Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Είχε προηγηθεί επιστολή τριάντα διευθυντικών στελεχών της γερμανικής βιομηχανίας προς τον Φόλκερ Κάουντερ, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, με την οποία τον προέτρεπαν να θέσει σε εφαρμογή τη Σύμβαση, την οποία ήδη έχουν υπογράψει 160 χώρες.
Η Γερμανία έχει υπογράψει εδώ και εννέα χρόνια την Σύμβαση, αλλά αρνείται να την θέσει σε εφαρμογή, καθώς αυτή επιβάλλει στα συμβαλλόμενα έθνη να αυξήσουν τη διαφάνεια στη χρηματοδότηση των κομμάτων κατά την προεκλογική εκστρατεία και να εξασφαλίζουν ότι οι δημόσιοι λειτουργοί θα υπακούουν σε κώδικες χρηστής αγωγής, ιδίως σε ό,τι αφορά στα δημόσια οικονομικά.
Οι βουλευτές που διαφωνούν με την εφαρμογή της Σύμβασης υποστηρίζουν ότι μία από τις κύριες αντιρρήσεις τους συνίσταται στο ότι δεν κάνει έναν σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στα εκλεγμένα μέλη του Κοινοβουλίου και στους δημοσίους λειτουργούς.
Κι’ αυτό, διότι ανησυχούν μήπως χρειαστεί να διακόψουν την επαγγελματική τους απασχόληση σε διάφορες εταιρίες, καθώς κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τη Σύμβαση, αποτελεί σύγκρουση συμφερόντων!
Είναι γνωστό ότι ο Γιόσκα Φίσερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας επί Σρέντερ (1998-2005) προσελήφθη ως σύμβουλος στο έργο κατασκευής του αγωγού Ναμπούκο, που υποστηρίζεται από την ΕΕ και θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την Κασπία στην Ευρώπη.
Ο δε πρώην πολιτικός του προϊστάμενος πρώην καγκελάριος Σρέντερ ανακατεύτηκε με το φυσικό αέριο, αλλά από το αντίπαλο στρατόπεδο. Μετά την έξοδό του από την πολιτική, διορίστηκε επικεφαλής της επιτροπής μετόχων της κοινοπραξίας για την κατασκευή του Βόρειου Αγωγού Nord Stream, μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας, επιχείρηση όπου βασικός μέτοχος είναι η ΓκαζΠρομ.
Τον Ιανουάριο του 2008, όταν στη Γερμανία ξέσπασε το σκάνδαλο της Φολκσβάγκεν, αποκαλύφθηκε ότι είχε δημιουργηθεί ένα «ειδικό ταμείο» για να καλύπτει τα έξοδα των αξιωματούχων που συμμετείχαν στα διοικητικά συμβούλια ως εκπρόσωποι των εργαζομένων, προκειμένου να εξαγοράζουν την υποστήριξή τους.
Επί δέκα χρόνια ταξίδευαν ανά τον κόσμο έχοντας στη διάθεσή τους πόρνες, δώρα για τις συζύγους από μεγάλους οίκους, ακόμη και… βιάγκρα.
Μάλιστα, ο σοσιαλδημοκράτης βουλευτής Χανς Γιούργκεν Ουλ είχε παραδεχθεί ότι στα ταξίδια τους η προτεραιότητα ήταν το σεξ. Καταδικάστηκε για συμμετοχή στο σκάνδαλο ως μέλος του Συμβουλίου της εταιρίας μέχρι το 2006.
Ένοχος για απάτη κρίθηκε και καταδικάστηκε και ο συνεργάτης του πρώην καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ, από τους αρχιτέκτονες των οικονομικών του μεταρρυθμίσεων, Πέτερ Χαρτζ.
Είχε διατελέσει διευθυντής ανθρώπινου δυναμικού της εταιρίας και είχε παραδεχτεί τις κατηγορίες για δωροδοκία.
Στο εδώλιο είχε βρεθεί και ο Κλάους Φόλκερτ, πρώην επικεφαλής τους συμβουλίου των εργαζομένων, κατηγορούμενος ότι έλαβε 2 εκ ευρώ σε παράνομα μπόνους και εξασφάλιζε δωρεάν διακοπές στη Βραζιλιάνα ερωμένη του.
Γνωστό και το σκάνδαλο του Λιχτενστάιν, όπου μετέφεραν νύχτα σε βαλίτσες τα χρήματά τους τα διευθυντικά στελέχη των μεγάλων εταιριών.
Και όταν, το 1999, στη Γερμανία έγινε ποινικό αδίκημα η δωροδοκία στο εξωτερικό από γερμανικές εταιρίες , απλώς οι διάφοροι διαφθορείς τύπου Ζήμενς δήλωναν πως ο διαφθειρόμενος «δεν είναι κρατικός αξιωματούχος στο πλαίσιο των κανόνων του ΟΟΣΑ» και οι μίζες συνεχίζονταν κανονικά.
Με τον τρόπο αυτό και η Γερμανία κατατασσόταν – και συνεχίζει να κατατάσσεται – ως μια από τις χώρες που εφαρμόζουν άψογα τους κανόνες αντιδιαφθοράς του ΟΟΣΑ και συνέχιζε να λαδώνει!
Άλλωστε, η Γερμανία πάντα είναι σε θέση να ξεπερνά τις «δυσκολίες».
Ποιος ξεχνά την περίφημη υπόθεση των Σπάτων, όταν ανώνυμη εταιρία με έδρα τη σουίτα 815 του Κάραβελ βαφτίστηκε… Αρχή για να παρακαμφθεί ο κανονισμός του Ταμείου Συνοχής και να λάβουν οι Γερμανοί τα χρήματα χωρίς ενδιάμεσο φορέα ελέγχου.
Κάτι που επίσης πέρασε απαρατήρητο αυτές τις μέρες είναι η ανακοίνωση του αμερικανικού υπουργείου Δικαιοσύνης, που, επικαλούμενο έκθεση της Γερουσίας, αποφάνθηκε πως η Goldman Sachs και οι υπάλληλοί της στις ΗΠΑ δεν θα αντιμετωπίσουν καμία ποινική ευθύνη ή δίωξη σχετικά με συναλλαγές που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης!
Όχι πως δεν προέκυψαν στοιχεία.
Αντίθετα, η υποεπιτροπή Λέβιν – από το όνομα του Αμερικανού γερουσιαστή Καρλ Λέβιν που προήδρευε – μετά από μακράς διάρκειας έρευνα, κατέληξε πως η Goldman παραπλάνησε το Κογκρέσο και τους επενδυτές.
Αλλά, παρ’ όλα αυτά, δεν θα διωχθεί κανείς…
