποβρύχια, τα οποία έπρεπε να παραδώσουν, και μας παρέδωσαν μονό ένα και αυτό ημιτελές και μπαταρισμένο. Με λίγα λόγια, οι Γερμανοί ξεφορτώθηκαν τα ναυπηγεία, ο Ισκαντάρ Σάφα δέχτηκε να εμφανιστεί ως επενδυτής μέσω μιας εταιρείας-φάντασμα που δεν διαθέτει κεφάλαια και ο εκβιασμός συνεχίζεται με θύμα το Ελληνικό Δημόσιο, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τον Έλληνα φορολογούμενο.
Το «Π» θα αποκαλύψει στα επόμενα φύλλα το παρασκήνιο όλων των συμβάσεων και μια σειρά από καυτά έγγραφα, τα οποία θα χρειαστούν οι εισαγγελείς, που κάποτε θα πρέπει να ασχοληθούν με το δεύτερο μέρος του μεγάλου σκανδάλου. Δηλαδή απ’ την πώληση-μαϊμού των ναυπηγείων μέχρι σήμερα.
