με ακρίβεια μεγαλύτερη του 95% την προέλευση των πάντων, από ρουμπίνια και ακατέργαστα σμαράγδια μέχρι μέταλλα για χρήση σε κινητά τηλέφωνα.
Η διαδικασία ξεκινά με μια ακτίνα λέιζερ που μετατρέπει ένα μικροσκοπικό κομματάκι πετρώματος σε φωτεινό μικροπλάσμα, παράγοντας ένα σπινθήρα τον οποίο καταγράφει ένα φασματόμετρο. Τα μήκη κύματος του φωτός δημιουργούν μια μοναδική αλληλουχία φασμάτων, που αναλύεται σε δύο εκατομμύρια σημεία ανά δείγμα. Μέσα σε λίγα λεπτά ο ερευνητής γνωρίζει αν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στη βάση δεδομένων της εταιρείας, που σήμερα περιλαμβάνει 50.000 και πλέον δείγματα από περισσότερες από 60 χώρες – κάποια από το ίδιο ορυχείο με τον υπό μελέτη πολύτιμο λίθο. Η τεχνολογία έφτασε πάνω στην ώρα. Στις ΗΠΑ εκκρεμεί νομοθεσία σύμφωνα με την οποία οι εισαγωγείς θα υποχρεούνται να γνωστοποιούν αν τα προϊόντα τους περιέχουν μέταλλα από εμπόλεμες περιοχές. Επιπλέον, η «διαδικασία Κίμπερλι», που έχει επικυρωθεί από τον ΟΗΕ –μια συνεργασία κράτους-βιομηχανίας που στόχο έχει να μείνουν τα «ματωμένα διαμάντια» εκτός του λιανικού εμπορίου– δέχεται σήμερα πυρά για τα «παραθυράκια» της. Ο ακριβής γεωλογικός προσδιορισμός ίσως είναι το κλειδί για την οριστική επίλυση του θέματος των «ματωμένων διαμαντιών».
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΕΡΙΝ ΦΡΑΙΑΡ ΜΑΚΝΤΕΡΜΟΤ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΜΑΡΚ ΘΙΣΕΝ
nationalgeographic
