Από το περίφημο λεφτά υπάρχουν, του άφαντου πια ΓΑΠ και της παρέας του, περάσαμε με μεθοδικό τρόπο στις πιέσεις και στην προετοιμασία της κοινής γνώμης, μέσω των ΜΜΕ, των
διεθνών μέσων και εγχώριων νταβατζήδων στην αναγγελία του μνημονίου 1 από το ακριτικό Καστελόριζο, χωρίς καν να ερωτηθεί ο λαός και εκεί άρχισαν τα όργανα και η παραπληροφόρηση.
Ήλθε το 2ο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο, η καταιγίδα των φοροεισπρακτικών μέσων και των απίστευτων χαρατσιών, το ζάλισμα και η ύφεση, η λιτότητα, η ανεργία και η απογοήτευση του λαού και κάπου εκεί μπαίνει στην λίστα, στο κάδρο, η ΝΔ και ο Σαμαράς.
Η κυβέρνηση που προκύπτει υπό τον Παπαδήμο, αφού επιβλήθηκε από το διευθυντήριο των Βρυξελλών, ένα συνονθύλευμα ανθρώπων που εντέλλονται να συνεχίσουν το προδιαγεγραμμένο σχέδιο εξόντωσης του λαού και καταδίκης της χώρας για δεκαετίες, κάνει την δουλειά της τέλεια.
Έλα όμως που ο Σαμαράς θέλει να γίνει πάση θυσία πρωθυπουργός και προκαλεί ανοιχτά.
Οι εκλογές στις 6/5/12 καταγράφουν την νέα δυναμική του εκλογικού σώματος, ξευτιλίζουν την δεξιά και πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ, το πάλαι ποτέ κόμμα του λαού και των μικρομεσαίων νοικοκυραίων και αναδεικνύουν τα νέα φυντάνια της πολιτικής σκακιέρας, από την άκρα δεξιά ( Χρυσή αυγή – Καμένος ) έως την Άκρα αριστερά ( Ανταρσύα κλπ ), ο δικομματισμόςπεθαίνει οριστικά.
Άκαρπες οι προσπάθειες σχηματισμού κυβέρνησης, με τον ένα να ρίχνει τα βέλη στον άλλο και στο βάθος νέες εκλογές, που γίνονται στις 17/6/12 και επιβεβαιώνουν τα πρώτα αποτελέσματα. Οι πεθαμένοι και οι σάπιοι, επιβιώνουν ακόμα, ανασαίνουν, ο μικρός Δαυίδ (ΣΥΡΙΖΑ ) εκτοξεύεται, ζαλίζεται, εν μέρει φοβίζει με τα λεγόμενα των τάσεων του, μα δίνει ελπίδα αλλαγής, ότι κάτι καινούργιο ανατέλλει και ο λαός ανταμείβει, εν τούτοις παραμένει δεύτερος και δηλώνει με κατηγορηματικό τόπο ότι θα είναι αντιπολίτευση, προς το συμφέρον του τόπου, ενώ ο Σαμαράς ήδη πρωθυπουργεύει σε μια κυβέρνηση που την ονοματίζουν σωτηρίας!!!
Ξοδεύτηκαν χρόνος, χρήμα, εκτοξεύτηκαν απειλές, επικράτησε ο φόβος των υπερσυντηρητικών πολιτών, της οραματικής πια ελπίδας των καταπιεσμένων πολιτών και της αγχωμένης νεολαίας ( αλήθεια αυτή η οργισμένη νεολαία, που ήταν την Κυριακή των εκλογών; ), τα διλλήματα έπεσαν κυρίως τις τρείς τελευταίες μέρες, η ελπίδα θάφτηκε στην σκόνη και στον ορυμαγδό των ανακοινώσεων ένθεν – κακείθεν και ο πόλεμος από όλους για τον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε της ελπίδας για κάτι καινούργιο, άφθαρτο, δυναμικό, που θα άλλαζε την ρώτα της χώρας και θα ανάσαινε ο λαός.
Ηδη πρίν αλέκτωρ λαλήσει, τα περί επαναδιαπραγμάτευσης κατέπεσαν, λούζοντας τους επίδοξους σωτήρες με καυτό λάδι και εμμένοντας όλοι τους στην πιστή τήρηση των μνημονίων και των ες αεί δεσμεύσεων των ηγητόρων τώρα της νέας διακυβέρνησης της χώρας και ο λαός παρακολουθεί απορούμενος και πλήρως απογοητευμένος για τα μελλούμενα, γνωρίζοντας ότι τίποτα καλό δεν προοιωνίζεται, αφού η διαχείριση παρέμεινε στα χέρια των δημίων της χώρας ( ο λύκος μπορεί να φυλάξει τα πρόβατα;).
Οι άνθρωποι αγκυλωμένοι στις παρυφές της εξουσίας, αποκομμένοι από τον κόσμο, ζουν την δική τους ιστορία, μονιάζουν για να αρπάξουν και τα τελευταία ψήγματα από το ρακένδυτο σώμα των πολιτών, που βιώνουν την θλίψη, την απογοήτευση και τον θάνατο ενίοτε, αδιαφορώντας για το καθετί.
Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ: θα καταγραφούν στην ιστορία σαν οι σωτήρες της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων εντός και εκτός και οι νεκροθάφτες του πληγωμένου λαού και της περηφάνιας της δύσμοιρης Ελλάδας, της χώρας που έδωσε φώτα, πολιτισμό, όνομα, αρχές και αξίες, για μερικά ψωροεκαττομυρια και τον υπέργειο- εναέριο – υπόγειο πλούτο της .
Τελικά το λεχθέν η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, ίσως και να μην μας βολεύει, να μην είναι το ζητούμενο, αφού ότι δεν πεθαίνει δεν ανασταίνεται, απλά μόνο βασανίζεται και υποφέρει με τον αργό θάνατο.
Ασυμβίβαστος για το SuperComments.Gr
