οποία μπορεί να την άφηνε παράλυτη για το υπόλοιπο της ζωής της.
Παρόλα αυτά η 37χρονη έδωσε τη μάχη της και τα κατάφερε αποδεικνύοντας ότι είχε μεγάλη δύναμη ψυχής.
Μάλιστα, μετά από όλη αυτή την ταλαιπωρία που πέρασε επιλέχθηκε να μεταφέρει την Ολυμπιακή φλόγα στη πόλη της στη πόλη Ντανφερμλάιν, της Σκωτίας.
Όλα ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, στην κόρη της Αμάρα που σήμερα είναι τεσσάρων χρονών.
Η κυρία Taylor, αεροσυνοδός στο επάγγελμα, υπέφερε από ισχυρούς πόνους και οι γιατροί ανακάλυψαν ότι οι πόνοι οφείλονταν σε μια εξαιρετικά σπάνια μορφή καρκίνου του πλακούντα.
«Ο πόνος ήταν απερίγραπτος. Έκλαιγα συνέχεια και η κατάσταση ήταν αφόρητη. Επειδή ήμουν τριών μηνών έγκυος δεν ήθελα να παίρνω παυσίπονα, παρά μόνο παρακεταμόλη. Οι γιατροί πίστευαν αρχικά ότι πόνος προερχόταν από τη πίεση που ασκούσε το μωρό σε ένα νεύρο της πλάτης μου. Πίστευα ότι μετά τη γέννα, ο πόνος θα περνούσε», δήλωσε η Taylor.
«Όταν ήμουν επτά μηνών έγκυος, οι πόνοι είχαν γίνει τόσο αφόρητοι που δεν μπορούσα να περπατήσω πλέον. Πήγα με τον άνδρα μου στο νοσοκομείο και οι γιατροί μας είπαν ότι έπρεπε αμέσως να γεννήσω με καισαρική τομή. Τους άκουσα να λένε πως προτεραιότητα τους ήταν να διατηρήσουν εμένα στη ζωή και όχι το μωρό μου. Έπαθα σοκ και έκτοτε δεν θυμάμαι πολλά».
Μετά τη γέννα, η Bally έπεσε σε κώμα για τρεις ημέρες και όταν ξύπνησε είδε για πρώτη φορά τη κόρη της, Αμάρα, η οποία αν και ζύγιζε μόλις ένα κιλό και 300 γραμμάρια, ήταν απόλυτα υγιής.
Ύστερα από εκτεταμένες εξετάσεις, οι γιατροί διαπίστωσαν ότι η γυναίκα πάσχει από χοριοκαρκίνωμα του πλακούντα, μια σπάνια μορφή καρκίνου που αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα.
Ο καρκίνος εξαπλώθηκε και στους πνεύμονες της και αναπτύχθηκε ένας όγκος γύρω από τη σπονδυλική της στήλη, ο οποίος προκάλεσε και τους ισχυρούς πόνους στη πλάτη της. Οι γιατροί της είπαν ότι έπρεπε να υποβληθεί σε εγχείρηση αφαίρεσης του όγκου, με το κίνδυνο όμως να μην περπατήσει ποτέ ξανά.
«Είχα μόλις ξυπνήσει από το κώμα, είδα το παιδί μου για πρώτη φορά και αμέσως έμαθα ότι έπρεπε να υποβληθώ σε μια εγχείρηση, η οποία θα με έσωνε μεν, αλλά θα με άφηνε παράλυτη για το υπόλοιπο της ζωής μου. Όλη μου η ζωή ανατράπηκε αμέσως», συνεχίζει η 37χρονη.
Η εγχείρηση έγινε σε νοσοκομείο του Μάντσεστερ και ύστερα από δύο χρόνια χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας, η Taylor μπόρεσε να περπατήσει ξανά, ενώ έμαθε ότι ο καρκίνος βρισκόταν πλέον σε ύφεση.
«Ήμουν αποφασισμένη να μην τα παρατήσω, πάλεψα σκληρά και έμαθα να τα κάνω όλα από την αρχή για να μπορέσω να μεγαλώσω το παιδί μου. Έμαθα ξανά να κουνώ τα πόδια μου, να στέκομαι όρθια και να περπατώ. Η δύναμη μου ήταν η αγάπη μου για το παιδί και τον άνδρα μου».
http://www.madata.gr/
