Με αφορμή μια παράσταση
Γράφει η Δήμητρα
Σμυρνή
Πασίγνωστο το «άρτον και θεάματα» της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας, εποχής για τους λίγους που
θησαύριζαν και όχι για τους πολλούς,
τους πληβείους, την «πλέμπα», όπως τη λέμε λαϊκότερα, που όμως την έστελναν οι
αυτοκράτορες στους πολέμους να σκοτωθεί,
για να επεκταθεί η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και να γεμίσουν τα θησαυροφυλάκια των
λίγων, των ευγενών. Εκείνη λοιπόν την εποχή πρόσφερε ο εκάστοτε αυτοκράτορας
άρτον (σιτάρι) αλλά και θεάματα, καθόλου
εκλεπτυσμένα -που ξεσήκωναν τα ένστικτα και δεν καλλιεργούσαν το πνεύμα-
προκειμένου να χαλιναγωγήσει τις όποιες επαναστατικές τάσεις του λαού.
Σήμερα, στους καλοκαιρινούς μήνες, στη Βέροια αλλά και σε
πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας, οι πολίτες έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν
ανάμεσα σε πλήθος θεαμάτων –τα περισσότερα από τα οποία είναι ιδιαίτερα
αξιόλογα- θεάματα όμως που αδρά πρέπει να πληρώσει ο λαός, για να μπορέσει να τα παρακολουθήσει και
μάλιστα σε εποχή άνευ «άρτου» γι αυτόν.
Παρόλο λοιπόν που άρτος δεν υπάρχει, στο θερινό Θέατρο Άλσους
της Βέροιας, «Μελίνα Μερκούρη» -θέατρο πολύ μεγάλης χωρητικότητας- ο κόσμος κατέκλυσε κυριολεκτικά το χώρο,
χωρίς να υπολογίσει τον «οβολόν» του, για να παρακολουθήσει μια αξιόλογη παράσταση
που σατιρίζει τα κακώς κείμενα των ημερών μας.
Στο «τι Βουλή θα
παραδώσεις μωρή;», η επιθεώρηση ξαναβρήκε τον παλιό καλό εαυτό της και τη
γνησιότητα περασμένων εποχών. Οι πρωταγωνιστές Άννα Παναγιωτοπούλου, Μίρκα
Παπακωνσταντίνου, Χρύσα Ρώπα, Αντώνης Καφετζόπουλος και Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, πλαισιωμένοι από τους Παντελή Καναράκη,
Γιώργο Πολίτη, Άννα Μονογιού, Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, Γιώργο Τσούρμα και
Κατερίνα Δημάδη –οι οποίοι απέδωσαν τους ρόλους τους ισάξια με τους
πρωταγωνιστές- βασισμένοι σε έξυπνα κείμενα
των Άννας Παναγιωτοπούλου, Αλέξη Καλλίτση, Μίνωα Θεοχάρη, Διονύση Τσακνή
(ο τελευταίος κάλυψε
και την μουσική κίνηση), με κοστούμια της Αναστασίας Αρσένη και τη σκηνοθετική
επιμέλεια της Άννας Παναγιωτοπούλου και του Φωκά Ευαγγελινού, κατάφεραν να
κάνουν ένα κοινό, που έχει φτάσει στα πρόθυρα της κατάθλιψης, από τα
αλλεπάλληλα μέτρα «σωτηρίας» (!) , να δονείται κυριολεκτικά από το γέλιο.
Η παράσταση άρεσε
πολύ, θυμίζοντας τις μέρες, που η επιθεώρηση καθρέφτιζε, όπως πάντα, τα βάσανα
του απλού κόσμου αλλά με το πηγαίο και ανεξάντλητο λαϊκό χιούμορ και όχι με
προκατασκευασμένες και ανούσιες ατάκες.
Παρηγορητικό λοιπόν το «θέαμα», έστω και άνευ
«άρτου», και πολύ περισσότερο, όταν είναι αξιόλογο, όπως το συγκεκριμένο.
Άλλωστε, ένα μικρό διάλειμμα φυγής από τα προβλήματα, που σήμερα κυριολεκτικά
μας πνίγουν, το χρειαζόμαστε!
Δημοσιεύτηκε στα
ΕΠΙΚΑΙΡΑ της Κεντρικής Μακεδονίας
